Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |    na czele orszaku pomykał. Blask złotych ogni w dymie - płatami
 2  1,  2 | czarodziejski zapach i jasny blask tych dwu zjawisk, które
 3  1,  2 |      gruby, bujny, migotliwy blask oświetlił miejsce. Zabłysły
 4  1,  2 |  pokładem. Teraz bił stamtąd blask i wznosił się pachnący dym.
 5  1,  2 | poroztwierane usta, wreszcie blask świecy płonącej w rogu izby
 6  1,  3 |      pieczary spadał z nagła blask występku dokonanego i oświetlał
 7  1,  5 |     wesołość tak szczera jak blask słoneczny, minki w czasie
 8  1,  6 |      skubią pierze. Czerwony blask pada na ich zamyślone twarze,
 9  1,  7 |   Nie spostrzegli się, kiedy blask świec pobladł i sprzęty
10  1,  14|     siłę ciosu, zamach ręki, blask, no i samą władzę ciskania -
11  1,  17|   się w czyjeś włosy... Nowy blask! Własna szpada cała jak
12  2,  2 |      na tę postać przerywany blask. Rafał spostrzegł uchylenie
13  2,  2 |     się pod żebra, a zielony blask ślepiów ozionął go wychodząc
14  2,  2 | uśmiech cała pogrążona jak w blask miesiąca.~Usta jej zbliżyły
15  2,  4 |      na tę postać przerywany blask. Rafał spostrzegł uchylenie
16  2,  4 |     się pod żebra, a zielony blask ślepiów ozionął go wychodząc
17  2,  4 | uśmiech cała pogrążona jak w blask miesiąca.~Usta jej zbliżyły
18  2,  20|      karcie ów żywy, zielony blask wpadający do głębi ciemnika,
19  2,  20|   opromieniały mu czoło niby blask samoistny, ale napływ nowych,
20  2,  20|      pochutnywanie a oklask. Blask świec napełniał salonik
21  3,  3 |     Jej oczy, co własny swój blask miały jak słońce, tkwiły
22  3,  6 |    nową łojówkę i nędzny jej blask oświetlił kilka postaci
23  3,  10|   Uśmiech radości, woniejący blask szczęścia kwitł na ustach