Tom, Rozdzial

 1  1,  12|         niebiosach obłoczek tej samej barwy kłam zadawał złudzeniu.~
 2  1,  12|           ludzi w mundurach tej samej barwy, ciągnących tłumem liny...
 3  1,  13|            oblewał, były takiej samej barwy jak on. Przysiągłbyś, że
 4  1,  16|               nad stokiem zwisał mech barwy tak żywej, że zacierał rozkoszny
 5  2,  2 |        inaczej niż zwykle, choć tymiż barwy. Mistrz zasiadł na wzniesieniu.
 6  2,  4 |        inaczej niż zwykle, choć tymiż barwy. Mistrz zasiadł na wzniesieniu.
 7  2,  6 |              te miały teraz nie swoje barwy. Któż wie - może śniły tej
 8  2,  7 |              łonie swym niepochwytnej barwy jak kolor piór na szyi pawia,
 9  2,  11|               powierzchniami modrawej barwy, wzbudzał szczególną litość.
10  2,  14|           płonęły od żółtej i rdzawej barwy. Jadącemu tamtędy pierwszy
11  2,  17|         Jezusie Maryja! Taże to nasze barwy i znak! Słyszę, przez Bóg
12  2,  20|              Ale pochwycił tylko same barwy, surowe kolory. Nędzne i
13  2,  21| niepostrzeżenie, ledwie dostrzegalnej barwy mchem, a to ich rozkoszne
14  2,  22|         rajtuzy z czerwonymi kantami, barwy województwa krakowskiego,
15  2,  24|       znaczyły, skąd ta kto rodem. Tu barwy papuzie - więc od Kalisza,
16  3,  1 |                 No?~- Takie same mają barwy, jakie my jeszcze w 1802
17  3,  3 |             się stało twarde i jednej barwy od zeschłej aragońskiej
18  3,  3 |                Przezwyciężały tam noc barwy ich śnieżnobiałe i bladożółte,
19  3,  6 |              Komorowa, Pęcic. Dalekie barwy grały w cudnym słońcu kwietniowym,
20  3,  6 |            rzędy bagnetów, ruchy nóg, barwy... Jeźdźcy wysunęli się
21  3,  6 |             koni, wkrótce ukazały się barwy huzarów palatyńskich z kompaniami
22  3,  6 |           Uderzyły jego oczy znane mu barwy: żółte kołnierze, żółto-zielone
23  3,  9 |               Rafał z dala poznał swe barwy. Na błotnistym rynku zjechali
24  3,  10|              konnicy. Grały na słońcu barwy wielorakie, a splótłszy