Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |        kucki nad sarną i patroszył ją. Skrwawionymi rękoma wyrywał
  2  1,  1 |         Nie wiedziałeś; prawda? że ja tu czekam na stanowisku.
  3  1,  1 |      rzeczach mógł pamiętać! Żebym ja kozy po tobie strzelał,
  4  1,  1 |         Takem se ozmyślał...~- Jak ja ci dam ozmyślanie, to się
  5  1,  1 |      okrzesana?~- Skąd jedla? A to ją, wielmożny panie, ściął
  6  1,  1 |           się`? - pytał Rafał.~- A ja sam tego nie wiem, bo się
  7  1,  1 |         ludzie ze solą jedzą. Trza ją w króbkach trzymać. Zawdy
  8  1,  1 |           po Siekierno... Ile razy ja tu na Łysicy niedźwiedzia
  9  1,  1 |      Nardzewski.~- No, przecie nie ja stał, ino oni, choć ta już
 10  1,  1 |         jedli ściąć nie da! Sadził ją tu, czy co? Nic, ino kamera.
 11  1,  1 |         tej samej chwili wspominał ją i obejmował jak inną, z
 12  1,  1 |            Jeszcze wam mało?~- Już ja bym wolał tu mieszkać! Tu
 13  1,  1 |      wysiedzieć. Tu tylko taki jak ja wytrzyma.~- Już ja bym tam
 14  1,  1 |        taki jak ja wytrzyma.~- Już ja bym tam wytrzymał! - Tak
 15  1,  1 |          no, pamiętaj sobie, żebym ja cię za słowo nie chwycił
 16  1,  1 |         Zwariowałeś, dyscypulusie? Ja na kulig! Ja z Wyrw! Trzydzieści
 17  1,  1 |         dyscypulusie? Ja na kulig! Ja z Wyrw! Trzydzieści lat
 18  1,  1 |     Słowianie. - Rozumiem.~- Kiedy ja byłem sześć lat stary, rodzice
 19  1,  1 |             I to rozumiem.~- Teraz ja... Ja jestem prawie Galicjanin.
 20  1,  1 |            rozumiem.~- Teraz ja... Ja jestem prawie Galicjanin.
 21  1,  1 |          kraju Zachodniej Galicji. Ja do tego kraju ze Lwowa wydelegowany,
 22  1,  1 |      krajzamcie. Ach, co za drogi! Ja myślałem, że tylko w Karpackich
 23  1,  1 |          Przygarnął sukę i gładził ją pieszczotliwie.~- Ona to
 24  1,  1 |     milczkiem, zdrajca, nakłada, a ją zawsze słychać: idzie równo
 25  1,  1 |            albo ciapnie pyskiem... Ja tu strzelić nie mogę, bobym
 26  1,  1 |         westchnął Kacper. - Znalem ja się z nim! Dopadł ci mię
 27  1,  1 |          to człowiekowi seremno. A ja już bywałem pod dzikiem.
 28  1,  1 |     gardzieli głos zatkało... Alem ja i tamtego to samo połechtał
 29  1,  1 |          owo zgoła nie myśliwy? ~- Ja wcale myśliwy nie jestem.
 30  1,  1 |            Ale proszę, proszę...~- Ja przybyłem za dnia i czekałem
 31  1,  1 |          otrzymał?~- Być może. Ale ja do papierów żadnej zgoła
 32  1,  1 |          osobiście do Krakowa...~- Ja do Krakowa! Ale czegóż to
 33  1,  1 |           drugi raz oczekiwane!... Ja, mości panie, trzydzieści
 34  1,  1 |            Do szkół? Ale co znowu! Ja szkoły traktowałem w Sandomierzu,
 35  1,  1 |             warta czuwała. Wstałem ja w późną noc, przyszedłem
 36  1,  1 |          brzegi radością tych dni! Ja tu w lasach, pośród wilków
 37  1,  1 |         wstając ze swego miejsca. -Ja tu jestem panem, ja prawem!
 38  1,  1 |      miejsca. -Ja tu jestem panem, ja prawem! Naddziady tu moje
 39  1,  1 |       waszmość, kogo chcesz, czy i ja sam, chociem człek twardy...~
 40  1,  1 |          nie czyń tego dłużej...~- Ja się broni nabitej nie boję... -
 41  1,  1 |    straszna, o kolorze dymu, który ją owiewał. Co pewien czas
 42  1,  2 |         się potężne basy męskie:~A ja sama nie wiem, co to za
 43  1,  2 |           w futro otuloną, widział ją w głębi siebie inną, odmienną.
 44  1,  2 |          sań leciała piosenka:~- A ja się stanę małą ptaszyną~
 45  1,  2 |           gęstą krzewiną...~Jednak ja twoją nie będę!~- Mają cieślowie
 46  1,  2 |        starsza z pań. ~~,~- Ale bo ja... właśnie w tej chwili... -
 47  1,  2 |            szła za saniami. Musiał ją ciągnąć za uzdę, a wsiąść
 48  1,  2 |          nogami. Prawda, Heleno?~- Ja sam będę dopomagał, bo dom
 49  1,  2 |          tak na mnie zakłapał...~- Ja się dawniej bałem. Och,
 50  1,  2 |            chłopowina z kraja.~- A ja idę! - krzyknął drugi ściągając
 51  1,  2 |          odrzucaniem wylotów wiódł ją uroczyście przez tłum, zgromadzony
 52  1,  2 |           stolnikowej i wprowadził ją do domu. Sam nie wiedział,
 53  1,  2 | cześnikowej Olbromskiej, częstując ją deską wyrobioną na wzór
 54  1,  2 |         się naprzód i w podskokach ją przebiegł wołając:~- Kulig,
 55  1,  2 |           kuligowego najazdu kazał ją z sadzy oczyścić, wprawić
 56  1,  2 |         Mnie aby waszmość powiesz! Ja węchem poznam cuch sarni,
 57  1,  2 |           sukienki. Rafał zobaczył ją raptem. Ujrzał jakby pierwszy
 58  1,  3 |            do wykonania łatwe...~- Ja dzisiaj zobaczę, czy boisz
 59  1,  3 |        kiedy już prąd wodny porwał ją i wyniósł na rzekę. Rozparli
 60  1,  3 |        kolebce przepaści. Chwytali ją wiosłami za gardziel i wykręcali
 61  1,  3 |        pomysły co do pytań! Skądże ja mogę wiedzieć, gdzie my
 62  1,  3 |          zbożem, poszła tam, dokąd ją skierowali, z lekka tylko
 63  1,  3 |         Krzyś rozumiał, że pragnie ją uchronić od oblepienia przez
 64  1,  3 |           miesiły krę, rozgarniały ją, z łoskotem tłukły się w
 65  1,  3 |         łodzi - rozkazał Rafał - a ja wyjdę na ten lód i zobaczę,
 66  1,  3 |        Wyciągniemy barkę na brzeg. Ja już nie mogę robić wiosłami.~
 67  1,  3 |          łódź na brzeg i zostawimy ją tutaj - rzekł Olbromski -
 68  1,  3 |       Krzysztof stanowczo. ~Musimy ją odstawić na miejsce.~- A
 69  1,  3 |        odstawić na miejsce.~- A to ją odstaw. Z największą pochwałą
 70  1,  3 |    akceptuję projekt.~- Moglibyśmy ją dociągnąć idąc po brzegu...~-
 71  1,  3 |                Możesz i to zrobić. Ja nie będę ciągnął. - Cóż
 72  1,  3 |       począć?...~- A to też to! Tu ją zostawimy. Powie się jutro
 73  1,  3 |   Bobrzykowi, da mu się na piwo.~- Ja mu zapłacę! Masz słuszność.
