Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |      przerażona, bez życia, patrząc w okno. Wówczas znowu trzy razy
 2  1,  6 |               Wyżej nad krową ujrzały okno zabite deskami i ogacone
 3  1,  7 |         kąpała się w majowym poranku. Okno w narożnej izdebce Rafała
 4  1,  7 |       ozdobione niezgasłymi kolorami. Okno wyśnione było otwarte i
 5  1,  17|                                Mantua~Okno szczelnie zatarasowane wewnętrzną,
 6  2,  1 |            zaczął rozglądać. Szerokie okno było zasłonione wyniosłymi
 7  2,  2 |             stały fotele obite skórą. Okno było otwarte i na prost
 8  2,  8 |                                       Okno skalne~Wysoko, wysoko ponad
 9  2,  8 |               u wejścia do pieczary. "Okno" skalne wychodziło na przepaściste
10  2,  10|            niej kazały wierzyć, że to okno. Do tego źródła światłości
11  2,  12|              towarzysz wyjrzeli przez okno i na łeb na szyję rzucili
12  2,  17|          dawno pogasły. Trepka pchnął okno jedno i drugie. Mokry, rezedą
13  2,  22|       sposobem szturmowym. W zamarzłe okno huknęła pięść Prusaka i
14  2,  22|            huknąć ponownie w wywalone okno. Złożyli się. Rafał zmierzył
15  2,  22| niespodziewanie skoczył w to wywalone okno i połową ciała był na zewnątrz,
16  3,  2 |            miejsca. Nie było to wcale okno płonące od światła, nie
17  3,  3 |       Krzysztof uważnie zmierzył w to okno. W tej samej chwili znowu
18  3,  3 |       nareszcie. Pierwsze, półotwarte okno założone było na hak środkowy.
19  3,  3 |            ostatniej. Wtedy przymknął okno tak samo, jak było. Sam
20  3,  9 |             pokoiku na górze, którego okno wychodziło wprost w korony
21  3,  10|          zajmować. Wylot alei, jakoby okno półokrągłe u góry, otwierał
22  3,  11|        wściekły łoskot. Przez otwarte okno widać było mnóstwo kul ognistych,
23  3,  12|            zasłanej pościeli. Otwarte okno wpuściło do stancji woń
24  3,  13|        księżyna wskazał z drżeniem na okno i wyłamane kraty, wszystkie
25  3,  13|              wszystkie się oczy na to okno obrócą, wybladłe milczenie