Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |           krzyknął rozkazująco jak wódz na Krzysia i majestatycznym
 2  1,  13|          Powziął był wiadomość, że wódz legiów w Weronie albo w
 3  1,  13|    siedzącej. Z nich to załoga. Że wódz zabrał oficerów zdatnych,
 4  1,  13| zniecierpliwiony tym przerwał. Alc wódz zawołał:~- Słucham, mości
 5  2,  1 |             komenderował przygodny wódz.~- Wziąć się za ręce, i
 6  2,  17|        ministra. W smutku powrócił wódz, oznajmiając upadek legionów.
 7  2,  17|           na miejsce swoje. Wielki wódz słowo dał. A żołnierz wodzowe
 8  2,  17|            nasze dzieje. Już wtedy wódz zbuntowanych Murzynów, Tussen-Luwertiur,
 9  2,  20|          potęgi i władała nią, jak wódz włada mieczem. Wobec tego
10  2,  22|          to i książę Józef, niegdy wódz naczelny, stanął potem do
11  2,  23|    strzemionach. Zwrócił się teraz wódz twarzą. Mówił:~- Rycerze!~
12  2,  24|          narodowości polskiej. Sam wódz naczelny nie był przez nikogo
13  2,  24|        łunę po nocy. Tam ci był on wódz nad wodze, niezwyciężony
14  2,  24|          Generał Niemojewski i sam wódz naczelny wszelkich dokładali
15  3,  3 |           tym oddział liczniejszy. Wódz danego oddziału nie zależał
16  3,  3 |          Ja ci kazuję, ja tu teraz wódz! - rzekł pierwszy z brzegu.~-
17  3,  6 |            był sam jeden niezłomny wódz, kiedy odeszli wszyscy okrom
18  3,  6 |    formować i zwracać ku olszynie. Wódz zsiadł z konia i nie wyjmując
19  3,  8 |          ludzi.~- Tak tedy - rzekł wódz naczelny - raczcie, waćpanowie,
20  3,  8 |       zmazanym w jadowitej złości.~Wódz zniósł to spokojnie. Blady
21  3,  8 |              mówił wyciągając rękę wódz naczelny.~- Nie - odpowiedział
22  3,  9 |     nadciągająca z Okuniewa. Stary wódz prowadził trzy bataliony
23  3,  9 |            i wieczną chwałę. Stary wódz zdjął czapkę i słuchał z
24  3,  9 |          Musimy działać ostrożnie. Wódz miał wiadomość z Warszawy,
25  3,  10|       świty, już się był skończył. Wódz z kilku generałami był w