Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |  wciągał w siebie i zamykał na klucz.~- Kto kogo do tego namówił:
 2  1,  5 | serdecznością, sięgnął ręką po klucz od stajni, ściągnął go niepostrzeżenie
 3  1,  5 |       i ta żelazna pewność, że klucz ma w kieszeni. Klucz ów
 4  1,  5 |        że klucz ma w kieszeni. Klucz ów był to płaski ułomek
 5  1,  5 |       i szał. Trzymając w ręce klucz od stajni Rafał pchnął okienko
 6  1,  5 |      namyślał się, czy żelazny klucz wziąć ze sobą, czy go rzucić
 7  1,  5 |     ostatnie uderzenie dzwonu: klucz. Cichym, złodziejskim ruchem
 8  1,  5 | Miażdżył je teraz póty, aż się klucz na poły we łbie wilczym
 9  1,  5 |  wiotkie śniegi. Rafał schował klucz do kieszeni, wdrapał się
10  1,  8 |        z szufladą zamkniętą na klucz. Ta właśnie szuflada zajęła
11  1,  8 |        wyrzucił był z kieszeni klucz od tego stolika. Rafał widział
12  1,  8 |      stolika. Rafał widział ów klucz wypolerowany od częstego
13  1,  8 |       na środek. Spostrzegłszy klucz na ziemi, podniósł go i
14  1,  8 |   wskazując gestem, że to jest klucz od stolika. Rafał natychmiast
15  1,  12|       zamiast oczu - diamenty. Klucz grobowca był w paszczy Iwa.
16  1,  12| Obrócił cztery razy ucho lwa i klucz sam wyszedł z grożącej paszczy.
17  1,  12| grożącej paszczy. Wtedy wkłada klucz w zamek grobowca, otwiera...
18  1,  14|       się słyszeć kroki i ktoś klucz przekręcił. Książę wszedł
19  1,  14|      grenadierów wziąłem fort, klucz fortecy. A zresztą, w jego
20  2,  2 |     się doskonale. Miał własny klucz od mieszkania i nikt, z
21  2,  4 |     się doskonale. Miał własny klucz od mieszkania i nikt, z
22  2,  24|  Gdańska, a stanowiące niejako klucz tej fortecy. Głównymi punktami
23  3,  2 |        Drzwi zatrzasnęły się i klucz w nich szybko z tamtej strony
24  3,  6 |        Kamieńskiego.~Nareszcie klucz zgrzytnął w zamku i ranny
25  3,  11|        zachęć do wytrwania! To klucz naszych wąwozów. Dasz mi