Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |  wielką brawurą, obejrzał się mimo woli, czy aby rodzic nie
 2  1,  2 |       z dzbanem wina, słyszał mimo chęci szeptane rozmowy.~-
 3  1,  7 |        cudzy pobrzęk. Wówczas mimo woli nasuwał się na oczy
 4  1,  9 |      błocie rozmiękłej drogi. Mimo to żadna do powozu nie wsiadła.
 5  1,  9 |    zawalony mnóstwem kamieni. Mimo to wszyscy wytrwali w pochodzie.
 6  1,  13|       Ruszono w drogę. Książę mimo chęci obszedł całe miasto.
 7  1,  13|     tych kategorycznych słów, mimo wiedzy prostował się jak
 8  1,  14|    zapytał głucho.~- Podobno, mimo położonych zasług, nie otrzymałeś
 9  1,  16|  pośmiania się prawdziwego...~Mimo to przywdział domową odzież
10  1,  17|   spoczął, książę, czając się mimo woli, podszedł ku niemu
11  2,  1 |    rozmawiał z Rafałem, który mimo woli bokiem się do niego
12  2,  1 |      nic w ręku, nawet laski. Mimo to z wyciągniętymi rękoma
13  2,  3 |  latarni daleko umieszczonej. Mimo woli Rafał zapinał swój
14  2,  12|  karty z wyniosłością, której mimo usiłowań nie mógł w sobie
15  2,  21|        że Rafał poddał mu się mimo oporu.~Wpadli między stodoły,
16  2,  21|   Rafał odchylił całe drzwi i mimo smrodliwej pary, która ich
17  2,  24|     żołnierze nosili ładunki. Mimo to wszystko wojsko piesze
18  2,  24| tężały jak zgonionym zającom. Mimo wszelkie braki, mimo biedę
19  2,  24| zającom. Mimo wszelkie braki, mimo biedę kwiczącą, mimo nie
20  2,  24|   braki, mimo biedę kwiczącą, mimo nie zapłacone lenungi albo
21  3,  3 |        Powinowactwo...~Rzucił mimo woli wzrokiem w stronę ruin
22  3,  3 |    starannie utrzymany zarost mimo woli pociągnęły wzrok Krzysztofa.
23  3,  13|       uśmiech, kiedy się duma mimo woli nad owym celem, który
24  3,  17|     najmizerniejszego bytu... Mimo to ochotnie pośpieszył na