Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |    chłopowina z kraja.~- A ja idę! - krzyknął drugi ściągając
 2  1,  6 |  Zołmierz pada: "Mój dziadku, idę od wojska, przesłużyłem
 3  1,  8 |       matka. Jestem sam i sam idę, podobnie jak same jedne
 4  1,  13| srogością oficer.~- Do licha! Idę posłusznie.~Ruszono w drogę.
 5  1,  13|      Mam żadne później! Jutro idę z moimi w marsz.~- Dokąd,
 6  2,  12|      No, a wasaneś skąd?~- Ja idę od węgierskiej strony wprost
 7  2,  12|        Skąd się tu wziąłeś?~- Idę w stronę Krakowa.~- Idziesz?~-
 8  2,  17|       Z daleca ja, kulhawiec, idę, bracia rodacy, z bardzo
 9  2,  17|       dom, do swego kukrzyska idę z miejsca Austerlitz zwanego,
10  2,  17|      oto w swoje płaszczyzny. Idę obaczyć ojcowski dom, barniaki
11  2,  17|     dom, co brat, co siostra. Idę, ta ciężkie myśli przed
12  2,  20|    razu stała pocieszycielką:~Idę sobie do wojska - i kwita!
13  2,  21|        Nie chcę powiedzieć... Idę już stąd. ~- Księżniczko!~-
14  3,  1 |       włóczykiju!~- No, ja ta idę do wiary, do swoich. Co
15  3,  1 |    Kalisza przyjdziewa, zaraz idę do szefa i wykładam. Tam
16  3,  3 | chadzasz po domach? Rycerz!~- Idę z rozkazu, jako i wy.~-
17  3,  3 | środek.~- Dajcie mi pokój! ja idę osobno, sam!~- Chodź we
18  3,  6 |  bynajmniej nie pokorny:~- Ja idę, ale wy, młokosy, popamiętacie!~-
19  3,  7 |       walczenia z Austriakami idę do obozu. Powinien byś mnie
20  3,  7 |   Powinien byś mnie rozumieć. Idę spełnić powinność... Nie
21  3,  15|   Bogiem. Ja już nie chcę. Ja idę.~Po chwili mówił z wypiekami
22  3,  15|    dawaj go żywo. Dziś na noc idę. ~- Co znowu? - wzdragał
23  3,  17|      patrząc na towarzysza:~- Idę i ja... do pioruna!~Już