 74  1,  3 |           zapłacę! Masz słuszność. Ja mu dam tyle, że będzie nawet
 75  1,  3 |             Właśnie, ty mu dasz. 1 ja tak myślałem.~- No to ją
 76  1,  3 |           ja tak myślałem.~- No to ją tylko wyciągnijmy na brzeg...~-
 77  1,  3 |          do dzioba barki i zaczęli ją z całej mocy na lód windować.
 78  1,  3 |         Nie.~- Krzyś!~- Idź sobie. Ja tu zostanę.~- Krzyś!~- Zimno
 79  1,  3 |          stancji profesora. Trzeba ją było minąć chcąc dostać
 80  1,  3 |        prawicę - przysięgam, że to ja jestem winien.~- Czemu jesteś
 81  1,  3 |         jesteś winien, kochanku?~- Ja sam tylko! Winien jestem!
 82  1,  3 |          sam tylko! Winien jestem! Ja to go namówiłem, Rafała,
 83  1,  3 |           to go namówiłem, Rafała, ja wymyśliłem...~- Cicho! Będziesz
 84  1,  3 |              Słyszę.~- No, więc?~- Ja jego.~- Toś go zgubił. Ten
 85  1,  4 |      starsza od owej chwili, kiedy ją Rafał widział ostatni raz,
 86  1,  4 |    pierwszej chwili jej życia.Miał ją w oczach, gdy była włochatym
 87  1,  4 |            uzdy i siodła. Pierwszy ją na uździenicy otargał i
 88  1,  4 |            serce stawało. Ugłaskał ją wreszcie. Teraz klacz go
 89  1,  4 |            oddalał. Panicz pieścił ją, karmił, pielęgnował, sam
 90  1,  5 |          to to jest ten Briumer?~- Ja nie wiem.~- Ty byś też co
 91  1,  5 |      obywatele dyrektorowie?~- No, ja... tego nie wiem.~- Żeby
 92  1,  5 |        uchwycił chorągiew, zaniósł ją aż na koniec mostu, został
 93  1,  5 |            mutrę kluczem, odkręcił ją prędko, pchnął drzwi i wszedł
 94  1,  5 |          podkład i siodło. Wywiódł ją szybko ze stajni. Klacz
 95  1,  5 | przeleciała podwórzec. Psy ścigały ją za bramę, ale się wkrótce
 96  1,  5 |    wkraczała na zagony, sprowadzał ją w kolej. W pewnym miejscu,
 97  1,  5 |           i zboczyła. Rafał zmusił ją do powrotu i dotknął ręką
 98  1,  5 |            sporą porcyjkę, związał ją mocno i przytroczył do siodła.
 99  1,  5 |        milczkiem kąsał, przystawił ją bokiem do ściany, sam się
100  1,  5 |         słyszał rozmowy... Widział ją, a raczej ogarniał wzrokiem
101  1,  5 |    umieścił przy nim Baśkę, wytarł ją silnie zwitkiem siana, a
102  1,  5 |   przytuliła do piersi. Przygarnął ją ze czcią, przyjął do siebie
103  1,  5 |            się na nogi... Poderwał ją uzdą, wstrzymał i puścił
104  1,  5 |    zatopiony w marzeniach, z lekka ją tylko zwracał do wiatru.
105  1,  5 |      kobyłę w zapadłe boki, smagał ją końcami lejców. Rozpacz
106  1,  5 |     okrążała jego czaszkę, z wolna ją oplatała jak długie, zimne
107  1,  5 |           ale wśród parowów pościg ją doganiał. Gdy do jej uszu
108  1,  5 |      wołanie o pomoc. Słyszał, jak ją drugi zwierz rozdziera żywą,
109  1,  6 |      podmuchy. Nawał wichrów siekł ją i prał, podważał liche jej
110  1,  6 |           pierą raz kole razu. Tak ja mówię sekretnym sposobem: "
111  1,  6 |           z glitu wyjść. Wyszedłem ja z glitu, a tu akuratnie
112  1,  6 |        kolegę, co kole niego stał. Ja wracam na to miejsce, gdziem
113  1,  7 |        rzecz oczywista, że stracił ją na zawsze. Wiedział o tym
114  1,  7 |           obszarem tęsknoty. Tam i ją widywał. Uczuwał jej obecność
115  1,  7 |          zapachy młodych pól teraz ją owiewały, cierpkie kwiatki
116  1,  7 |            i dzikich róż zakrywały ją i tworzyły żywe ściany.
117  1,  7 |        cisza. Ledwie-ledwie mąciło ją suche trzaskanie płonących
118  1,  7 |   wykarczowana w boru. Rozdzielały ją piaszczyste wzgórza porosłe
119  1,  7 |   młyńskich pogródek. Koniska same ją znajdowały w ciemności.
