Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |            Pęki, bukiety różowych kwiatów... Bujny agrest, gęste porzeczki
 2  1,  7 |          powleczone. Ostry zapach kwiatów, śpiew niezliczonych ptaków,
 3  1,  7 |           spod miękkich wielobarw kwiatów, z głębi prochów i dymów
 4  1,  7 |      rękoma tylko drzew, a ustami kwiatów. Słuchać, jak wiatr sennie
 5  1,  8 |        szelest liści, nęka zapach kwiatów, dokucza mi widok zorzy
 6  1,  16|          i dać folgi tęsknocie do kwiatów, które się tam rozwijały
 7  1,  16|      najpiękniejszy ze wszystkich kwiatów? Cudniejszy niż konwalia,
 8  2,  1 |      olbrzymie bukiety jesiennych kwiatów piętrzyły się na tym stole,
 9  2,  2 | listeczków, kiście zbóż, kielichy kwiatów na tej całej cudownej ziemi...
10  2,  2 |       policzki cudniejsze od woni kwiatów wiosennych. Usłyszał znowu
11  2,  4 |       policzki cudniejsze od woni kwiatów wiosennych. Usłyszał znowu
12  2,  7 |       wskroś tej łąki, nie depcąc kwiatów, schylać się nad każdym
13  2,  11|         ginęły między nimi. Barwa kwiatów była karminowa, a w głębi
14  2,  11|             która była godną tych kwiatów. Dla niej tu rosły. Ją wysławiają.
15  2,  17|          ptaków, flamingów, jakby kwiatów latających, co uganiając
16  3,  1 |      szuka Rolanda, widzi na łące kwiatów kielichy, sperlone w krople
17  3,  3 |         kwitnących róż z Bengalu, kwiatów rodzącej się Afrodyty i
18  3,  3 |           rodzącej się Afrodyty i kwiatów królowej Flandrii. Przezwyciężały
19  3,  6 |            niby zapachy znajomych kwiatów z dawnych lat, z rodzonych
20  3,  7 |    balkonu, byliny zeszłorocznych kwiatów na klombach...~Wsparł się
21  3,  10|    zaniosły się po tym deszczu od kwiatów.~Gromadka oficerska jechała
22  3,  15|          w gruzły i torebki swych kwiatów, osłaniać począł zręby murów,
23  3,  17|    powystrzelały olbrzymie łodygi kwiatów, dudy łopianów, niezdobyte