Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | Waszmość dobrodziej hoduje, jak widzę, piękne psy. To bardzo piękne
 2  1,  1 |      diaska! siła grzechów, jak widzę, ciąży na moim sumieniu...~-
 3  1,  2 |   ciasny, mośćbrodzieju! Sam to widzę i boleję, ale nieraz tu
 4  1,  3 |   majster!~- Właśnie że nic nie widzę... - z rozpaczą szeptał
 5  1,  6 |   miejsce, gdziem gwer ostawił, widzę, Dyląga już nie masz: inny
 6  1,  8 |          Cóż za świadkowie? Nie widzę...~- Brat.~- A... pan brat.
 7  1,  13|       rozkazu swych dowódców.~- Widzę, że moja sprawa przegrana.
 8  1,  14|     Rhin, 1'armée d'Italie...~- Widzę - rzekł książę z uśmiechem
 9  1,  14|         odrodzona ziemia, którą widzę tak, jak tę oto mapę. Gdybym
10  1,  14|          Znienawidziłem wojnę i widzę, żem słusznie zrobił-rzekł
11  2,  1 |         obliczu.~- Wielki Boże! widzę mego fagasa. Ogromne uczucia
12  2,  5 |        ziemi, na obłoki nieba — widzę jego spojrzenie. Usta jego
13  2,  5 |         płynęły wtedy marzenia:~Widzę usta jego przy moich piersiach,
14  2,  14|        bawię się. Teraz dopiero widzę, żem do polityki od urodzenia
15  2,  18|      szepnął obojętnie trzeci - widzę bowiem, że zaczynasz się
16  2,  22|        A no, i ja ta nierad ich widzę. Pojedziemy lasami.~- A
17  2,  22|          Aleście, koledzy, już, widzę, w potrzebie byli!~- A no,
18  3,  3 |        ale z drugiej strony nie widzę w nich śmiesznego uporu
19  3,  5 |       wy tu wielkanocne święta, widzę, obchodzicie! - wołał zachwycony
20  3,  6 |      lasu idzie do Nadarzyna?~- Widzę, panie kapitanie!~- Za Nadarzynem
21  3,  6 |    krzyknął dumnie i hardo.~- A widzę.~Trzaskający łoskot karabinowy
22  3,  10|          Pan poseł nie poznaje, widzę, starych przyjaciół!...~-
23  3,  11|        zburzy te kult! Patrz!~- Widzę nie gorzej od waści. Ale
24  3,  17|        lasami, ludzi prawie nie widzę... skądże mam?...~- Toteż