Tom, Rozdzial

501  3,  8 |     ciągnął jeszcze książę Józef. -Ja osobiście gotów jestem na
502  3,  8 |     zgromadzeniu.~- Tak, tak, tak! Ja powtarzam tę samą myśl:
503  3,  8 |          głodzie niż ujść z kraju. Ja znam się z głodem, więc
504  3,  8 |           mówca rzekł łagodniej:~- Ja tu zresztą słyszałem, oprócz
505  3,  8 |          mnie, na moje śmiecie, to ja, Rakoczeńku, do ciebie!
506  3,  8 |            oczy w jego oblicze. - "Ja" - to znaczy ów pułk jeszcze
507  3,  8 |           nie patrząc na niego.~- "Ja" - to znaczy my wszyscy,
508  3,  8 |         Mostu nie mają. Jeśli tedy ją przejdą, to w bród albo
509  3,  8 |          Nim dojdziesz do Krakowa, ja ci znad Gopła tłum Mazura
510  3,  9 |            wieczerzy, a wojsko już ją spożywało, kiedy od wart
511  3,  9 |           przeszło Wisłę.~- Jeżeli ją przeszli, to tak daleko,
512  3,  9 |    Pojechali tedy do Góry łódką, a ja siedziałem w owym namiocie.
513  3,  10|           jużci ten nieprzyjaciel. Ja zaś nie mogę od niego uciec
514  3,  10|   szczęścia we wzroku tym, słychać ją było w śpiewie. Ta pieśń
515  3,  10|   pchnięcie nożem w serce.~- Jużci ja...~- Dziecko mi zabrałeś!
516  3,  10|   pieniądze na ziemię, wiedząc, że ją zaprzedają na wieki. Niemiec
517  3,  11|    Świętego Jakuba szanował!~- Cóż ja mogę...~- Pamiętaj, pamiętaj!...~
518  3,  11|        uchodzą wraz, co do nogi, a ja ruderę natychmiast zburzę
519  3,  11|           w łeb strzeli...~- Gdzie ja go wezmę?~- Zamknij go w
520  3,  11|       uderz na tę pozycję, jeszcze ją wydrzesz!~- Nie mam sił
521  3,  12|         Staruszka, babinka, ledwie ją można poznać... Twarz cała
522  3,  12|        może... Przed rokiem wydali ją za mąż za konkurenta, za
523  3,  13|             z widłami, z siekierą. Ja we drzwi, a tu, słyszę,
524  3,  13|         mógł bronić, łajdaku!~- Dy ja go bronił, chyla wlazło...~-
525  3,  13|          zapłociu, a potem w nogi. Ja tu spojrzę bez dziurę w
526  3,  14|            A czegoż to, stary, tak ją poniewierasz?~- Jucha to
527  3,  14|        dziura na zawsze. Czymże to ją zatkać? Ich kupa zginie,
528  3,  14|        Paniczu, mnie się widzi, że ja wykrył prawdę.~- No?~- Ony,
529  3,  14|              Sprawiedliwie! Nieraz ja już trupy ich rewidował
530  3,  14|        dniu bitwy, że teraz wyczuł ją nieświadomie. Musiał wyciągać
531  3,  14|       poznał jako ruchomą. Wzniósł ją oburącz ponad głowę siłą
532  3,  15|        brali dowództwo obsługujący ją czterej wachmistrze, wachmistrz
533  3,  15|       takich dreszczów...~- Miałem ja je w sobie.~- Co? Dreszcze?~-
534  3,  15|          się twarzą do słuchacza - ja już nie mogę wytrzymać!~-
535  3,  15|         Zarznęło mię to, zadusiło. Ja nie po to do wojska poszedł,
536  3,  15|         przełknął powietrze.~- Czy ja do kraju?... Tak, ja...
537  3,  15|           Czy ja do kraju?... Tak, ja... do kraju... - wyszeptał
538  3,  15|           No, ale ten twój Gajkoś! Ja bym go, szelmę, pierwszego
539  3,  15|     chodząc po izbie. - Alboż to i ja nie mam pod swoją komendą
540  3,  15|            do niego z okrzykiem:~- Ja się biję z duszy za kraj!~-
541  3,  15|         przed sobą i Panem Bogiem. Ja już nie chcę. Ja idę.~Po
542  3,  15|           Bogiem. Ja już nie chcę. Ja idę.~Po chwili mówił z wypiekami
543  3,  15|     nadeszła - i nic więcej. On mi ją przyniesie.~Mówiąc to wsparł
544  3,  15|      Wyganowski obłudnie.~- Chcę i ja być coś wart w twoich oczach.
545  3,  16|           w ludowe suknie, poniósł ją natychmiast do Morelli.
546  3,  16|           pognał krew. Ale z wolna ją uciszyła gorycz myśli. Zamknęło
547  3,  17|               poprawił się Rafał. -Ja bo siedzę tak na uboczu...~-
548  3,  17|           Ty się dziś zbierzesz?~- Ja?! - krzyknął Rafał. - Czyś
549  3,  17|        Czyś oszalał? Patrzajże, co ja tu mam do roboty! Dom stawiam!~-
550  3,  17|   zbierzesz. Choćby jutro.~- Kiedy ja się zbiorę!... Ależ ja nie
551  3,  17|       Kiedy ja się zbiorę!... Ależ ja nie mam...~- Czego nie masz?~-
552  3,  17|         Wojna nad wojnami.~- Jużci ja, według rozkazu pana porucznika...
553  3,  17|     patrząc na towarzysza:~- Idę i ja... do pioruna!~Już dom był