Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        odziabał wszystkie gałęzie precz, jak się patrzy. Ma se kloc
 2  1,  1 |        Brzezinki, Masłów wszystko precz niemiecki król puścił w
 3  1,  3 |   chrapliwie mruknął przez zęby:~-Precz ode mnie, chamy, bo z was
 4  1,  5 |       ręce. Odpędził całą gromadę precz od siebie i, już stojąc
 5  1,  5 |       miejsca poszła w przestwór, precz od lasu, za wiatrem, co
 6  1,  6 |        chcesz!" Ogień szedł, a on precz gwer nabija. Wtem zawołali: "
 7  1,  7 |        Jegomość tatuńcio kazał mi precz jechać z domu! Tyle że mi
 8  2,  3 |     stojących obok, z wołaniem:~- Precz, nieszczęśliwy! Oddaję cię
 9  2,  3 |            zedrze z oczu zasłonę. Precz! Zimny pot oblał go całego...~
10  2,  7 |           na te wyżyny, odtrącali precz nie tylko suszę i wodę,
11  2,  9 |           zapaliła mózg i oczy.~- Precz odejdźcie, widziadła!~Któż
12  2,  12|           mi tu walizę, i wszyscy precz!~Wkrótce Rafał ujrzał bieliznę
13  2,  17|       Boże! Dołami onych pagórów, precz w wyżyny, pomiędzy skały
14  2,  17|    rozwleczone w dolinach i het - precz! po suchych gołogórach,
15  2,  21|   znienacka Krzysztof odtrącił go precz od siebie ruchem i gestem
16  2,  22|         my w lasy chrząstowskie i precz już samymi lasami aż pod
17  2,  24| Przasnyskie, ponad jeziora, het - precz w północną stronę! Już się,
18  2,  24|           ziemię oddam. A ty idź, precz mi się z tela wynoś! Majn
19  3,  1 |    lampasy na paradnych spodniach precz wokół żółte. Guzików ma
20  3,  2 |           z tego szeregu. Poszedł precz wprost na swe miejsce klnąc
21  3,  6 |     Zmiłuj się!...~Wyrwał pałasz, precz ich nim odegnał i ukazał
22  3,  6 |      kierunku Nadarzyna. Zrównano precz w polach rowy, przykopy,
23  3,  8 |           po odstąpieniu Warszawy precz uchodzimy z kraju!...~-
24  3,  11|         pięć tysięcy ludzi!~- Idź precz, człowieku! ~Huknął strzał
25  3,  13|        kazał im, żeby natychmiast precz szły ze dwora!~- Poszli?~-