Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          jeździć, drogą "na las", mało znaną. W tych ostępach włóczyły
 2  1,  1 |         jak nasz bór. Jeszcze wam mało?~- Już ja bym wolał tu mieszkać!
 3  1,  1 |          Pod siebie mię przecie o mało nie wziął, ciortu brat,
 4  1,  3 |          z takim pośpiechem, że o mało warg sobie nie sparzył,
 5  1,  7 | wioszczynę i tak siedzę. Ziemi tu mało, więc karczujemy jałowce.
 6  1,  8 |           tak długi śmiał się tak mało, żem tak długotrwale był
 7  1,  14|     antiquités... Nadzwyczajne!~- Mało mię to wszystko obchodziło
 8  2,  1 |         publicis bajać, to my się mało nie pobeczeli. Chociaż co
 9  2,  2 |      Usłyszawszy ten głos Rafał o mało nie krzyknął. Zdławił głos
10  2,  4 |      Usłyszawszy ten głos Rafał o mało nie krzyknął. Zdławił głos
11  2,  14|          nie tknięta sochą. Życia mało, żeby ją w tylej cząsteczce
12  2,  20|        ogniste. Sapał jak w polu, mało sobie robiąc ze wszystkich.~-
13  2,  20|   najmniej kufę piwa. Panie Boże, mało mię udar nie zwali, jak
14  2,  22|   Gliwicką ulicę patrzeć, ale już mało co było widać. Wyparły się
15  2,  24|         pierwsza utarczka Rafała. Mało z niej odniósł wrażeń. Z
16  2,  24|     Pelplina przez tydzień trwały mało znaczące utarczki forpocztów,
17  3,  1 |  pierzchnęły od razu i szwadron o mało nie był oskrzydlony. Dowódca
18  3,  6 |           rzekł niby do siebie:~- Mało nas, bardzo mało. Wiecie
19  3,  6 |        siebie:~- Mało nas, bardzo mało. Wiecie wy, mości panowie? -
20  3,  8 |         przedstawił zgromadzonym. Mało kto zwrócił na to uwagę.
21  3,  14|              A co mnie Hiszpanie! Mało ich to? Naszych garsteczka.
22  3,  17|    naszych wyruszyło...~Olbromski mało nie płakał. Naraz go objął
23  3,  17|           piachu. jak się patrzy, mało.~- Piachu mało?~- Kamienia
24  3,  17|        się patrzy, mało.~- Piachu mało?~- Kamienia dużo, a piachu,
25  3,  17|            a piachu, po prawdzie, mało.~- Więc ze mną na wielką