Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     zeszedł był ze stanowiska i chyłkiem dotarł do szczytu góry.
 2  1,  3 |      gęsto kołysała. Młodzieńcy chyłkiem szli w kierunku Złotej i
 3  1,  12|         ta!... Niechże idą, aby chyłkiem po podcieniu, a wele pałacu...~-
 4  1,  16|        cierniami ścieżkę, która chyłkiem szła w górę do skrytej w
 5  1,  17|    stojących kilkuset żołnierzy chyłkiem przemknęło się ku cytadeli
 6  2,  1 |         już lekkomyślny młokos, chyłkiem wymykający się spod wzroku
 7  2,  1 |       całe gremium wysunęło się chyłkiem. Większość miała tu oczekujące
 8  2,  10|       mgnienie ludzkiej źrenicy chyłkiem zagląda, gdzie odrętwiała
 9  2,  12|   światła, co się gdzieniegdzie chyłkiem przekradało w przestrzeni.
10  2,  16|    wyciągnięte jak struny, szły chyłkiem w tamtą stronę, ale stanęły
11  2,  17|      ich czeka, nie chcieli się chyłkiem uwalniać ze służby, nie
12  2,  20|       na dany znak trzeba wyjść chyłkiem i bez chwili oporu, namysłu
13  2,  21|   zsunęli się ze swych miejsc i chyłkiem, wpół zgięci skoczyli za
14  2,  22|     dworze zaległa cisza. Kiedy chyłkiem wyjrzeli przez szczelinę
15  2,  24|      pułkownika Fiszera, ruszył chyłkiem według wskazań Ćwiklińskiego.
16  3,  3 |       biegła galeria drewniana. Chyłkiem wyjrzeli na dziedzińczyk.
17  3,  3 |         a bez koszuli, przelazł chyłkiem przez balustradę, mrugnął
18  3,  3 |  czekali. Kobiety pełzły na dół chyłkiem, cichaczem. Jedne z nich
19  3,  9 |         naczelną Sokolnickiego, chyłkiem a lekko dybały spod okopów
20  3,  11|   kościołów. A i sami żołnierze chyłkiem pomykali za mury. Opuszczony
21  3,  11|     zwalonego ze sklepień. Szli chyłkiem przez duszne otwory, przez
22  3,  13|        sama siebie zawstydzając chyłkiem wbiega kędyś w gęste zastępy
23  3,  15| przychodzili sami, nie wzywani, chyłkiem w godzinie nocy i mroku,