Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      sennymi oczyma patrzał, jak czarna woda strzyka w miskę z panewek.
 2  1,  2 |          się saneczki arlekina i czarna jego maska wynurzyła na
 3  1,  4 |      upał rąk...~Dusza stała się czarną i rozpaloną. Nieraz budził
 4  1,  5 | przywykłe do ciemności wyróżniły czarną masę budynku. Wtedy zeskoczył
 5  1,  5 |      chciał. Nie, nie!~Tymczasem czarna zjawa zbliżała się ciągle
 6  1,  7 |          owe trzy okna. Minąwszy czarną, litą masę młyna, bryczka
 7  1,  17|        na ziemi.~Rzucił okiem na czarną twarz, białe zęby, wysadzone
 8  1,  17|       się w ciemne łachmany. Pot czarną plamą wylazł na ich plecach
 9  2,  5 |         z boleścią. Spoglądała w czarną noc stojącą między pniami
10  2,  7 |          były ich głowy. Śliska, czarna ściana spadała w przepaść
11  2,  9 |     dokoła siebie jamę skalistą, czarną i zaciszną. Olbrzymia wanta,
12  2,  9 |        jak żagle unosiły się nad czarną tonią. Oto wypływa spomiędzy
13  2,  10|       nad ziemią, leciała kołem. Czarna koszula migała to tu, to
14  2,  11|          Alpy, a na lewantyńskim czarną masą rozsiadły się Apeniny,
15  2,  11|       grupie tworzącej jak gdyby czarną i ciemną kaplicę. Szczyty
16  2,  17|      wsunął nos i oczy z ulicy w czarną i zimną sień, wnet na cię
17  3,  3 |          od uniesienia rozwarte. Czarna burza włosów nad białą twarzą,
18  3,  3 |       Jeden drugiemu wyprostował czarną kitę na czapce.~- Ułan!
19  3,  3 |           dokoła niej skrzepła i czarną lawą zastygła.~Ciało już
20  3,  3 |    tchnienie uroczych piersi pod czarną szatą świadczyło o życiu.~
21  3,  6 |          pełgający krąg światła, czarną, zwichrzoną, kędzierzawą
22  3,  7 |      było pod błotem. Twarz miał czarną i posępną od znużenia. Koń
23  3,  9 |          widział przed sobą jego czarną, pochyloną figurę, ledwo
24  3,  9 |           Wkrótce szaniec począł czarną linią wyrastać przed nimi.
25  3,  17|        lasu! Już po poziomki, po czarną jagodę, maliny, dziady,