Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      niby miąższy tenor. Rafał ocknął się jak ze snu i machinalnie
 2  1,  2 | rzewliwie przyśpiewywał.~Rafał ocknął się znowu. Siadł na posłaniu
 3  1,  3 |      zanurzała w wodzie. Cedro ocknął się z jękiem i zaczął gramolić...
 4  1,  5 |         W pewne j chwili Rafał ocknął się ze swych snów, wspiął
 5  1,  11|     zbudzono ze snu. Po chwili ocknął się i rzekł:~- A to, proszę
 6  1,  12|     pasma, we światy...~Książę ocknął się jak ze snu. Popędził
 7  1,  12|      się od strasznego gniewu. Ocknął się w nim pan. Twardym krokiem,
 8  1,  17|        wyrwany z twardego snu, ocknął się, ale nie wiedział nic
 9  1,  17|         Gdy się kiedy niekiedy ocknął, znajdował przy wezgłowiu
10  2,  2 |         Gnosis~Nazajutrz Rafał ocknął się bardzo późno w jakimś
11  2,  9 |     Był jasny dzień, kiedy się ocknął z morderczych objęć snu.
12  2,  10|       schodach.~Rafał od dawna ocknął się już był ze swego upadku,
13  2,  17|      Około pierwszego września ocknął się wiater wschodni i z
14  2,  18|      Ale z nagła Krzysztof się ocknął i dźwignął. Oczy mu się
15  2,  21|     ukłon.~Brak wzroku i tchu. Ocknął się widząc, iż należy tańczyć
16  2,  21|      wschodzie. Wiatr nadranny ocknął się w polach.~- Co pary
17  3,  3 |    wymowy kapitana.~Wyganowski ocknął się i powiódł oczyma. Pchnął
18  3,  3 |     ręce wsparte o klęcznik...~Ocknął się Krzysztof z głębokiego
19  3,  4 |    palce z ucha garnuszka.~Nie ocknął się aż późno w dzień. Świeciło
20  3,  6 |    olszynę.~Książę Poniatowski ocknął się i rzekł z uśmiechem:~-
21  3,  6 |   atakują?~- Atakują, atakują!~Ocknął się wreszcie i siadł na
22  3,  6 |      dziko wywrócone, że Rafał ocknął się jak ze snu. Tamten pchnął
23  3,  7 |    szubienicy miejskiej, Rafał ocknął się nade dniem. Szopa stała
24  3,  7 | posiłek i ułożyć do snu.~Rafał ocknął się dopiero nazajutrz rano.
25  3,  11|  dziecko wzdychał. Ale przecie ocknął się w mig.~Spojrzy, aliści
26  3,  15|   lilii i tulipanów, Krzysztof ocknął się, zażądał wyznaczenia