120  1,  7 |           na ręce Rafała i ścisnął ją mocno. Po chwili odwrócił
121  1,  7 |                 Mów ze mną śmiało. Ja cię nie będę sądził surowo... -
122  1,  7 |           nie martw się, Rafciu. I ja wyjechałem, a raczej wyszedłem,
123  1,  7 |           leży ramieniu i że to my ją wydźwigniem. Gdym wrócił
124  1,  8 |   Przeminęła wiosna.~Rafał spędził ją w Wygnance. Brat Piotr zostawił
125  1,  8 |        zagony. Gdy Rafał przebywał ją po raz pierwszy, zdybał
126  1,  8 |           tę nowinę, a pan kapitan ją zasiał...~Piękny owies rósł
127  1,  8 |            wonną chustką. Chowając ją do kieszeni, schylił się
128  1,  8 |            sait nager, va au fond. Ja należę do bardzo złych pływaków.
129  1,  8 |          jak? Dał głowę. Tak jakby ją kazał wbić na spisę dla
130  1,  8 |        śniegów i lodów, myślałem i ja także dniami i nocami. Myślałem
131  1,  8 |      otaczających niczym a niczym. Ja ich -niczym! Jeśli chcieli,
132  1,  8 |          złotym brzegiem, otworzył ją na pierwszej stronicy i
133  1,  8 |          niż kiedykolwiek przenika ją aż do samego dna.~O, Boże,
134  1,  10|      wystygła, ale Rafał pochłonął ją żarłocznie. Obawa trzymała
135  1,  10|            mówię, choć i gorzką.~- Ja nie wiem, czy to prawda.~-
136  1,  10|            to zabierajcie wnet, bo ja w tych dniach dwór zajmę.~-
137  1,  10|             Waszmość pan niby?~- A ja. Cóż się wasanu nie widzi?
138  1,  10|          Cóż się wasanu nie widzi? Ja, Chłuka z Polińca. Tak waran
139  1,  10|           nawet i te szkapska...~- Ja napiszę, a teraz wszystkim
140  1,  10|          opiekun! Faworyt... Dawno ja na tego draba mam chrapkę.
141  1,  10|              Asan mi powiesz! Znam ja się na was, dryblasy Myślałby
142  1,  10|            Mówcie! Co kto życzy?~- Ja proponuję Le corbillon... -
143  1,  10|         ozwał się głos pierwszy.~- Ja Les propos interrompus:..~-
144  1,  10|         Głosujmy jak na sejmiku.~- Ja chcę koniecznie - l'Avocat.
145  1,  10|                Już jestem gotów!~- Ja będę le miroir... Lubię,
146  1,  10|           patrzono - cha-cha!...~- Ja la boîte ŕ rouge...~- Skryta,
147  1,  10|        Skryta, skryta buatka!...~- Ja la boîte ŕ poudre...~- Eli
148  1,  10|  królewskie, miękkie złoto. Rzucić ją przed siebie na kolana...~
149  1,  10|           da, na miejscu sprzedać. Ja wydam mojemu komisarzowi
150  1,  10|         sakiewkę ze złotem i podał ją Rafałowi. Chwilę trwało
151  1,  10|            wyobrazić sobie...~- O, ja nic, mości książę...~- Tak,
152  1,  11|             Z jakąż rozkoszą byłby ją za to rozszarpał, z jakąż
153  1,  11|            w każdej chwili śledził ją tajemnie. Na spacerach starał
154  1,  11|           pazury oczu. Czuł to, że ją przeszywa potężnym, ślicznym
155  1,  11|            domu. Cóż dalej? Ścigać ją i zabić, czy uciekać? Chwilę
156  1,  11|          brzozy i łaskawie puściła ją na mnie.~- Otóż i masz nagrodę
157  1,  11|         oto Wygnanki nie obaczysz. Ja ci to mówię, mandatariusz
158  1,  11|      kamasze, jak amen w pacierzu. Ja ci to mówię, mandatariusz
159  1,  12|        znajdowała się płyta. Zdjął ją, wszedł i znalazł się w
160  1,  12|            Gdybyś go wziął ty albo ja, wystrzeliłby ze straszliwym
161  1,  12|       Dzieje nieszczęścia uczyniły ją piękną i godną myśli nigdy
162  1,  12|         kierunku tego człowieka.~- Ja dowodzę. O co idzie?~- Nazwisko
163  1,  13|        bomb!-myślał książę-muszę i ja wyimaginować sobie jakiego
164  1,  13|         Pod Powązkami.~- Es ist... ja... Pan przybywa z Paryża?
165  1,  13|    szlachcic polski z prawieków.~- Ja jestem także obywatel polski!
166  1,  13|        wtedy zaufają mu ci, którym ja honorem swoim za żołnierza
167  1,  13|       powiem, jak jest. Mówisz, że ja i moi idziemy drogą hańby.
168  1,  13|          Toteż jako łup idą dalej. Ja zresztą... Ale ci mówię:
169  1,  13|         nocami budzi? Ech, bracie! Ja się to samo przez krwawe
170  1,  14|           mówisz, obywatelu?~- Cóż ja bym śmiał mówić o tak wielkim
171  1,  14|           usłyszawszy te wyrazy.~- Ja nie... - rzekł po chwili
172  1,  14|                Ta jest różnica, że ja nie kocham Buonapartego.
173  1,  14|           Wiem to z doświadczenia. Ja sam tak kochałem.~- Mylisz
174  1,  14|        niepojętą jest taka naturą. Ja jestem tylko żołnierzem. -
175  1,  14|       coeur, olbrzymi pomysł, żeby ją zwalić z piedestału przez
176  1,  14|         będzie nim mianował, tylko ja sam siebie! San-Giorgio!
177  1,  14|            najfatalniejsza omyłka. Ja nie jestem jeszcze godnym
178  1,  14|        awansu na naczelnego wodza. Ja w mym jestestwie. To już
179  1,  14|           w mym jestestwie. To już ja wiem lepiej od niego. Nie
180  1,  14|            mówi.~- Mój drogi, znam ja siebie aż nadto dobrze.
