Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |           pod śniadym cieniem gałęzi był dawniejszy, ranny chłód.
  2  1,  1 |     myśliwskim zasadom Rafał zeszedł był ze stanowiska i chyłkiem
  3  1,  1 |       przedziwnie żebrzące o pamięć. Był daleko od tego miejsca,
  4  1,  1 |      szczytem Łysicy, na stanowisku. Był w ogrodzie swego dzieciństwa.
  5  1,  1 |              tym miejscu, gdzie może był ołtarz, gdzie oczy wyznawców
  6  1,  1 |            las wytnie? Nie było nas, był las, nie będzie nas, to
  7  1,  1 |  niedźwiedzia widział, jakem jeszcze był małym berbeciem! Aby to
  8  1,  1 |            duch-duch! Idzie. A dzień był wietrzny, ciemny. Idzie
  9  1,  1 |         światło w las waliło.~- Duży był krzyż? - poważnie pytał
 10  1,  1 |         szedł pierwszy. Koniec drąga był wparty w jego ramię. Niższy
 11  1,  1 |            zluzował stary myśliwiec.~Był już mrok prawie, gdy na
 12  1,  1 |             inną, z dziecięcych lat. Był tu dawno, dawno, wiosną...
 13  1,  1 |               nie wyjadę. Mam dosyć!~Był już mrok. W nizinie ukazały
 14  1,  1 |           Tam mój ojciec zamieszkały był, gdy przybył z czeskiej
 15  1,  1 |           się wychowałem. Ojciec mój był mandatariuszem w dobrach
 16  1,  1 |           się grdyka ruszała. Zajęty był wykręcaniem ze strzelb nabojów
 17  1,  1 |           oto strzelcem. Wyszlakował był dziki w lasach, tu na Bukowej
 18  1,  1 |              ciortu brat, bom go się był bardzo przeląkł. Teraz jeszcze,
 19  1,  1 |    urodzonego Czaplickiego, zapłacił był?~- Ratę ofiary? Cóż to za
 20  1,  1 |            najmniejszej zwłoki wydał był. W styczniu zeszłego, 1796
 21  1,  1 |           ważnej sprawie, polecił mi był..~- Do diaska! siła grzechów,
 22  1,  1 |            no dlatego... Wytrzymałem był w tym Krakowie oblężenie
 23  1,  1 |      nieprzyjaciel zdradą wpuszczony był do grodu, a my wszyscy sromotnie
 24  1,  1 |        szeroka lasem. No, mój ta już był blisko kraj. Z dala Święty
 25  1,  1 |           Krzyż widać... Zdarzył się był nocleg w miasteczku Bogoryi.
 26  1,  1 |            sierpnia. Co to za festyn był! Szły naprzód ku miastu
 27  1,  1 |           samego rana bawiono. Zjazd był tak wielki z obydwóch Galicjów,
 28  1,  1 |            czarny znak żołędnego asa był z karty wystrzelony. Gdy
 29  1,  1 |              jak zarznięty. Sen jego był tak twardy, że nawet nowy
 30  1,  1 |         tylko go na chwilę ocucił...~Był już dzień biały, kiedy Nardzewski
 31  1,  1 |              i dzieci. Kiedy woźnica był gotów, Rafał uściskał wuja
 32  1,  2 |      rozkosznie jak w kolebce. Rafał był szczęśliwy co się zowie.
 33  1,  2 |           było widać, i Rafał pewien był, że nie patrzą. Jakże czarodziejsko,
 34  1,  2 |            tak oczu nie widział.~Sam był przebrany w strój niby wiejski,
 35  1,  2 |         prawdziwym aż do samego dna. Był to jak gdyby akord tej samej
 36  1,  2 |              gdzie jakoby przed laty był jakiś lekki mostek.~- Chłopcy! -
 37  1,  2 |            ucha.~Wkrótce śnieg ubity był twardo i zrównany niby najdoskonalsza
 38  1,  2 |            cześniku. To samo tancerz był ongi, a towarzysz nie lada
 39  1,  2 |              o świecie całym. Taniec był dla niego już nie zabawą,
 40  1,  2 |              wmieszał w tłum. Nierad był wcale nasuwać się rodzicowi
 41  1,  2 |               Stary tymczasem już go był dostrzegł i obrzucił szorstkim
 42  1,  2 |              bracia... zaszczycić...~Był to starzec zgarbiony latami,
 43  1,  2 |          pochód ruszył cwałem. W mig był na ganku. Już tam pierwsze
 44  1,  2 |        progiem izby bawialnej, gdzie był już tłok taki, że obrócić
 45  1,  2 |          głowę w tym kierunku, gdzie był jej kawaler. Gdy w przerwach
 46  1,  2 |              Nie mógł, po prostu nie był w możności oderwać oczu
 47  1,  2 |              na posłaniu. Belweder - był to dawny dwór, gniazdo prapradziadowskie
 48  1,  2 |       chrapało dobranym chórem. Piec był dobrze napalony, a stary
 49  1,  2 |          człowieka. Poznał go nawet. Był to Wicuś Jawrysz, syn ubogiego
 50  1,  2 |             coś rozkosznego, ale nie był w stanie zrozumieć, co ma
 51  1,  2 |        prosta tyle mu czasu zabiera. Był wściekły, bo mu się śpieszyło,
 52  1,  2 |     przystojnie wobec panny Helenki. Był pewny, że znalazł już wszystko,
 53  1,  2 |             aż do kolana.~Tak dziwny był los jednego z najpiękniejszych
 54  1,  3 |             ciche oczy smutek owiał.~Był to daleki kuzyn Rafała,
 55  1,  3 |      kościoła Świętego Piotra. Cedro był szczupły, mizerny i nie
 56  1,  3 |           prace szkolne.~Ustalił się był niepisany zwyczaj, że gdy
 57  1,  3 |               spływając z chmur. Sam był jak chmura.~Rafał obejrzał
 58  1,  3 |         osiadał ziemię.~W dole rzeki był zator lodowy.~Ktoś o nim
 59  1,  3 |            Rafał znalazł łódź, którą był widział przybijającą do
 60  1,  3 |              falę - i zwolnił biegu.~Był gdzieś przed nimi głuchy,
 61  1,  3 |              niego buty. Kiedy Krzyś był już zupełnie nagi, Rafał
 62  1,  3 |          sobą daleki, daleki dźwięk. Był to głos zegara na wieży
 63  1,  3 |            drzwi, zastąpił im drogę. Był to profesor, ich mentor
 64  1,  3 |             na schody, które widział był we śnie, i pierwszy zasiadł
 65  1,  3 |          piersi powietrze.~Pan Filip był pedelem szkolnym, zwierzchnikiem
 66  1,  3 |           Jana Kapistrana. Pan Filip był niewielkiego wzrostu, szczupły,
 67  1,  3 |           pochody na nieprzyjaciela, był wielokrotnie ranny i, jak
 68  1,  3 |      wielokrotnie ranny i, jak zwykł był mawiać, więcej krwi na rozmaitych
 69  1,  3 |       zostali w korytarzu. Gdy Filip był zaledwie o kilka kroków
 70  1,  4 |     robotników "nie stoi..." Myślami był na innym świecie. Dopiero
 71  1,  5 |             Podstarości Piotr złożył był wszystkie klucze na stoliku.
