Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         pomagał Kacprowi, znosił suche gałęzie i rzucał w ogień.
 2  1,  4 |        znać było wszystkie żyły, suche ścięgna i mięśnie, była
 3  1,  5 |         do obłąkania szczęśliwy. Suche pręty starych, wyschłych
 4  1,  5 |       jego żagle, jak szeleszczą suche rózgi drzew.~Mówił sobie
 5  1,  7 |        płomyczki zaczęły pożerać suche igły jałowcu.~W małym kręgu
 6  1,  7 |          Ledwie-ledwie mąciło ją suche trzaskanie płonących igieł,
 7  1,  7 |          szybkie i bezdźwięczne, suche błyskawice, które lud zowie
 8  1,  7 |      lasach. Zeszłoroczne igły i suche liście zaściełały grunt
 9  1,  8 |      czole. Ciało poczęło drzeć. Suche oczy z wolna oglądały daleką
10  1,  15|        przywalił gruz i zasypało suche wapno. Mijały znowu tygodnie
11  1,  17|       wiosna? Trzciny szelestne, suche, jasnożółte nad ruchliwym
12  2,  1 |      pierwszy przymrozek pobieli suche liście...~Podniósł się,
13  2,  5 |          nigdy... Długie pogody, suche wiatry i morze upału składały
14  2,  7 |   osadzający na skórze coś jakby suche nici pajęcze. Niby rozlane
15  2,  9 |        wyniosłe badyle trzcin, o suche szypuły zaczepiały się nićmi
16  2,  12|   niebieskie ich pasma, i szare, suche szkielety topoli a wiązów,
17  2,  15|        się mielizny, uzbrojone w suche pale, w sękate tramy i korzenie
18  2,  15|           bez szmeru, bez głosu. Suche ławice piasku leżały bezwładnymi
19  3,  2 |         deszczu. Ogień, światło, suche płyty! Krzyk ludzki!~Naokół
20  3,  3 | mizerniejszą. Był bardzo piękny.~Suche, kościste czoło, ściągły
21  3,  6 |         które podchodziło aż pod suche pola. Zaraz pod Puchałami
22  3,  6 |          porządku wszedł w lasy.~Suche, na pół liściaste bory ciche
23  3,  7 |    ogrodu, przerzucone przez nią suche jeszcze, poplątane badyle