181  1,  14|       pęczniejący lwi szpik. Umiem ja już nie gorzej od niego
182  1,  14|      właśnie owa nadludzka potęga. Ja wiem, że on kocha siebie
183  1,  14|    ziemskiego. Pomyśleć!... Gdybym ja właśnie miał, posiadał tę
184  1,  14|       Kocham wojnę! Nade wszystko! Ja się jej nauczę całej, posiądę
185  1,  14|          lub angielski język, ujmę ją w garść jak tę szpadę. Wtedy
186  1,  14|            tę szpadę. Wtedy wrócę. Ja wtedy wrócę!~Skromny uśmiech
187  1,  14|        tylko, że mi się to podoba. Ja stoję sobie z boku i patrzę
188  1,  14|        także prowadzi się wojny.~- Ja jej dla takiego celu nie
189  1,  16|            w jasną łąkę, obejmował ją wzrokiem duszy, z krzykiem
190  1,  16|           chciała uciekać, ale już ją zobaczył i śmiechem rubasznym
191  1,  16|         strwożona jak wówczas, gdy ją wytropił. Owszem, na twarzy
192  1,  16|           nieznacznie naprowadziła ją na Kraków i Grudno. Zbywał
193  1,  16|            Kraków i Grudno. Zbywał ją szczegółami, które już kilkadziesiąt
194  1,  16|           wysoki, szczupły...~- To ja wiem doskonale, jakbym go
195  1,  16|         rozmówić?~- O czym?~- A bo ja wiem o czym, ale powinien.~-
196  1,  17|           zdyszane wojska przyszły ją zająć. Ujrzał niespodziewanie
197  1,  17|         Wszystko mi jedno. Teraz i ja nareszcie będę próżnował.~
198  1,  17|     piorunów padło na ulicę. Prały ją straszliwe kilkopudowego
199  1,  17|     pochwycili za broń i nastawili ją przeciwko grenadierom, woltyżerom
200  1,  17|      szpadę i ze wzgardą cisnął mu ją w piersi.~Wołano z szeregów:~-
201  2,  1 |         sam tylko grzeczny uśmiech ją rozwidniał, jak gdyby sztuczne
202  2,  1 |          Otóż to właśnie! Ponieważ ja w łacinie jestem prawie
203  2,  1 |               Nie inaczej, a ty?~- Ja tu mieszkam.~- Tu? W Warszawie?
204  2,  1 |     zajeździe, co? Przyznaj się... Ja nikomu nie powiem. W jakimś
205  2,  1 |        Wielkiego Sejmu? co?~- Nie, ja mieszkam u księcia Gintułta.~-
206  2,  1 |   przepraszam, taka konfidencja?~- Ja dawno już znam tego Gintułta.~-
207  2,  1 |      wysokie progi, a jakże!~- No, ja jestem u niego sekretarzem.~-
208  2,  1 |      rozpowiadają świadomi rzeczy. Ja draba nie znam, co może
209  2,  1 |    porabiasz? jak czas spędzasz?~- Ja, kochanku... Ja mieszkam
210  2,  1 |        spędzasz?~- Ja, kochanku... Ja mieszkam tutaj, w Warszawie.~-
211  2,  1 |       przyjechałem... A zresztą... ja nie mogę grać tak hazardownie.~-
212  2,  1 |            do gry tych ichmościów. Ja sam przecie nie przysiadam
213  2,  1 |   pamiętasz?~- No, w wista... Choć ja tyle już lat nie grałem...~-
214  2,  1 |          ba!...~- Dajże pokój. Już ja to urządzę. Przede wszystkim
215  2,  1 |          piersi.~- Mój przyjaciel. Ja prowadzę. Słyszysz, Kaczorosiu?
216  2,  1 |       przecie, co do ciebie mówię. Ja prowadzę!~Gospodarz klubu
217  2,  1 |        bogatych.~- Masz słuszność. Ja nie ze wszystkimi zabierać
218  2,  1 |          lot jego rękę i przydusił ją do serwety. Całe towarzystwo
219  2,  1 |     wystawne wymaga sum niemałych. Ja nie chcę rozgłaszać, ale
220  2,  1 |        pies i zawalidroga taki jak ja i ty! Boś i ty łotr, pies
221  2,  1 |      Dojeżdżacz Kalinowskiego...~- Ja wnoszę ten toast - wołał
222  2,  1 |          bufet.~- No, bufet... Ale ja nie jestem spragniony ich
223  2,  2 |           aż do skończenia świata. Ja... przepraszam, że nadużywam
224  2,  2 |           waścinej cierpliwości... Ja tak jestem porwany tą boską
225  2,  2 |        odwrócił głowę i schyliwszy ją nad książką rzekł z cicha:~-
226  2,  2 |       Bracie Straszny, a jednak... Ja się do tej wysokości wznieść
227  2,  2 |        wyostrzać myśl swoją, palić ją srogimi żagwiami głodu,
228  2,  2 |     zwierzęcego trupa i zaszczepia ją w ciało dzieciątka, które
229  2,  2 |            przyciska główkę, jakby ją pragnął wgnieść, wprowadzić
230  2,  2 |          wyznaczoną pracę. Odsuwał ją z dziwnym uczuciem.~Zdawało
231  2,  2 |     dwakroć dokoła loży, trzymając ją pod ręce, po czym, umieszczona
232  2,  2 |            się spod przepaski, ale ją ujrzał za chwilę. Bez oddechu,
233  2,  2 |         moją duszę, a oczyszczając ją oświecił na drodze cnoty...~
234  2,  4 |     dwakroć dokoła loży, trzymając ją pod ręce, po czym, umieszczona
235  2,  4 |            się spod przepaski, ale ją ujrzał za chwilę. Bez oddechu,
236  2,  4 |         moją duszę, a oczyszczając ją oświecił na drodze cnoty...~
237  2,  5 |         wiedzy, bez woli...~Paliła ją suknia na ramionach i biodrach,
238  2,  5 |      ramionach i biodrach, cisnęły ją ciżmy ze śliskiego atłasu,
239  2,  5 |      składały się na nią, tworzyły ją od tygodni. Stała teraz
240  2,  5 |      jakoby powrozy niedoli, które ją opasywały, i wiła się na
241  2,  6 |      Balbisia, ochmistrzyni, która ją wyniańczyła i wychowała,
242  2,  6 |         stanął w taki sposób, żeby ją od światła i żydowskich
243  2,  6 |         pospolitego płótna okrywał ją całą od stóp do szyi. Ręce
244  2,  6 |          ustach i na czole.~Ujrzał ją wszystką rozkwitłą jak jerychońska
245  2,  6 |          ta ziemia przedziwna? Kto ją dla nich uczynił? Oczy nurzały
246  2,  7 |            kochankiem. Pozdrawiały ją od wieczności, która dawno
247  2,  7 |            sekretną mowę, wielbiła ją westchnieniem krótkim i
248  2,  7 |          jej duszy bijące, czyniły ją pełną rozkoszy wciąż nowej
249  2,  7 |  nieskończenie niskiej granicy, że ją ludzkie oko ledwie mogło
250  2,  8 |            tymi ludźmi Helenę, jak ją jedni drugim wydrzeć usiłowali.
