Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |      Dersławice jedziemy?~- Gdzie zaś! Na Bazów, na lasy Golejowskie.~-
 2  1,  10|          to ta już moja rzecz. Co zaś do ziemi, to nie można powiedzieć:
 3  1,  12|           a wele pałacu...~- Żeby zaś Bolesta nie zobaczył!~Książę
 4  1,  13|         mamrotać!~- Ale!~- Wyście zaś, chłopcy, z jakich okolic? -
 5  2,  1 |        wielkiego faworu, wszystko zaś, czego potrzebował, udzielane
 6  2,  2 |       tylko tło rzeczy. Właściwie zaś był to wykład systematu
 7  2,  3 |        między dwoma dozorcami, ci zaś którzy przed chwilą kierowali
 8  2,  4 |       tylko tło rzeczy. Właściwie zaś był to wykład systematu
 9  2,  10| przysiedli. Piecioro uciekło - ja zaś w pazdurak im ostał.~- Cóż
10  2,  12|         drogi, ludne wsie, aby go zaś kto nie poznał i nie zaczepił.
11  2,  12|      służba nic nie wiedziała. Co zaś do ojca, to wierz mi, że
12  2,  14|    Słyszane rzeczy. Przybywszy ja zaś personaliter, aby pożegnać
13  2,  17|           dobrze nie wiedział, co zaś za Fryc i co on zrobił z
14  2,  22|        jedź dalej!~- A no! Trzeba zaś waszmościom wiedzieć, że
15  2,  22|   Tarnowskimi Górami, a osobliwie zaś tych, którzy już rany ponieśli!~-
16  2,  24|           rozkulbaczali, żeby się zaś nie sedniły, a paśli, czym
17  2,  24|         kłaść ostrożnie, żeby się zaś pasmo grzywy pod kulbaką
18  2,  24|       jako bracia i ziomkowie. Wy zaś, Polacy - głosiła odezwa -
19  3,  3 |      Osobno, osobno...~- No, żeby zaś... My są piechota, a ty
20  3,  6 |            a możeś i Węgier... Ja zaś ci powiem, żeś wcale nie
21  3,  10|       jużci ten nieprzyjaciel. Ja zaś nie mogę od niego uciec
22  3,  12|    nastawiają ogłuchłe uszy, żeby zaś czego ze słów nie uronić...
23  3,  14|          bo prędko kłapał. Skądby zaś tyle tych gerylasów być
24  3,  15|       podobny do waszego, żeby go zaś nie poznali rodacy. Dam