Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     złotolita wiwilga i broczy krwią mokre trawy. Ach, jeszcze
 2  1,  3 |        pręgami na szyi, oblany krwią, i, zniżywszy głowę, na
 3  1,  5 |      rozwarte jej chrapy zioną krwią i płomieniem.~Nie czuć już
 4  1,  10|     stojącymi włosami i oczyma krwią zalanymi szedł omdlałym
 5  1,  13|  rznęły w Sterzing, oblały się krwią pod Klagenfurt organizował
 6  1,  13|   złotej księgi pisała się nie krwią, lecz za cenę dziesięciu
 7  1,  17|   zbity kamieniami, ociekający krwią od zranień ułamkami kul,
 8  1,  17|        i lufy, rzygającą z ran krwią zlane piersi i gęby, wyszczerzone
 9  2,  2 |        broczących siną, zgniłą krwią, głowa płonęła od myśli,
10  2,  2 |      dawne legendy, że pelikan krwią żył swoich wskrzesza zabite
11  2,  3 |         a w razie konieczności krwią i życiem wszystkich statutów
12  2,  9 |    były przesycone tak obficie krwią, że uwierzył. Znikło ostatnie
13  2,  17|   jakoby płytki brzeszczot, co krwią ocieka. Udało mi się wreszcie
14  3,  3 |     pełnych konania, zbroczeni krwią, w poszarpanych ubraniach,
15  3,  3 |    twarz jeden, zachłysnął się krwią i rzygnął nią w biegu drugi,
16  3,  3 |         Gołe ręce spod płachty krwią utłuszczonej wyciągały się
17  3,  4 |    ciemnego motłochu. Naszą to krwią pisana twoja konstytucja,
18  3,  6 |      but aż do stopy zalane są krwią.~Któż to, u stu diabłów,
19  3,  6 |     Olbromski jest coś zanadto krwią oblany.~Bronił się i udawał
20  3,  6 |     który szlachetnym męstwem, krwią, ranami zdobył swe szlify
21  3,  6 | rzucali się na lufy ociekające krwią.~Krótko trwało ich męstwo.
22  3,  9 |      runął pod ciosami. Zalany krwią, zawalony umierającymi szaniec
23  3,  10|      powieki zwisły i nabiegły krwią. Nie drgnęły ręce, ozdobnie