251  2,  8 |          na pomoc... Zobaczył, jak ją jeden z chłopów powalił
252  2,  8 |          rąk drugiego zbója, który ją wśród chichotu bandy powtórnie
253  2,  9 |   zbudzonego z niewiedzy i poczęła ją równo, łagodnie kołysać.
254  2,  9 |       równo, łagodnie kołysać. Raz ją obracała oczyma ku ubiegłemu
255  2,  9 |            jej śmiech, potępiający ją jako głupstwo:~Ponad głową,
256  2,  9 |           jak piła i rozszarpywały ją na drzazgi. Niejasne zarysy
257  2,  9 |       dostrzec, co czynią, plątały ją chyżymi ruchy. Burzyły drogocenne,
258  2,  10|       przywykłeś nazywać, wyciągnę ją na długość rozleglejszą
259  2,  10|            Mocarny! Halt! Mocarny, ja tobie mówię! Nieder!-ryczał
260  2,  10|     zbójnickie, cucha i pas?~- Czy ja wiem skąd? Moze kany ukrad...~-
261  2,  10|   dezenterował!~- Kiedy?~- He! Kie ja z wojska! Kęs czasu, bracie.
262  2,  10|     przysiedli. Piecioro uciekło - ja zaś w pazdurak im ostał.~-
263  2,  10|          lepiej ani nie pytaj...~- Ja się niczego nie lękam. Powiadaj.~-
264  2,  10|      puścili. Więcej nie trza. Ale ja ta wolem dobrom, bo krótkom
265  2,  11|            czy inna, obca? Widział ją kiedy czy nie? Taka właśnie
266  2,  11|            siostrzanej duszy... Ma ją w oczach, a od tego widoku
267  2,  11|           otoczoną kwiatami. Podał ją Mistrzowi. Ten wziął ją
268  2,  11|            ją Mistrzowi. Ten wziął ją i przez chwilę trzymał w
269  2,  11|        kwiatów. Dla niej tu rosły. Ją wysławiają. Duch mój poznał...~
270  2,  12|     ulicach Krakowa. Sprzykrzywszy ją sobie, wygnał. Oto wszystko.
271  2,  12|            duszy jednego grosza.~- Ja nic nie myślę -mruknął oberżysta. -
272  2,  12|        tutejszy jesteś? co?~- Nie, ja nietutejszy.~- A z daleka?~-
273  2,  12|              No, a wasaneś skąd?~- Ja idę od węgierskiej strony
274  2,  12|      kieliszek z jego butelki.~- A ja tu czekam na pana.~- Co
275  2,  12|          tej potrawy! Rafał zmiótł ją do ostatniej kruszyny, a
276  2,  12|      wyrzuci...~- Nie!~- Dawaj, to ja sam...~- Nie, to tylko ja
277  2,  12|          ja sam...~- Nie, to tylko ja sam mogę wyrzucić... - wyszeptał
278  2,  12|         dotychczasowe życie. Tylko ja sam mogę je odtrącić...~
279  2,  12|           dążysz w stronę Krakowa. Ja pędzę wprost na Tarnów,
280  2,  12|           rodzinnego domu, a jakże ja pojadę do ciebie? Co na
281  2,  13|        Zlituj się, nie zwlekaj, bo ja za nic nie ręczę. Mogę zjeść
282  2,  13|         jeszcze ciastek. Gdyby nie ja, siedziałabyś między parafialnymi
283  2,  14|           z przykrością.~- Witam i ja pana posła, dobrodzieja
284  2,  14|        Słyszane rzeczy. Przybywszy ja zaś personaliter, aby pożegnać
285  2,  14|       takie marnowanie mienia? Sam ja tu teraz popatrzę na twoje
286  2,  14|             Żebyś ty wiedział, jak ja jestem znudzony... Powiedz
287  2,  14|         Doskocz.~- Któż jeździł?~- Ja, nie chwalący się, i Grzesik.~-
288  2,  14|            Chodzić chodzi!~- A czy ja z moimi ślepiami nie zwalę
289  2,  14|          wypytujesz o nowiny'? Toż ja winien bym dowiadywać się
290  2,  14|          Albowiem?~- Trepka! Żebym ja ci kości nie nadwerężył...~-
291  2,  14|        zbyt długo!~- Postanawiam i ja kupić sobie tytuł austriacki.
292  2,  14|     tańczył, jak mi zagrasz. Wezmę ja się teraz do ciebie, Szczepanku!~-
293  2,  14|            Może i to być.~- Zacznę ja cię edukować w polityce.~-
294  2,  14|           do moich spraw wtrącasz! Ja politykuję...~- A no, wyznaję,
295  2,  14|         skamłanie - bodaj to!...~- Ja... - mówił Cedro przez ściśnięte
296  2,  14|          Gdybyś wiedział, ile razy ja nędzny przydałem się...
297  2,  14|            sochą. Życia mało, żeby ją w tylej cząsteczce przeorać,
298  2,  14|       Jeżeli możesz powiedzieć, że ja tylko tego...~- Jeszczem
299  2,  14|        powiedział, że tylko... Ale ja znam naturę ludzką. Ta natura -
300  2,  14|        sąsiedniej stancji i ukazał ją Rafałowi. Pokój ten dawno,
301  2,  14|     Widziałem toto wszystko. Drwię ja sobie z Niemca, dopóki siedzę
302  2,  14|         Nie wiem, co mi ty mówisz. Ja się duszę z rozpaczy widząc,
303  2,  14|         zamysłem. Chłopów, których ja pracować, żyć, myśleć nauczę... -
304  2,  14|    chwytając Cedrę za rękę.~- Otóż ja ci mówię, że się łudzisz
305  2,  16|          Gdyby był Trepka przestał ją śpiewać dla siebie, sam
306  2,  16|         śpiewać dla siebie, sam by ją zaczął nucić...~Wyjechali
307  2,  17|           tak utrudził?~- Z daleca ja, kulhawiec, idę, bracia
308  2,  17|     niesłychaną batalią wygrali, a ja nogę oto postradał.~- Toż
309  2,  17|          mówisz, panie bracie, ale ja po szpitalach polowych przeleżał
310  2,  17|          Źle mówię-swoje. Dziewięć ja lat na jego sprawy patrzający, .