 72  1,  5 |              ma w kieszeni. Klucz ów był to płaski ułomek kutego
 73  1,  5 |           sukienne ubranie, w którym był, spodnie ze skóry łosiej,
 74  1,  5 |            flaszkę larendogry, którą był skrycie zabrał siostrom.
 75  1,  5 |     okiennice przygotowanym drągiem, był już pewny swego. Wionęła
 76  1,  5 |              chwycił w garść wodze i był na siodle.~Baśka w podskokach
 77  1,  5 |           Rafał czuł to, że powinien był zbliżyć się już do niej.
 78  1,  5 |             Teraz jeździec pewny już był, że nie błądzi. Skręcił
 79  1,  5 |           pewien brnął noga za nogą. Był już zdyszany. Czuł, że i
 80  1,  5 |              niesie w jego strony...~Był teraz na granicy rozdołu
 81  1,  5 |             stawiano konie do kucia. Był tam nawet w kącie wygryziony
 82  1,  5 |            znowu trzy razy zastukał. Był teraz spokojny. Czuł zimno
 83  1,  5 |              w dali od tego miejsca. Był gdzie indziej, z nią razem,
 84  1,  5 |              żelaza utopionego ręką. Był pewien, że jest zgubiony:
 85  1,  5 |      roztrąciło coś jak uderzenie... Był to głos piszczałki wartownika
 86  1,  5 |              i puścił wolnym kłusem. Był w jakimś nieznanym miejscu,
 87  1,  5 |          jeszcze nie świta. Ale mrok był naokoło niezgłębiony. Skręcił
 88  1,  5 |             myśli. Tą właśnie sprawą był zajęty... Jakież były jej
 89  1,  5 |              go zasłaniał od wichru, był więc między nim a domem.
 90  1,  5 |              rozumiała, co mówi. Nie był to już galop, nie cwał.
 91  1,  5 |          śmierć i życie ze zwierzem. Był to pod nim, w objęciu jego
 92  1,  5 |            cebra. Wilk wciąż jeszcze był na nim, wygięty, pazury
 93  1,  5 |           wszechwładne nogi pańskie.~Był to samotny jarząb przydrożny,
 94  1,  5 |           drzewa. Rozum jego wydarty był z korzeniem. Cierpiał w
 95  1,  5 |           cudności dziewiczej, którą był pojął tej nocy, i rozkosz
 96  1,  7 |              nigdy nie będzie, że to był sen. Teraz o tym świetlistym
 97  1,  7 |               Żal mu było matki. Ale był to żal drugi, daleki, jakby'
 98  1,  7 |             z matką i siostrami, gdy był zmuszony zajmować się swoją
 99  1,  7 |          jako kwiat czereśniowy. Dom był pusty, niemy. Ramy okienne
100  1,  7 | zzieleniałego od starości. Rafał nie był głodny. Ciało jego, rzekłbyś,
101  1,  7 |           Nigdy tu jeszcze Rafał nie był. Ukazał mu się kraj zgoła
102  1,  7 |           krople wody. Cień od drzew był na młodych murawach dziwnie
103  1,  7 |             zieleni. Miejscami grunt był twardszy. Tam w gąszczach
104  1,  7 |      przygrywa na gałęziach sosen...~Był na granicy, na samym progu
105  1,  7 |               Wiedział dobrze, jakby był swoim własnym profesorem,
106  1,  7 |            że raniony ciężko, bliski był śmierci i że później osiadł
107  1,  7 |           Cały ten obszar przesiąkły był wodą i napojony jej ciekawym,
108  1,  7 |        uroczym szelestem. Mrok pełen był wieczornego oparu. Zarysy
109  1,  7 |              izby. Kapitan Olbromski był wysoki, szczupły i nieco
110  1,  7 |              widziałem jegomości, bo był właśnie... w polu.~- W polu
111  1,  7 |          właśnie... w polu.~- W polu był... - uśmiechnął się starszy.~-
112  1,  7 |                Dawnom już w domu nie był. Ale nie martw się, Rafciu.
113  1,  7 |        Tarnin pierwszy raz, gdym już był gefrejterem. Miałem głowę
114  1,  7 |      odpowiednie, choć w istocie nie był pewny swego.~- Już w szkole,
115  1,  7 |    przekraczał. Pierwszy raz w życiu był tak szczery. Sam nie wiedział,
116  1,  8 |             naprawdę" zwano go Uryś. Był z fachu szewcem, ale robił
117  1,  8 |          całej swojej figury podobny był do drzewa, do wierzby, do
118  1,  8 |              się w słońcu.~Rafał nie był tak łaskaw na Urysia jak
119  1,  8 |            wódek, którymi piękny pan był zlany.~- Mości kapitanie,
120  1,  8 |             szorstko -- nie osiadłby był...~Książę otarł czoło wonną
121  1,  8 |            mało, żem tak długotrwale był sensatem!~- Dobrze mówi
122  1,  8 |             Wiem, co mówię! Nikt nie był bardziej niż ty gotów do
123  1,  8 |                kandydował. Wyszedłem był wówczas ze szkoły i na owe
124  1,  8 |             być rozwiązane.~- Ów raj był waszym, magnackim. Sam to
125  1,  8 |            wargi. Wonczas powinienem był wielbić ich, gdyż mogąc
126  1,  8 |              w tych samych miejscach był i twój Żółkiewski, kiedy
127  1,  8 |          odtrącił chłopa. Wzrok jego był pełen gniewu i szyderstwa.~-
128  1,  8 |       Sobieskiego... Cóż by człowiek był wart, gdyby ciągle chodził
129  1,  8 |           każdy zaiste - pan. Gdzież był kiedy na ziemi świat podobny?
