Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        niwki, wsie.:. Daleko, za ostatnim wzgórzem łańcucha, za Stróżną,
 2  1,  1 |        długo huczały w lesie. Po ostatnim dało się słyszeć z dołu,
 3  1,  2 |        węgrzyna, wypity gdzieś w ostatnim dworze w Górkach, Ossolinie
 4  1,  3 |         jak truchło bezwładne. W ostatnim blasku dnia widzieli w pęknięciach
 5  1,  5 |        żegnał się z tym światłem ostatnim dreszczem serca. Ciało jego
 6  1,  5 |      owiązaną szmatami. Konający ostatnim rzutem sił, z wyciągniętymi
 7  1,  7 |    siłach nie miała już podniet.~Ostatnim sensem wszystkich wysiłków
 8  1,  7 |      okiennice wiszące krzywo na ostatnim haku, sufity zwisłe nad
 9  1,  7 |           jak lilia świeciła się ostatnim blaskiem gwiazda poranna
10  1,  8 |      liści i całuje go w mrokach ostatnim dreszczem serca...~Nabożna
11  1,  12| Libérateur de 1'Italie", co było ostatnim, najbardziej bezpośrednim
12  1,  12|      schody. Długo otwiera drzwi ostatnim złotym kluczem i oto wchodzi
13  1,  13|   Wszyscy zaraz wyszli. Kiedy za ostatnim drzwi się miały zamknąć,
14  1,  17|         przy tualetce podróżnej, ostatnim wykwintniejszym sprzęciku,
15  1,  17|          i armat. Noc zapadła. W ostatnim blasku dnia widać było z
16  2,  1 |         wałęsał się po kątach. W ostatnim, najobszerniejszym salonie
17  2,  6 |          górskich drogach. Gdy w ostatnim miasteczku, którego już
18  2,  9 |       wszechmocnej sumy. Cicho w ostatnim blasku zorzy lśniła woda
19  2,  10|        się ze swej doli gorzkim, ostatnim śmiechem.~- Bedzie cie biło
20  2,  12|         wstępował kilkakrotnie w ostatnim głodzie. Słowo prośby, zwrócone
21  2,  17|        milczeniu ciesząc się tym ostatnim dniem ciepła w późnym listopadzie.
22  2,  17|       zbójeckie. Bagnet stał się ostatnim prawem. Każdy się tylko
23  3,  1 | niedostępnych lochach dogorywała ostatnim połyskiem, barwna jeszcze
24  3,  3 |          ogień buchnął w czerep. Ostatnim wysiłkiem zgiął kark, huknął