311  2,  17|          listopadzie miesiącu, jak ja z towarzyszami odszedł z
312  2,  17|  strzaskali. A oto z młodego draba ja dziad starzeńki powracam
313  2,  17|           nawet?~- Za morzami, tak ja mówię. Prawdę mówię, panowie
314  2,  17|        mówię, panowie bracia. Bo i ja, powiedzmy otwarcie, szlachcic
315  2,  17|             ani siostry. Zapomniał ja już, co to dom, co brat,
316  2,  17|            słuchajcie... O scenach ja radoszyckich wspomniałem...
317  2,  17| radoszyckich wspomniałem... Bardzo ja się już otrzaskał z wojną,
318  2,  17|       skutek? A niedoczekanie! Jak ja dziś wspomnę a zliczę, panowie
319  2,  17|        zliczę, panowie bracia, jak ja dziś pomyślę... Rada my
320  2,  17|        Karolina z Neapolu. Niemało ja z kamratami ziemi zdeptał,
321  2,  17|         onych person broniący. Jak ja dziś wspomnę a zliczę, panowie
322  2,  17|         ile takich pól przemierzył ja w pierwszej wojnie! ile
323  2,  17|            Panowie bracia! Spojrzę ja na tych ludzi krwawym ślepiem
324  2,  17|            swoja komenda! Pierwszy ja raz tak ich oko w oko zobaczył.
325  2,  17|         dolą moją zaświecił, toć i ja Ci pokażę, żem przecie sroce
326  2,  17|          żołnierz w tym samym co i ja szeregu grenadierów, śmiercią
327  2,  17|       polski 750 zabitych.~Taką to ja drogą poszedł w one legiony...
328  2,  17|            położeniu bez obawy, że ją otoczą, wtedy Bartki francuskie
329  2,  17|          morze moje, morze!... Tam ja się poznał z tobą... Zatoko
330  2,  17|      poszła do obwodu Peschiery, a ja w drugiej pod Mantuę. Dziwne
331  2,  17|         morze! Och, wściekłe!~Dużo ja w życiu twardych dzieł widział,
332  2,  17|          żywioł naci chać. Dopiero ja z towarzyszami - spać. Zimnica
333  2,  17|          upragniona śmierć. Ilu to ja tam kamratów wypatrzył w
334  2,  17|   wypatrzył w onych pochodach! Ile ja cierpień ich, zwierzeń,
335  2,  17|       okręt pasażerski. Siedziałem ja wtedy na brzegu morskim,
336  2,  17|         zranion w nogę i kurowałem ją ta, zasypując ranę miałko
337  2,  17|        starszego Bolesty, gdziem i ja służył, wyruszył pod rozkazy
338  2,  17|      Carvahanac... W tym to czasie ja sam przebyłem żółtą febrę,
339  2,  17|        jego bramy. Austerlitz! Oto ja ujrzał te czeskie i morawskie
340  2,  17|        jednego człowieka nie masz! Ja tylko jeden jedyny, com
341  2,  18|    niewielką, starą butelkę. Kazał ją służącemu otworzyć i nalał
342  2,  18|  przestawać, ale w tej chwili, gdy ja sekretnie uchodzę...~- I
343  2,  18|          małych słabostek?~- Czy i ja mogę albo nie-przebaczać
344  2,  18|            słabostki? to już chyba ja najlepiej!... Mój Rafale,
345  2,  18|           Rafale, bądź sędzią, czy ja w ogóle...~- Każ nam, stary.
346  2,  18|      kolczastymi gałęźmi. Pamiętał ją z najwcześniejszego dzieciństwa,
347  2,  19|          wyprosi - a jakże! Będzie ją widział.~- Wysiekierski
348  2,  19|        toto między posterunki, jak ja z imością między stragany
349  2,  20|           fenomenalnego... Przecie ja to tysiąc... co mówię!...
350  2,  20|       stosunków i wpływów, których ja...~- Pani szambelanowa raczy
351  2,  20|       przykrości...~- O, nie, nie. Ja lubię zwalczać przeszkody
352  2,  20|    niepokoje wstrząsające światem. Ja już dałam wszelkie wskazówki
353  2,  20|            na święty Szczepan. Com ja miał z tym brzydactwem! ~-
354  2,  20|           dobrze. To chwalę.~- A i ja tak sobie myślę, że to jest
355  2,  20|    waszmości.~- Stało się tedy, że ja na stare lata muszę; jeśli
356  2,  20|             to widać.~- Któż to?~- Ja to malowałam.~- A czy można
357  2,  20|           bezlitosną wolą wpakował ją na dno. W pewnej chwili
358  2,  20|       rozwścieczona burza. Wyzywał ją na rękę, szarpał wolą ku
359  2,  20|          że po tylu latach spotkał ją stokroć piękniejszą, niż
360  2,  20|            odtrąceniem, przycisnąć ją do piersi i złote włosy
361  2,  21|     rozmówców. Czasami spostrzegał ją gdzieś daleko, w tłumie.
362  2,  21|          jeszcze tylko parę godzin ją widzieć, a za parę godzin
363  2,  21|          oczy zadają kłamstwo.~- A ja...~- Co ci jest?~- A ja
364  2,  21|            ja...~- Co ci jest?~- A ja myślałem, że się boisz.~-
365  2,  21|         miłych, bezmyślnych. Bawił ją jak wesoły trzpiot, jednocześnie
366  2,  21|           odrazy i wzgardy i klnąc ją wewnątrz siebie najwstrętniejszymi
367  2,  21|         Ale za parę chwil znowu mu ją dał taniec. Wtedy z głębokości
368  2,  21|         Nie, nie nadchodzi... Wabi ją już muzyka, wesoła jak śmiech
369  2,  21|         tańca.~Nareszcie...~Poznał ją po błękitnym powietrzu,
370  2,  21|           dla niego zawsze. Poznał ją po zapachu włosów i po szeleście
371  2,  21|          moją w Grudnie aleję, jak ją dotąd wspominałam. Chciałabym
372  2,  21|         osób, panów i pań. Wszyscy ją o coś usilnie prosili, a
373  2,  21|            i posłyszał wówczas, że ją proszono, by tańczyła tamburino.
374  2,  21|         twarz, szyję, ręce. Ujrzał ją przed swoją duszą. Kiedy
375  2,  21|     olszowy, konie czekają... Ech, ja bym wasanu zadał, żebym
376  2,  21|             to nie ma co zaczynać, ja nie jadę. I niech was diabli!...
