Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |     gwizdał niedbale, stojąc pod ścianą ze skrzyżowanymi rękoma
 2  1,  5 |          na pewno, że może za tą ścianą ona oddycha, we śnie pogrążona,
 3  1,  5 |       chwilę Rafał stał przed tą ścianą niewidzialnego boru i niechętnie
 4  1,  11|      Rozpacz runęła na niego jak ściana kamiennego domu. Cóż dalej?
 5  1,  17|          wewnętrznym okiem duszy ściana domowa na obraz kotary,
 6  2,  6 |  rozchodząc pomiędzy sobą. Jedna ściana domostwa i połamane linie
 7  2,  6 | szczęścia...~- Patrz, a ta biała ściana domu... - mówił Rafał cicho,
 8  2,  6 |        Tam...~- Przecudna, biała ściana...~Głos obojga był inny,
 9  2,  7 |        ich głowy. Śliska, czarna ściana spadała w przepaść zionącą
10  2,  8 |      długa i szeroka. Wewnętrzna ściana wapiennej skały, wznoszącej
11  2,  14|     przeglądały spod wapna. Cała ściana w głębi zastawiona była
12  2,  15|        nad czarnym zakrętem jako ściana niezdobyta. Odór czerniejących
13  2,  22|         się na długiej ławie pod ścianą i bezmyślnie ślepiał w powałę
14  2,  24|         wigwamu, którego otwarta ściana zwrócona była zawsze w stronę
15  3,  1 |         na południu niezmierzona ściana, stromymi przepaściami waląca
16  3,  1 |      jego piersi spadała pionowa ściana, a od jej podnóża ciągnął
17  3,  2 |         wolne miejsce pod boczną ścianą i zajął je prawem kaduka;
18  3,  2 |          Zobaczył płaczącego pod ścianą, z twarzą ukrytą w dłoniach.
19  3,  3 |  zupełnie zdrowy, czając się pod ścianą, dopadł żołnierza, zabitego
20  3,  5 |         ołtarzów, okrywały stół. Ściana oddzielająca tę dużą izbę
21  3,  8 |       chodzić w swoim kącie. Pod ścianą stał ze skrzyżowanymi na
22  3,  11|    oficer usłyszał tuż gdzieś za ścianą wrzaski na trwogę. Trzeba
23  3,  13|          między murem odpolnym a ścianą kościoła. Gruszki tam rosły
24  3,  14|        sterczała jeszcze samotna ściana. Tkwiły w niej belki, wisiały