130  1,  8 |        wszedł do pierwszej stancji i był na jej środku, niespodzianie
131  1,  8 |              zwłoki Michcik wyrzucił był z kieszeni klucz od tego
132  1,  8 |             piórem rysowane i listy. Był także osobny zeszyt z grubego
133  1,  8 |             z niemałym zadowoleniem. Był tak zajęty gromadzeniem
134  1,  9 |     wieczorowi. Deszcz, który zaczął był padać około południa, lał
135  1,  9 |       kościoła zwłok kapitana. Rafał był tak oszołomiony mnóstwem
136  1,  9 |             we drzwi niskiego dworu. Był także proboszcz z organistą
137  1,  9 |             i brzegiem jej ciągnęła. Był to w owej chwili szlak błotnisty,
138  1,  9 |        straszny, jak nieopisany głos był w tym szeleście! Ale wnet
139  1,  9 |            własny... Zupełnie jakbyś był u brata. Zabawisz, dopóki
140  1,  10|            książąt Gintułtów założył był tę siedzibę na wzór francuski.
141  1,  10|          gorączkowo ubierać. Wkrótce był gotów i z niecierpliwością
142  1,  10|             wiedział i widział, czym był, co się z nim działo, co
143  1,  10|          głowy, na której każdy włos był nicią lśniącego złota. Wówczas
144  1,  10|        rozpalonego żelaza. Wyszedłby był, wyleciał stamtąd bez czapki,
145  1,  10|            rzekł znowu:~- Brat waści był mi przyjacielem i powiernikiem
146  1,  11|            domu z Grudna! Przenigdy! Był tu u siebie, na swej drodze.
147  1,  11|           wyjawienia niechęci. Jeden był rówieśnikiem Rafała i ten
148  1,  11|    rówieśnikiem Rafała i ten właśnie był najnieprzystępniejszy.~Przy
149  1,  11|         odwróciła w tę stronę, gdzie był, ale on doskonale wiedział,
150  1,  11|             się w tonie, kiedy Rafał był blisko, zmieniał się tak
151  1,  11|            stała mu ciągle w oczach. Był tak przeżarty od wewnętrznego
152  1,  11|            zaciskał pięście i zdolen był rwać włosy z głowy. Traf
153  1,  11|             dość długotrwałych dzień był jak wiosenny, pełen woni
154  1,  11|          było do dworu, ale zmuszony był wstrzymać się, zwrócić uwagę.
155  1,  11|        człowiek stary tak bardzo, że był istotnym grzybem.~- Hę? -
156  1,  11|        odkrytymi piersiami. Łeb jego był rozkudłany i osuty kurzawą
157  1,  11|               Rafał go nie popędzał. Był spragniony nocnej ciemności,
158  1,  12|              się świat kamieni pełen był jeszcze wojsk republikańskich,
159  1,  12|              Malamocco okręt poddany był nadzwyczajnie ścisłej rewizji.
160  1,  12|              przybywający z Austrii, był przez celników francuskich
161  1,  12|      wylądował wprost na mały rynek. Był tu za lat wczesnej młodości
162  1,  12|        błękitny mundur kadecki. Dziś był zupełnie sam. Ojciec i matka
163  1,  12|       gondoli do hoteliku, dokąd już był rzeczy odesłał.~Tego jeszcze
164  1,  12|      pierwszej z rodzicami bytności. Był przyjęty bardziej życzliwie,
165  1,  12|              kaplicy sobie wiadomej. Był tam ciężki konfesjonał drewniany
166  1,  12|              je kluczem i przeszedł. Był w sali, której sklepienie
167  1,  12|            strachem przejmującą. Ale był tam guzik w murze okolicznym.
168  1,  12|             Bez tego mostu zleciałby był w przepaść, gdzie koła.
169  1,  12|      napełniając powietrze. W środku był ołtarz zrobiony z tego metalu,
170  1,  12|         zaślubiającego morze. Na nim był posąg świętego Marka ze
171  1,  12|             diamenty. Klucz grobowca był w paszczy Iwa. Gdybyś go
172  1,  12|      nieprzyjacielowi, aby sam jeden był panem w kraju. Jeżeli tego
173  1,  12|           Tak jest.~Książę dotknięty był tą wiadomością. Józef Sułkowski
174  1,  12|         wiadomością. Józef Sułkowski był jego przyjacielem z lat
175  1,  12|          Sospiri. Kształt tego mostu był jakby wmurowany w jego myśli
176  1,  12|             się i ginął w morzu. Ląd był okryty białymi mgłami, a
177  1,  12|          wycieczki książę ostrzeżony był przez gondolierów, że na
178  1,  12|            się to dzieje. Plac pełen był ludu, który przerwał był
179  1,  12|             był ludu, który przerwał był kordony i przez rumowie
180  1,  13|          wyjechał z Wenecji. Powziął był wiadomość, że wódz legiów
181  1,  13|           granatu. Wierzaj mi, że to był słowik"...~Do niego wyrzeczone
182  1,  13|           kolumnę zbliżającą się. To był generał Chabran. Wnet szturm
183  1,  13|             całe miasto. Znużony też był potężnie, ale nie żałował,
184  1,  13|          rodak, do sali oficerskiej. Był to rodzaj kasyna , widocznie,
185  1,  13|        Jeniec z placu Scaligerów tak był znużony, że na nikogo nie
186  1,  13|             lat czterdziestu z górą. Był tak wielkiego wzrostu, że
187  1,  13|              z jego ramion, kapelusz był mocno naciśnięty na oczy.
