Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          szukały widomego znaku - czarny szkielet jeżyny. Niestrudzona
 2  1,  1 |         do zegara i sprawdził, że czarny znak żołędnego asa był z
 3  1,  5 |          łbem i przednimi łapami. Czarny jego kadłub, unurzany we
 4  1,  7 |          obudził szum leśny, szum czarny, gęsty od tłustości żywicznej,
 5  1,  17|          od zranień ułamkami kul, czarny od prochu, z płaszczem tlejącym
 6  1,  17| wykrztusił zeschłymi uszy:~- Pal!~Czarny od dymu kanonier przyłożył
 7  2,  1 |          głowy, ujęte w kitajkowy czarny worek, tworzyły długi harbajtel,
 8  2,  3 |           woli Rafał zapinał swój czarny frak na wszystkie guziki
 9  2,  3 |       obitej suknem. Był tam stół czarny dziwnego kształtu, a na
10  2,  6 |          gdy nagle zwracała w bór czarny i zimny, w gęsty jego mrok,
11  2,  7 |        samotnie u skraju puszczy. Czarny jej dach ginął w cieniu
12  2,  8 |        tej niedosięgłej fortecy i czarny las nad nimi stały nad rozkoszną
13  2,  10|      dalekie polskie góry. Długi, czarny policzek przywarł do zardzewiałych
14  2,  17|     płytkie czarne ciżmy i płytki czarny kapelusz, żeby nie mankiety,
15  2,  18|          pokrzyw. Ostatni, mokry, czarny liść jak łachman plątał
16  2,  21|        owiany szronem i śniegiem. Czarny, zmarzły piach ustępował
17  2,  24|           Terczże na nas wychodź, czarny jucho, abo i sam, czerwony
18  3,  3 |         Jeszcze barykady, wysoki, czarny dum występował w uliczkę
19  3,  3 |      Engracia wznosił się posępny czarny kościół z wyniosłą wicią.
20  3,  3 |      ustach...~W tej samej chwili czarny, mały, zwinny małpoczłowiek,
21  3,  3 |      wysoko, paszczami zwróconą w czarny wylot ulicy.~Pierwszy pułk
22  3,  13|          i rozpostarty ponad nimi czarny strop z koron wielkolasu.
23  3,  14|          na cel pierwszy z brzegu czarny cień, który zdołał uchwycić
24  3,  14|          z wściekłym pośpiechem w czarny otwór. Widział teraz ów