Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         też roztarł tytuń na lewej dłoni, zwilżył go śliną obficie,
 2  1,  7 |        widziało się stamtąd jak na dłoni. Daleko, nad owym stawem,
 3  1,  8 |            bez ruchu spoczywała na dłoni. Częściej wszakże wsparta
 4  1,  14|      piorunów! Czujnie je trzyma w dłoni. Ale mogłem przecie i mogę
 5  1,  14|           Ty! Bo tylko z mieczem w dłoni mogę sprawić, com zamierzył.
 6  1,  14|     pożegnał przyjaciela uściskiem dłoni.~Gdy wyszedł na ulicę, deszcz
 7  2,  10|         spoczywa jakoby na czyjejś dłoni dobrotliwej, zaznając ciszy
 8  2,  10|         nową siłę, jakoby w mocnej dłoni poczuł nagle jedlca ciężkiego
 9  2,  17|         wrócił niosąc pieniążek na dłoni. Już z dala mówił ze śmiechem:~-
10  2,  19|             Za czym zdarł szybko z dłoni rękawiczki i cisnął je na
11  2,  21|     przeszpiegi i przygody, jak na dłoni.~Chodziło tylko o to, jak
12  2,  21|         nadejdzie? Czyż nie uczuje dłoni jej w swej dłoni i lazurowych
13  2,  21|            uczuje dłoni jej w swej dłoni i lazurowych oczu nie przyjmie
14  2,  21|            trzyma rękę je j w swej dłoni, nieruchomą, długą, trwożliwą,
15  2,  21|     wrzasnął Olbromski nastawiwszy dłoni koło ust. - Austriaki! Gałgany!
16  3,  1 |            broń ścigła, prędka, do dłoni, do prawicy wraz. Letka!
17  3,  3 |        miejscu. Splótł palce lewej dłoni umarłej z palcami prawej.
18  3,  6 |          ciosu. Mrówki; mrowisko w dłoni, w łokciu, w ramieniu...~
19  3,  6 |          ów pułk widać było jak na dłoni. Zrazu szedł równo, sporą
20  3,  9 |         dala. W tym świetle jak na dłoni widać było setki ludzi pracujących
21  3,  11| śródmieściu, dawały widzieć jak na dłoni wszystko, co się dzieje.~
22  3,  12|         się ku sobie, palce jednej dłoni zaplotą bez sił na palce
23  3,  13|      zbrodnie ludzkie widzi jak na dłoni. Ale milczy, milczy aż do