188  1,  13|     kawalerii narodowej, który nosił był w brygadzie Byszewskiego
189  1,  13|           jutro do dnia...~Za chwilę był we drzwiach prowadzących
190  1,  14|             niepodzielnej.~Tego dnia był dziwnie nieswój.~Mokry,
191  1,  14|   przypatrywali się sobie. Gospodarz był młodzieńcem dwudziestokilkoletnim.
192  1,  14|        dwudziestokilkoletnim. Piękny był jak urocza dziewczyna przebrana
193  1,  14|           człowieka wskutek tego, że był złym zwierzchnikiem, tyranem,
194  1,  14|       wściekłym dyplomatą. Mój stryj był człowiekiem spróchniałym,
195  1,  14|           teatrze Horatiusa Coclesa, był w loży le Directeur Barras,
196  1,  14|          wygląda na to, czym zapewne był i jest z przyrodzenia i
197  1,  15|               Książę Gintułt opłacił był za swego wychowańca wikt
198  1,  15|         zawarł z koleżką Jarzymskim. Był to zamożny chłopiec, sierota,
199  1,  15|              studentów gimnazjalnych był wyrocznią mody i twórcą
200  1,  15|            twórcą tężyzny. Olbromski był jego prawą ręką, pomocnikiem
201  1,  15|            do kolegium. Znudzony już był do syta łaciną, niemczyzną,
202  1,  15|          wreszcie, że koń Aleksandra był obdarzony rozumem. Nie wszystkie
203  1,  16|               w czasie których Rafał był osobą interesującą całe
204  1,  16|  wielotygodniowych zajęć zapomniałby był o tym dzieciństwie na zawsze,
205  1,  16|             publicznie całej familii był obwieścił. Zofce to nie
206  1,  16|          świeć nad jego duszą, takim był Socjuszem, a czy to nie
207  1,  17|        myślał o czekającej go pracy. Był znużony do cna, pełen głębokości
208  1,  17|       Magnano. Baron Kray złamał już był lewe skrzydło armii Scherera
209  1,  17|        ostatnich szeregach swojaków. Był to batalion artylerii polskiej
210  1,  17|            adiutantuje, gdzie służy. Był i w biurach Bortom, i przy
211  1,  17|              z polska po warcholsku. Był wszędzie, gdzieś go nie
212  1,  17|             dzwon na trwogę. Widział był dotychczas walki fortów
213  1,  17|             dźwięczny strzał. Książę był przy drugim dziale. Schylił
214  1,  17|        długości.~Książę tak przecież był zmęczony, że ledwie spostrzegał
215  1,  17|         który mu pożyczał pieniędzy. Był to Żyd z twarzą mantuańską,
216  1,  17|             ciasnych ulicach. Książę był w szeregu między żołnierzami.
217  2,  1 |            okolicy. Ledwie kilkakroć był w Sandomierzu. Zimową porą,
218  2,  1 |         dziedzińcem trawą zarosłym - był jakoś niegościnnie zamknięty,
219  2,  1 |           Sąsiednie sale były puste. Był w nich półmrok, gdyż zasłonione
220  2,  1 |       ciekawość.~- A tak. Ten, który był Polakiem, wyższy oficer
221  2,  1 |           Ten wieki mężczyzna ubrany był w mundur oficera pruskiego
222  2,  1 |           zrobiło na niego wrażenie. Był przygnieciony jego wielkością
223  2,  1 |             z żółtymi sztylpami. Nie był to już lekkomyślny młokos,
224  2,  1 |          Utył i zmężniał, aczkolwiek był wydelikacony jak kobieta.
225  2,  1 |            ludzi.~Po chwili dodał:~- Był niby we Francji, był podobno
226  2,  1 |                 Był niby we Francji, był podobno we Włoszech, jeździł
227  2,  1 |           gracza:~- Va banque!~Rafał był onieśmielony, a zarazem
228  2,  1 |           graczu tylko mętną radość. Był tak pewny swego szczęścia,
229  2,  1 |            swego szczęścia, że gotów był stawiać jak największe sumy
230  2,  1 |           złota leżącego w kieszeni, był tak pewny siebie, jakby
231  2,  1 |          Przecie to oczywiste. Jużem był wówczas wyszedł z kołyski
232  2,  1 |           stronie stołu rozwalił się był i siedział z łokciami daleko
233  2,  1 |                Szkoda chłopa, oficer był, co się zowie, z instrukcją,
234  2,  1 |        Iterum atque iterum!~- To nie był łotr, pies i zawalidroga
235  2,  1 |             twarz mówcy.~- Tamten to był statysta, mądrala. Ho-ho!
236  2,  1 |         Gdyby nie Jarzymski, runąłby był w pierwszą lepszą kałużę.
237  2,  1 |      sprzedającego bilety, który już był kasę zamknął, i rozmawiając
238  2,  2 |       stancyjki nie były zasłonione. Był to więc wieczór dnia następnego.
239  2,  2 |              zawiązanymi oczyma. Nie był w możności znoszenia fizycznych
240  2,  2 |             pałacu księcia Gintułta. Był pewny, że go tam już wcale
241  2,  2 |       Jarzymskiego czekać na siebie. Był pewien, że go krótko i węzłowato
242  2,  2 |         wielką i rzewną wdzięczność. Był oto nareszcie sam w cichym
243  2,  2 |              rozum, zdawało się, nie był w stanie objąć i zmieścić
244  2,  2 |             spytał major.~- Tak, nie był tu wcale i nigdy. Nikogo
245  2,  2 |             kiedyś powiedzą: O wiele był lepszym od ojca".~Któż stworzył
246  2,  2 |            tło rzeczy. Właściwie zaś był to wykład systematu filozoficznego.
