Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        roku na rok wdzierają się wyżej aż popod szczyty zawalone
 2  1,  3 |        zarośla wiklowe i poczęli wyżej kolan grzęznąć w rozkisłych
 3  1,  6 |      ociężale miamlące strawę... Wyżej nad krową ujrzały okno zabite
 4  1,  7 |         się i ginęły w ciemnicy. Wyżej nad poziomem stawu srebrzył
 5  1,  11|       szaleństwa, piął się coraz wyżej i wyżej. Zuchwalstwo rozparło
 6  1,  11|           piął się coraz wyżej i wyżej. Zuchwalstwo rozparło się
 7  1,  16|          dole gąszczem olszowym, wyżej tarniną. Stało tam jedno
 8  2,  3 |         drugie uderzenie i znowu wyżej odsunięto opaskę. Gdy po
 9  2,  3 |       Przed tronem był ołtarz, a wyżej stół ze świecznikiem trójramiennym.
10  2,  6 | wierzchołki swoje wznosiły coraz wyżej i wyżej. Szerokie lasy,
11  2,  6 |     swoje wznosiły coraz wyżej i wyżej. Szerokie lasy, czarne puszcze
12  2,  7 |       pożądania, które idą coraz wyżej, coraz wyżej i widzą pod
13  2,  7 |     które idą coraz wyżej, coraz wyżej i widzą pod sobą obszary
14  2,  9 |          z murowanymi budynkami. Wyżej lasy świerków, buków i dębów.
15  2,  13|         dziewiczej płynęła coraz wyżej i wyżej, uroczyściej i piękniej,
16  2,  13| dziewiczej płynęła coraz wyżej i wyżej, uroczyściej i piękniej,
17  2,  16|       ciemnych kusych fraczkach, wyżej kolan taplając w bajorze
18  2,  17|     wyspie. A już my się na niej wyżej czuba nażyli. Co który powie
19  2,  21|       wzgórzu... Chodźmy jeszcze wyżej.~Weszli na najwyższywy dmuch,
20  3,  1 |          i zbełtają fale dwakroć wyżej. Zahuczą wełny sieczone
21  3,  1 |      szelestów i pluszczeń coraz wyżej wydobywał się głos goły,
22  3,  3 |          drewniany. Posunęli się wyżej, na drugie piętro, schodami
23  3,  10|       Stare pnie, spodem czarne, wyżej śnieżnobiałe, pręgowane
24  3,  12|    koleje i ocierały się bokami. Wyżej przytroczyli płaszcz i podnieśli
25  3,  14|         urwiska. Wstępował coraz wyżej na górę zrujnowaną, na poszarpane