Tom, Rozdzial

 1  1,  8 |         widać na polecenie księcia Gintułta, świece kościelne i babę-trupiarkę.
 2  1,  9 |          ujrzał przy sobie księcia Gintułta. Młody pan przypatrywał
 3  1,  11|          do późna. Siostry księcia Gintułta uczyły się jeszcze i. niby
 4  1,  11|          się czeredy. Obok księcia Gintułta jechała księżniczka. Rafał
 5  1,  13| odpowiedział rycerzyk. .~Pociągnął Gintułta na bok i szepnął:~- Miasto
 6  1,  14|           ustępował z warg księcia Gintułta. Sułkowski spostrzegł go
 7  2,  1 |         udał się do pałacu księcia Gintułta. Była to stara siedziba
 8  2,  1 |         Nie, ja mieszkam u księcia Gintułta.~- Gintułta! - zdziwił się
 9  2,  1 |     mieszkam u księcia Gintułta.~- Gintułta! - zdziwił się Jarzymski
10  2,  1 |             Ja dawno już znam tego Gintułta.~- Prawda, prawda! teraz
11  2,  1 |   rozgłaszaj o tym sekretarstwie u Gintułta...~- Ale ba!...~- Dajże
12  2,  2 |      odprowadzić do pałacu księcia Gintułta. Był pewny, że go tam już
13  2,  3 |            dobrotliwy głos księcia Gintułta, który czytał słowa przysięgi.
14  2,  12|      marsem na wspomnienie księcia Gintułta, masonów i ich przewodniczącego.~
15  2,  20|        jedna z sióstr księcia Jana Gintułta grudzieńskiego. To go troszeczkę
16  3,  7 |      przypomniał sobie dom księcia Gintułta i prosił, żeby go tam odprowadzono.~
17  3,  8 |           Furmanka wioząca księcia Gintułta dostała się między markietanów,
18  3,  8 |            tutaj spotkałem księcia Gintułta. Ma on zamiar ufundować
19  3,  11|            kościół. Cień od figury Gintułta, ruchomy, olbrzymi i długi,
20  3,  11|    kościoła stali zaczajeni chłopi Gintułta, ściskając gwery austriackie,
21  3,  11|      bagnety. Niewyćwiczeni chłopi Gintułta, poumieszczani w oknach
22  3,  11|   pochwyceni zostali przez chłopów Gintułta, zaczajonych w poprzecznym
23  3,  11|     pokłady gliny, odpasał broń... Gintułta ułożył na płaszczu, Rafała