247  2,  2 |           zwycięstwo. Każdy krok ich był krokiem ku potomności".~
248  2,  2 |              loży niewieściej i wnet był "afiliowany" do loży męskiej
249  2,  2 |            młotkiem, który dnia tego był przewiązany wstęgą błękitną,
250  2,  2 |           rzymska. Brat Stuart znikł był za drzwiami sali rozmyślań,
251  2,  2 |             znak i dotknięcie.~Rafał był wtedy w sobie samym. Na
252  2,  3 |              Gdy za chwilę powrócił, był we fraku zapiętym na wszystkie
253  2,  3 |       ciemnej prawie, obitej suknem. Był tam stół czarny dziwnego
254  2,  3 |           niegroźnym, że Rafał pełen był wesołości i figlarnych konceptów.~-
255  2,  3 |        miejsce ciekawym spojrzeniem.~Był w sali obitej suknem niebieskim.
256  2,  3 |       złotymi ozdobami. Przed tronem był ołtarz, a wyżej stół ze
257  2,  3 |             sposób nadzwyczajny. Nie był pijany, nie był nawet podochocony.
258  2,  3 |    nadzwyczajny. Nie był pijany, nie był nawet podochocony. Teraz
259  2,  3 |         życiu, co się z nim dzieje i był wszystkiemu rad. Męska,
260  2,  3 |         dźwigały się do czynu, umysł był ostry jak topór. Spoglądał
261  2,  4 |            tło rzeczy. Właściwie zaś był to wykład systematu filozoficznego.
262  2,  4 |           zwycięstwo. Każdy krok ich był krokiem ku potomności".~
263  2,  4 |              loży niewieściej i wnet był "afiliowany" do loży męskiej
264  2,  4 |            młotkiem, który dnia tego był przewiązany wstęgą błękitną,
265  2,  4 |           rzymska. Brat Stuart znikł był za drzwiami sali rozmyślań,
266  2,  4 |             znak i dotknięcie.~Rafał był wtedy w sobie samym. Na
267  2,  6 |          biała ściana...~Głos obojga był inny, odmienny, zgoła niepodobny.
268  2,  6 |              Tu, na twoich piersiach był wilk, tu, gdzie tak bije
269  2,  7 |              te drzwi!~Jakże im miły był śliski zgrzyt zasuwy, gdy
270  2,  7 |            do wewnętrz, wokoło pnia. Był to znak, że idzie podmuch-moc,
271  2,  8 |             wlepiał w nią oczy i nie był w stanie uwierzyć temu,
272  2,  9 |                          Moc szatana~Był jasny dzień, kiedy się ocknął
273  2,  9 |          posłania. Wyszedł z koleby. Był w jakimś miejscu nieznanym,
274  2,  9 |     znieczulonymi oczyma. Przebiegły był w chwili tej jak pies, a
275  2,  9 |           skropionego wonią fiołków, był już dla jego zmysłów nie
276  2,  9 |            oczyma wypatrywać wrogów. Był teraz silny, zwinny, pełen
277  2,  9 |                Las w dole zapełniony był mgłą poranną o barwie ziarn
278  2,  9 |        żałobnie o liściu buka, który był niegdyś maleńki u łona matki-gałęzi,
279  2,  10|          siedział na ziemi. Przykuty był do swego miejsca, do haka,
280  2,  10|          wałęsa...~Ten szepcący głos był tak silny, tak potężny,
281  2,  10|            swe wgniotła mu w piersi. Był jak kamień na drodze, który
282  2,  10|          obok Rafała posiłek i wodę. Był to. chłop barczysty, w jakimś
283  2,  10|             ej, moja wola wrócić!...~Był to krzyk przeciągły, prawdziwy
284  2,  10|              od dawna ocknął się już był ze swego upadku, widział
285  2,  10|           nią, na tę, której już nie był w stanie wspomnieć... Zła
286  2,  10|              wojakem, co me wiód, co był z Luptowa, juści zdezenterowali
287  2,  10|              uzdobierali sie, Luptak był za harnasia, i pośli na
288  2,  11|        opierał, ani go nie zachęcał. Był wciąż tak samo obojętny,
289  2,  11|              uwiędłe. De With, który był w tym kraju po raz pierwszy
290  2,  11|       piękność. W jednym miejscu mur był niższy i można było, wspinając
291  2,  11|        wyrzuceni na niegościnny ląd. Był to biały bambus. A dalej
292  2,  12|           przecież inaczej. Musiałby był odsłonić całą nagość swego
293  2,  12|          miłości i śmierci. Musiałby był wydobyć z lochów wspomnienia
294  2,  12|       dolinami Wagu... przed siebie! Był zniszczony do ostatniej
295  2,  12|         przerzedzone, brodę zarosłą. Był tak słaby, że nogi w goleniach
296  2,  12|       lepszego, odmianę, nadzieję...~Był pochmurny dzień. Obłoki
297  2,  12|            szparko, nóg nie żałując. Był do kolan zbłocony, schlastany
298  2,  12|          razowego chleba. Przedziwny był smak i uroczy zapach tej
299  2,  12|           głodu jednak nie uspokoił. Był o tyle pewniejszy siebie,
300  2,  12|           ile mógł, że go oczy mylą. Był to Krzysztof Cedro, towarzysz
301  2,  12|            wiedział o niczym. Okryty był burką przyjaciela i ta go
302  2,  12|             deszczu, który tego dnia był mu wrogiem osobistym. Nie
303  2,  12|          kres ostatni znajdował. Las był suchy, na piachach. Nędzne,
304  2,  13|            brzegów... Każdy szczegół był dla nich tutaj poniekąd
305  2,  13|              zażenowany stał z boku. Był onieśmielony i wściekły
306  2,  13|             gdy stary pan tak dalece był zajęty synem, że się potykał
307  2,  13|              zawadzał o rogi stołów. Był to szczupły mężczyzna lat
308  2,  13|          przyczerniony wąsik. Ubrany był we francuskie jedwabne szatki,
309  2,  13|    lekceważeniem - wiemy dobrze, kto był Marcin Cedro...~- Ależ kiedy
310  2,  13|    urządzeniem domu. W istocie salon był obszerny i pięknie umeblowany,
311  2,  14|               Każdy parów napełniony był ostępami buków, dębów, brzóz,
312  2,  14|        grabów, klonów. Każdy pagórek był pięknym parkiem. Teraz,
313  2,  14|              brzegu rzeki. Dach jego był już mocno zmurszały, wielokroć
314  2,  14|             byłem.~- Ale mogłeś być. Był wybrany... Ale uważasz,
315  2,  14|                 Lotkę?~- Była Lotka, był i Doskocz.~- Któż jeździł?~-
316  2,  14|             do polityki od urodzenia był dureń. Nie mam ucha do tej
317  2,  14|          Pokój ten dawno, widać, nie był bielony, bo nagie, jędrne,
318  2,  15|             w zupełnym próżniactwie. Był chory. Trepka, który wśród
319  2,  15|            ciężki los, że im dłuższy był płacz jego a narzekanie,
320  2,  15|           sztuczny letarg milczenia. Był wtedy jak płomień zagasły.
