Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     dobrodziej hoduje, jak widzę, piękne psy. To bardzo piękne psy
 2  1,  1 |      widzę, piękne psy. To bardzo piękne psy są - mówił przybysz
 3  1,  1 |          nią, za nią!~- To bardzo piękne psy... A czy i tamte kundle
 4  1,  1 |         znowu korpus kawalerii.~- Piękne widowisko, przez Bóg żywy!~-
 5  1,  1 |       izby, przyniósł stamtąd dwa piękne pistolety dziwerowane, z
 6  1,  9 |        książę Gintułt, za nim owe piękne i brzydkie panie. Szaty
 7  2,  1 |     każdym ruchu. Gdy go wymijały piękne pojazdy eleganckich pań
 8  2,  1 |          Były wpośród nich twarze piękne i ohydne, ale przeważnie
 9  2,  1 |          i ohydne, ale przeważnie piękne, wykwintne, młodociane.
10  2,  1 |           dalekie łąki.~- A stawy piękne, to prawda. Knieja tam teraz,
11  2,  1 |        jaki Flet zaczarowany...~- Piękne, ach, dekoracje "pędzla"
12  2,  8 |         tak cudne, niewiarogodnie piękne, że Helena załamywała ręce
13  2,  9 |      węgierskim, mijał łąki, wsie piękne, leżące spokojnie pod cieniem
14  2,  17|       leśne a rolne, przez bardzo piękne sioła, przez one szumne
15  2,  17|       nieśli ich ta tłumem na owo piękne Campo santo.~W parę tygodni
16  2,  17|       siedliska, śmieją się z nas piękne dziewki stojąc przed progami
17  2,  20|   niewiadome, nieznane, subtelne, piękne jak z ciszy nocne j wychodząca
18  2,  21|         trupem wojny będziesz tak piękne wigilie śpiewał, to z ciebie
19  2,  24|          brandeburski rozsiadł na piękne, kartofli nasadził, faję
20  3,  1 |      czerwonym. Od tylca ma lanca piękne okucie. Pośrodku ma temlak
21  3,  1 |       Błękitne widziadło gór było piękne jak sama pieśń o Rolandzie.
22  3,  1 | rozkochują pieśni wiecznotrwałe i piękne wiecznie, czynów oplecionych
23  3,  2 |        nie zawsze cierpienie jest piękne, nic zawsze, nie zawsze...~
24  3,  6 |     policzkach obwisłą. Osobliwie piękne miał oczy: aksamitne, płomienne,
25  3,  14|           wspominać jak rodzinne. Piękne w tych wąwozach przeżył