377  2,  21|       darowanym pejzażem i schował ją według rozkazu. Wpakował
378  2,  21|        biła kłębami. Rafał widział ją w promykach światła padającego
379  2,  21|         paradą.~- Frau Olowski ist ja... Sind Sie vielleicht ein
380  2,  21|          łódź w piach i utwierdzić ją tyle, że mogli wyleźć w
381  2,  21|           skomleć i wyrzekać:~- To ja... To moja wina... Tej:
382  2,  21|               To moja wina... Tej: ja cię zamordowałem!... Dlatego,
383  2,  21|            leżysz! Boże, Boże! Cóż ja teraz pocznę? cóż ja teraz
384  2,  21|           Cóż ja teraz pocznę? cóż ja teraz pocznę, nieszczęsny!
385  2,  21|           Zlituj się nade mną! Cóż ja teraz z nim pocznę?...~-
386  2,  21|         Niech żyje Cesarz! Przyjdę ja tu do was, psy kulawe!~Poszedł
387  2,  21|      gotowi ludzie pomyśleć, że to ja cię za uszy ciągnę do wojska:~
388  2,  21|             zwrócił się do baby.~- Ja ta nie wiem, przewozi czy
389  2,  21|       wojsko stoi i z gwerów bije. Ja o niczym nie wiem.~- No,
390  2,  21|          przyńdzie pod połednie, a ja nie wiem.~- Kazał warna
391  2,  21|       przyńdzie. Rozumiecie?~- Czy ja niby rozumiem?~- No!...
392  2,  21|        bogata. Czy ty słyszysz, co ja ci rozkazuję!~Szarpnął go
393  2,  22|            nie spotykać.~- A no, i ja ta nierad ich widzę. Pojedziemy
394  2,  22|          jak kocie.~- Masz broń?~- Ja... broń?~- Dawaj, co masz,
395  2,  22|         masz, naboje, żywo!~- Skąd ja mam mieć naboje?~Chłop nie
396  2,  22|            Poprosisz go?~- Już jak ja go poproszę, to nie piśnie.~-
397  2,  22|         sześciuset naszych, którzy ją w posesją wzięli i garnizon
398  2,  22|           Miesiąc trwa ruchawka, a ja już jestem kapitanem i komendantem
399  2,  22|            mogłoby się wydawać, że ja po prostu sam się mianowałem,
400  2,  22|           ze spuszczonymi oczyma - ja... postanowiłem dosługiwać
401  2,  22|          Jarzymski - to co innego. Ja sądziłem... Jeżeli się nic
402  2,  22|    najprostszego kanoniera.~- Tak. Ja postanowiłem, że będę słuchał
403  2,  22|      Jarzymskiemu prosto w oczy.~- Ja sądzę. Oczywiście mówiło
404  2,  22|       przewodem mojego famulusa, a ja zaraz nadejdę.~Z cukierni,
405  2,  22|       rzucić się w szereg abo, czy ja wiem, był odważniejszy czy
406  2,  22|      Wywdzięczając się chciałbym i ja wnieść zdrowie, a raczej...
407  2,  22|       Olbromski - to ośmielę się i ja prosić waćpanów, żebyście
408  2,  24|          je twoja ziemia? Pokaż no ją! Berlina swego nie masz,
409  2,  24|         obrony. Bataliony wyłamały ją, weszły do miasta, przebiegły
410  3,  1 |          jazdy rycerstwa. Składały ją: regiment trzeci piechoty
411  3,  1 |          wpadły do wsi i usiłowały ją podpalić z czterech rogów.
412  3,  1 |             Do stu par diabłów! To ja na musztrę mam jeżdżać pod
413  3,  1 |            mam jeżdżać pod Grodno? Ja musztry nauczny. Lepiej
414  3,  1 |     wachmistrz!~- Paniczu! Widział ja się we Warszawie z jednym. ~-
415  3,  1 |          my z Neapolu przyśli, ino ja wcześniej, bom głupszy i
416  3,  1 |          pod króla Józefa pośli, a ja się do ziemie wydarł.~-
417  3,  1 |       porządkiem opowiedział, to i ja teraz paniczowi tym samym
418  3,  1 |       powiada, na ratunek zesłani. Ja przecie z Prusakami bitwę
419  3,  1 |            stary włóczykiju!~- No, ja ta idę do wiary, do swoich.
420  3,  1 |         Wyborowa kompania -śmiech! Ja bym im pokazał wyborową
421  3,  1 |           ich ta uczy, kto umie. A ja nie dyrektor. My są rycerze.
422  3,  1 |           dyrektor. My są rycerze. Ja bez wojaczki - jak siodło
423  3,  1 |            waląca się w dół, jakby ją piorun na poły rozłupał.
424  3,  1 |          Słońce zachodu uwydatniło ją całą, starą twierdzę, której
425  3,  2 |             Znowu cisza. Przerwało ją coś rozkosznego, jakby echo
426  3,  2 |        rozmaite strony. Przecinały ją szerokie kamienne schody.
427  3,  2 |        aksamitu Krzysztof narzucił ją co tchu na ramiona z myślą,
428  3,  2 |        jeszcze furażerkę, podłożył ją pod policzek, żeby choć
429  3,  3 |           ze wszech stron. Widział ją od strony wyniosłości Castellar
430  3,  3 |     zamykała tę uliczkę i dzieliła ją od głównej krwawej arterii.
431  3,  3 |    nabijały broń. dzieci po dawały ją obrońcom. Na samym szczycie
432  3,  3 |           krewniaczek - zmiażdżyły ją na proch. Usta rozpadły
433  3,  3 |       Krzysztof co prędzej chwycił ją za ramię i pociągnął przemocą.
434  3,  3 |          pociągnął przemocą. Wlókł ją jak szczenię, kąsającą mu
435  3,  3 |           kroków. Znikła już, a on ją jeszcze widział przed sobą
436  3,  3 |           do nich po polsku - więc ja jeden... Mamże dać zadosyćuczynienie,
437  3,  3 |           śmiertelnie dyszą. Teraz ją dopiero poznał... Onaż to
438  3,  3 |          chwili prawą rękę. Wydarł ją z pazurów babskich, wywlókł
439  3,  3 |        Bracie, zaklinam cię - puść ją!~Tamten ani myślał puszczać.