321  2,  15| płaskowzgórza. Jeszcze tam nigdy nie był. Szeroko, płytko rozlana
322  2,  15|          przegradzały. Cały horyzont był tu szczelnie zasłoniony
323  2,  16|         znowu do białego dnia. Rafał był rozrywany, jako dobry tancerz,
324  2,  16|            choć w gruncie rzeczy rad był, że młody jego przyjaciel
325  2,  16|        znajdował satysfakcję. Trepka był miłym człowiekiem, ciekawym
326  2,  16|     rubasznie tłustych. We wszystkim był majster. Umiał tak oświetlać
327  2,  16|         dawno spadłe. Cały las pełen był uczucia lęku i rozstania,
328  2,  16|         chętnie jej słuchał... Gdyby był Trepka przestał ją śpiewać
329  2,  17|           młodymi zębami kłapał. Ale był ta między nimi kto inny
330  2,  17|          zniszczyć. W dywizji Victor był drugi batalion polski pod
331  2,  17|        Wliczyli mię do trzeciego, co był ostatkiem, szcząteczkiem.
332  2,  17|              Wielhorskiego zamknięty był w Mantui i nasza z nim komunikacja
333  2,  17|             do nory... Skutek zawżdy był jeden: pustka w jelitach.~
334  2,  17|      batalion stał załogą w Mantui i był najsilniejszą częścią garnizonu.
335  2,  17|        dzielić los z bracią. Prawda, był później, słyszałem, jeden,
336  2,  17|        Dopędził nas okręt, na którym był szef batalionu Bolesta starszy,
337  2,  17|          okręt pod Syrty afrykańskie był zapędzon. W lipcu okręt
338  2,  17|           przecież wszystkich wodzem był Karol Beler, a tego siedliskiem
339  2,  17|             to samo. Nowy to dla nas był sposób prowadzenia wojny.
340  2,  17|             o samym świtaniu, wszedł był do kajuty kapitańskiej,
341  2,  17|           żądał, Bergonzoni, jako że był służbista, wyprostował się
342  2,  17|            znikły. Szeregowiec równy był wodzowi. Nikt ta już nie
343  2,  17|            co się rozgrywało dokoła. Był czas, kiedy my trzymali
344  2,  17|          polski batalion Bolesty nie był w stanie utrzymać w karbach
345  2,  17|             113 półbrygady wylądował był w Port-au-Prince. W ciągłych
346  2,  17|              Przebendowskiego, który był osobistym adiutantem generała
347  2,  18|              Trepka zostawał w domu. Był już, jak mówił, za stary
348  2,  18|        powrozów nocy, choć dawno już był poranek. Zdawało się, że
349  2,  18|           ukrytą krótką broń.~Trepka był zły, rozjątrzony, dokuczliwy.
350  2,  18|           znikły za stodołami.~Dzień był ohydny. Dęła śnieżyca, to
351  2,  18|           swego pokoiku, gdy jeszcze był maleńkim Krzysiem. Wspomniał
352  2,  18|         padały spod kapelusza. Ubiór był naprędce, krzywo włożony.
353  2,  18|        chwila nigdy się nie skończy. Był pewien, że już wszystko
354  2,  19|         który już dawno, dawno znikł był z nich, czasu wytchnienia
355  2,  20|           wśród mocowań ducha, teraz był tak blisko... Nie obeszłoby
356  2,  20|              dalece głos przyjaciela był ciosem obcej istności w
357  2,  20|       zamysły, chociaż niepospolitym był malarzem. Toteż w jednym
358  2,  20|          umarła na wieki. Widzem tym był Olbromski. Zapomniał, gdzie
359  2,  20|              śmierci brata sam jeden był na świecie, wypędzony z
360  2,  20|             twarz, a olbrzymi pukiel był związany w węzeł na tyle
361  2,  20|            Plan jest, a przynajmniej był taki: w święty Szczepan
362  2,  20|         zwiększa się i rozrasta. Nie był już teraz chłopcem szlacheckim,
363  2,  20|          chwile, w których ciągu nie był w możności oderwać wzroku
364  2,  20|           chwilą jeszcze nie widział był nic prawie prócz surowego,
365  2,  20|        piękniejsze.~- Dlatego, że to był najulubieńszy mój kąt. Tu
366  2,  20|            której przecie wyzbył się był za pomocą skutecznych środków.
367  2,  20|             rozmarzonych oczu, które był pochwycił podczas wieczerzy.
368  2,  21|            którego już sam osobiście był przywiózł i w bocznej gotowalni
369  2,  21|         zastęp tancerzy. Środek sali był pusty. Pani Ołowska w pobliżu
370  2,  21|         swojej przyszłości. Nie spał był nocami, a we dnie szukał,
371  2,  21|              z tancerką, którą sobie był wybrał. On szedł w taniec
372  2,  21|              ukrył we framudze okna. Był znużony, jakby wszystkie
373  2,  21|       wszystkie kości miał połamane. Był obojętny na wszystko, nawet
374  2,  21|              O, wierz mi, powinieneś był dawno wstąpić do baletu
375  2,  21|           czym świat stoi. Krzysztof był już gotów.~- Gdzieżeś ty
376  2,  21|             już gotów.~- Gdzieżeś ty był, wariacie, aż do tej pory! -
377  2,  21|              wasanu zadał, żebym tak był twoim ojcem!~- A no... Bóg
378  2,  21|          pistoletów, wsunął puginał. Był gotów. Wdziali swe krótkie
379  2,  21|       rzecznym, jakby w istocie taki był środek ratunku, o który
380  2,  21|          ciągnę do wojska:~Krzysztof był już od dawna spokojny. Szedł
381  2,  22|              splątanych konarów. Dom był murowany z cegły, pod gontem.
382  2,  22|             dokoła komina. Gospodarz był chłop młody, wesoły i kuty,
383  2,  22|             z zapasów woźnicy. Cedro był gniewny i oburkliwy. Na
384  2,  22|         wywalone okno i połową ciała był na zewnątrz, gdy go chwycił
385  2,  22|       podobnie jak na początku dnia, był wciąż niemy i odrętwiały.
386  2,  22|             szereg abo, czy ja wiem, był odważniejszy czy co, to
387  2,  24|      polskiej. Sam wódz naczelny nie był przez nikogo wodzem mianowany
388  2,  24|            ani potwierdzony. Ten nim był, kto był naprawdę, to znaczy
389  2,  24|       potwierdzony. Ten nim był, kto był naprawdę, to znaczy Dąbrowski.~
390  2,  24|          Warszawy, dokąd przybył już był właśnie sam Cesarz Napoleon
391  2,  24|   najprzedniejszego szyku, który już był chodził w awangardzie Jana
392  2,  24|           jasną łunę po nocy. Tam ci był on wódz nad wodze, niezwyciężony
393  2,  24|         tworząc z nich jakby kopułę. Był to styl "bizantyjski". W
394  2,  24|              porządków. Koń jego nie był nadzwyczajny, ale i nie
395  2,  24|         żelazny, boki zwięzłe, mocny był w kolanach, kopytach i zadzie,
396  2,  24|            trzymał prosto, a w pysku był miękki w miarę. Krzysztof
397  2,  24|           Krzysztof Cedro. W Toruniu był już spory zastęp oficerów
398  2,  24|         komendy Kosińskiego zmuszony był pod Szczecinkiem (Neu-Stettin),
399  2,  24|              ze strzelania, i skutek był pewny: dziesięciu położono
400  2,  24|             Sam pułk Dziewanowskiego był w tymże czasie atakowany
401  2,  24|         przez regimenty jazdy. Dzień był ohydny. Bił w oczy śnieg
402  2,  24|             pary. Sam jeździec mokry był, jakby ze stawu wylazł.
403  2,  24|      niemieckich poza murami Gdańska był właśnie Tczew (Dirschau),
404  2,  24|           zbliżył się do podsłuchu i był zapytany, co jest za jeden
405  2,  24|              siebie i tyla. Ponieważ był z miasta i znał je wybornie,
406  3,  1 |             się na napastników. Atak był odparty równie szybko, jak
407  3,  1 |             tej wyprawy. Najbardziej był zdumiony, kiedy porucznik
408  3,  1 |           razu i szwadron o mało nie był oskrzydlony. Dowódca dywizji
409  3,  1 |     niezwyczajną wiadomość. Dzień to był upalny. Z kurzawy drożnej
410  3,  1 |              mózgu urzędników, które był w wiedeńskich poznał przedpokojach?~
411  3,  1 |         łupać - o jej!"~Pułk już się był rozkwaterował w Lignicy,
412  3,  1 |             byli tam starzy znajomi: był Hupet, był Szulc młodszy,
413  3,  1 |           starzy znajomi: był Hupet, był Szulc młodszy, a z poruczników -
414  3,  1 |           Dziurkiewicz, Ledóchowski, był brat wachmistrz, stary wyga,
415  3,  1 |            Ten jeszcze mój komiliton był z kompanii grenadierskiej,
416  3,  1 |     legionowych wiarusów, znajdował. Był to tłum wąsalów, ogorzałych
417  3,  1 |        zamknął się w sobie i umilkł. Był wciąż bez troski, wesół,
418  3,  1 |        tysiąc lat przespała - bardzo był stary - dobiegł już kresu -
419  3,  2 |            kromkę chleba, którą miał był jeszcze z dnia poprzedniego
420  3,  2 |            do szlaku gościńca, który był widział w oddali. Bez wahania
421  3,  2 |         ziemi. Do pasa trup owinięty był czymś, co jeszcze dymiło
422  3,  2 |             i stopniach z szelestem. Był już spocony, zdyszany od
423  3,  2 |              wykrztusić pytanie, tak był przerażony, gdy nań z mroku
424  3,  2 |          wykrztusić mot d'ordre, tak był strudzony. Obejrzano go
425  3,  2 |       deptały dumnego rycerza. Teraz był z niego tylko ślad, istne
426  3,  2 |              wojsko cesarskie. Cedro był tak zgłodniały, znużony
427  3,  3 |           zatraceniem. Zapomniał już był Krzysztof liczby starć,
428  3,  3 |       Człowiek w górach napotkany to był wróg godzący nożem w serce.
429  3,  3 |             olbrzymiej gromadzie nie był mianowany z góry. "Góry"
430  3,  3 |              wściekłego miasta!~Plac był pusty. Gdy wyszli na jego
431  3,  3 |        omdlewał prawic z trudu. Cały był zlany potem, brudny i niemal
432  3,  3 |           przekrwawionym okiem i nie był pewny, czy rzeczywiście
433  3,  3 |         ludzki z obudwu stron. Cedru był na froncie czworoboku, stał
434  3,  3 |            susem stanął przy ułanie. Był to człowiek w sile wieku,
435  3,  3 |           tego, co się z nim dzieje. Był w owej chwili nie jak człowiek,
436  3,  3 |            pobiegł po karabin, który był w sąsiednich pokojach zostawił.
437  3,  3 |              gruncie rzeczy drzemał, był w stanie pół snu, pół jawy.