440  3,  3 |            ciebie drugi raz - puść ją!~- A żebyś wiedział, ty
441  3,  3 |           jednego tchu:~- No!~- To ja ciebie, ślepego, od haniebnej
442  3,  3 |        bronisz.!~- Bronię!~- Chyba ja w pułku jednego kamrata
443  3,  3 |       ładnie oporządziły, żeby nie ja...~- Kto wie, co one z nim
444  3,  3 |        niej mówić: ani u tym, żeby ją widzieć... Tylko tę posiąść
445  3,  3 |         woltyżer.~- Czego?~- Pójdę ja patrzeć, co się dzieje od
446  3,  3 |         środek.~- Dajcie mi pokój! ja idę osobno, sam!~- Chodź
447  3,  3 |            sam!~- Chodź we środek! Ja ci kazuję, ja tu teraz wódz! -
448  3,  3 |           we środek! Ja ci kazuję, ja tu teraz wódz! - rzekł pierwszy
449  3,  3 |       lepiej.~- Zginęli ci. którzy ją zdobyli. Chwała im wieczna!
450  3,  3 |             Nie minie cię nagroda, ja w tym. Strzeż się tylko
451  3,  3 |         ręki gałęzi wawrzynu! Inny ją schwyci, a sława nie czeka
452  3,  3 |          Krzysztofowi w oczy. - Bo ja, uważasz, jestem na służbie:
453  3,  3 |           słów znaleźć - gdybym to ja... Kazałbym strzelać we
454  3,  3 |       miasta...~- Tak.~- Właśnie i ja tak przypuszczałem...~-
455  3,  3 |      prędko i obojętnie:~- Napadli ją w pięciu czy w sześciu.
456  3,  3 |             czy tylko o nim śni.~- Ja nie mam w sobie nic ze Scypiona
457  3,  3 |              mruknął Cedro.~- Nie, ja tu sobie posiedzę. Poczekam
458  3,  3 |  wewnętrzna żądza. Krzywda żłobiła ją! latami, a tak pracowicie,
459  3,  3 |       wziął go za rękę. Przycisnął ją do piersi nie wiedząc, że
460  3,  3 |       paroksyzmy dawnej duszy.~Cóż ja mam ze sobą teraz robić? -
461  3,  3 |   nieruchoma, jakby w tej chwili i ją strzały armat o śmierć duszy
462  3,  4 |            odpowie z trudem.~- Ady ja...~- Kto taki?~- Ja... adiutant
463  3,  4 |            Ady ja...~- Kto taki?~- Ja... adiutant podoficer, Pruski.~-
464  3,  5 |            Jakżeście wyszli?~- Czy ja wiem? Szliśmy przez ogień.
465  3,  5 |            zapytano z tłumu.~- Czy ja wiem? Poginęli... Niejeden
466  3,  5 |         tam jeszcze kotłowało. No, ja się już najadł - jadę!~-
467  3,  6 |          pachę. Sam kapitan zaczął ją wymacywać szorstkimi palcami,
468  3,  6 | niecierpliwie kopytem rozpryskiwał ją wkoło. Oczy jeźdźca z przelotnym
469  3,  6 |          szmatę i uroczyście podał ją wachmistrzowi. Ten wprędce,
470  3,  6 |         wyostrzyli ,jak brzytwy! A ja ci i bez toczenia na brusie
471  3,  6 |         jeden, a możeś i Węgier... Ja zaś ci powiem, żeś wcale
472  3,  6 | podporucznikowi będzie lepiej...~- Ja tu nikogo nic puszczę! -
473  3,  6 |       zaraz to łóżko wywieźć.~- To ja strictissime kasuję tamten
474  3,  6 |          bynajmniej nie pokorny:~- Ja idę, ale wy, młokosy, popamiętacie!~-
475  3,  6 |          suto galonowaną i trzymał ją w ręce.~Wznosząc wysoko
476  3,  6 |         się pieści twoją raną, nie ja!~- Pod Nadarzynem. To jest...~-
477  3,  6 |         marszu wyda szef sztabu, a ja się zdrzemnę jeszcze do
478  3,  6 |           kruszynkę snu! U kaduka! Ja się już nigdy w życiu porządnie
479  3,  6 |           tej materii gadałeś. Cóż ja mam z tobą zrobić?~- Jako
480  3,  6 |         Nie ma widzów w bitwach. A ja ci powiem sub rosa, że my
481  3,  6 |             Rozumiem! To wiedz, że ja cię kurować nie będę. Możesz
482  3,  6 |     Przymknął wtedy oczy i myślał:~Ja to was wiodę w to miejsce
483  3,  6 |         wiodę w to miejsce zgniłe, ja to was wiodę...~Ja to waszymi
484  3,  6 |         zgniłe, ja to was wiodę...~Ja to waszymi trupami zapełnię
485  3,  6 |        Kownie przysięgi!~Kiedyż to ja cię wyrąbię, ziemio!~Kiedyż
486  3,  6 |        przepalonych szybek i niósł ją dokądś w pole niby najdroższy
487  3,  6 |          wioski. Oficer prowadzący ją zabronił chłopom ruszać
488  3,  6 |     wynosili z dala za wioskę. Tam ją układali rzędem na polu
489  3,  6 |            krzyk rozpaczy podjudza ją jak wicher ptaka, a widok
490  3,  6 |   krwistych kłębów dymu szelmowsko ją zaspokaja.~Pod karczmą zwaną
491  3,  6 |    kierunku. Po chwili przytrzymał ją silniej, wreszcie odjął
492  3,  6 |           nosić wiadrem wodę, więc ją przydźwigał kilkakroć. Kiedy
493  3,  6 |             Zielone kurtki zasłały ją jako wiosenna murawa. Z
494  3,  6 |            za kościołem, zepchnęło ją znowu z grobli i wzgórza.
495  3,  7 |          do obozu.~- Tam właśnie i ja podążę.~- Książę pan wstępuje
496  3,  7 |        cieszę!~- Nie masz czego... Ja nie z chęci walczenia z
497  3,  7 |          wroga.~- Widzisz, bracie, ja jestem ten, który o wszystkim
498  3,  7 |          dlatego brutalne słowa, a ja tego nie znoszę.~- Raczy
499  3,  7 |   Konwencja jest zaszczytna i, ile ja wnosić mogę słabym rozumem
500  3,  8 |           rzekł półgłosem:~- Gdzie ja go widziałem?...~Książę