438  3,  3 |             prawie nie dostrzegając. Był już obojętny na barwę krwi,
439  3,  3 |            gdyby w studni. Krzysztof był śmiertelnie strudzony.~Za
440  3,  3 |      jeździec, blondyn - ale już nie był pewny, czy rzeczywiście
441  3,  3 |           wzywających do boju. Zdjął był czapkę i jeszcze jej nie
442  3,  3 |             się daleko mizerniejszą. Był bardzo piękny.~Suche, kościste
443  3,  3 |           ziemię. To jeden, to drugi był na wierzchu. Szarpali się
444  3,  3 |             volabo et requiescam..".~Był to okrzyk tak niewymowny,
445  3,  3 |             galerii portyku pokotem. Był to sen twardy i zaiste kamienny.
446  3,  3 | wzdrygnieniem go zimnym smagały. Nie był zdolny pozostać teraz na
447  3,  5 |             się kwatera pana Hupeta. Był już zmierzch, kiedy gromada
448  3,  5 |             głąb domu. Cały zawalony był srebrem najkosztowniejszym.
449  3,  5 |           podłych górach Juvenes nie był, aleś lansjer chrzczony.
450  3,  5 |   żołnierskiego wzruszenia. Gotów by był umrzeć za tych ludzi, dąłby
451  3,  6 |  Podporucznik Rafał Olbromski wesoły był tego ranka. Koń pod nim
452  3,  6 |             choć ręką pomacać! Gdyby był leżał na cmentarzu, co go
453  3,  6 |             marmuru wykuta. Wszystek był w oczach.~Patrol austriacki
454  3,  6 |         krzyk kapitana rozwarł oczy. Był o jakie ośmdziesiąt kroków
455  3,  6 |        Obandażowany tak mocno, jakby był wtłoczony w gorset, podsadzony
456  3,  6 |     tamtejszej chwili, tak oczywisty był przed okiem tamten kraj,
457  3,  6 |              huzarów od dawna wypadł był z lasu drugi pułk ułanów,
458  3,  6 |      Niemcami sypiesz! Żebym tak nie był miętkiego serca, tobym cię
459  3,  6 |    warszawski przed Falentami zajęty był przez najrozmaitsze rodzaje
460  3,  6 |         warszawskiej i pola otoczony był parkanem. Rafał zapamiętał
461  3,  6 |            amarantowe spodnie. Zdjął był rogatą czapko; z wysokim,
462  3,  6 |          znieważające. Ranny widział był już nieraz tę głowę z nosem
463  3,  6 |            na przeciwległej ścianie. Był pewien, że lada chwila wyrzucą
464  3,  6 |             nie martwiła ta pewność, był bowiem dość wypoczęty i
465  3,  6 |             wymienił swe nazwisko.~- Był kadet Olbromski w Rycerskiej
466  3,  6 |           niekiedy sekretnie ziewał. Był to wysoki mężczyzna lat
467  3,  6 |            do przybycia nowej osoby.~Był to Fiszer. Na jego widok
468  3,  6 |              Pamiętam tamtego! Zacny był oficjerek, choć mazgaj i
469  3,  6 |              go ukłonem wodza, który był razem ukłonem czci. Mijając
470  3,  6 |          przejściu alpejskim, kiedym był sam jeden niezłomny wódz,
471  3,  6 |            wypuścił konia. Za chwilę był w środku wsi.~Ludność Falent;
472  3,  6 |            przy drodze ku Piasecznu. Był już dzień jasny, kiedy szlochający
473  3,  6 |             tymczasem rozmieścił już był swe siły. W lesie olszowym,
474  3,  6 |         koniec południowy wsi z pola był już nieco oszańcowany, Sokolnicki
475  3,  6 |              Falent i grobli, okryty był lasem najszczelniej, toteż
476  3,  6 |         wskazanym kierunku i wkrótce był za cmentarzem. Grunt tam
477  3,  6 |             za cmentarzem. Grunt tam był lżejszy, przypiaskowy. Rola
478  3,  6 |            dech ze świstem, a oficer był w pocie. Czuł, że rana pod
479  3,  6 |              idzie w bandaż obficie. Był tak szczęśliwy...~Obok odprzodkowanych
480  3,  6 |            Cztery!~- Cel! Pal!~Rafał był w stanie niesłychanego podniecenia,
481  3,  6 |           było miejsca na bitwę. Kto był na placu, musiał zginąć.
482  3,  6 |          dziewięć tylko armat. Rafał był w ich pobliżu. Słyszał hurgot
483  3,  6 |      Sokolnicki formował sam partie. Był wciąż na środku drogi wioskowej
484  3,  6 |              walczących. Cały zastęp był skrwawiony, mokry i rudy
485  3,  6 |       składano trupy.~Olbromski cały był w ogniu.~Szarpała go wczorajsza
486  3,  7 |            ciężki, znużony i grobowy był krok ustępującego żołnierza!~-
487  3,  7 |             stał niedaleko na koniu. Był schlastany bryłami gliny
488  3,  7 |              znużenia. Koń jego cały był w pianach. Para szła z niego.~
489  3,  7 |               Kiedy wszedł w miasto, był tak osłabiony, że wciąż
490  3,  7 |             ruda rdza. Rygiel furtki był zasunięty, na ścieżce leżały
491  3,  8 |        naprzeciwko ulicy Bednarskiej był zwinięty, a i same krypy
492  3,  8 |     posiłkowy, więc cesarski.~Książę był blady jak papier, który
493  3,  9 |      piechoty, Sokolnicki skłonny by był do przypuszczenia, że nieprzyjaciel
494  3,  9 |         Zawiodły go jednak nadzieje: był to konny goniec z pismem
495  3,  9 |             on na wysuniętą wedetę i był prowadzony z ostrożnościami
496  3,  9 |           niego raport Turny, goniec był już gotów. Generał wyszedł
497  3,  9 |       spostrzegł Pelletiera. Francuz był stłuczony na siodle, gdyż
498  3,  9 |            mną tęgi, starszy oficer. Był to właśnie pułkownik Czerwinek.
499  3,  9 |       pracujących na moście... Rafał był znużony poprzednią bezsenną
500  3,  10|              księcia Poniatowskiego. Był wysłany przez generała Sokolnickiego