Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |         gdzieś w głębi. Gdy tak wzrok natężał, że widział prawie
 2  1,  6 |       daleko w zaspach... A nim wzrok do szyby przyleciał, porywał
 3  1,  7 |     obraz prawdziwy. Po niewoli wzrok znowu przywierał do zgasłych
 4  1,  7 |   między sadami, pól zielonych. Wzrok i myśl zatapiały się w nieprzeniknioną
 5  1,  8 |         j siły odtrącił chłopa. Wzrok jego był pełen gniewu i
 6  1,  10|    łyżkę do ust. Zrazu tak miał wzrok zmącony, że gdyby naprzeciwko
 7  2,  2 |           mówił z wolna, topiąc wzrok w oczach księcia.~Obaj siedzieli
 8  2,  2 |        wypielęgnowaną...~Gdzież wzrok obróci? W dziecinne lata...
 9  2,  5 |        poczęte wyrazy. Wlepiała wzrok w aleje niewidoczne, których
10  2,  9 |       wieczne, bądź sobą, które wzrok nieszczęśliwego ku sobie
11  2,  11|         leżała w jego cięciwie. Wzrok nurzał się w zieleni obszarów
12  2,  13|  młodemu. Mery czasami odrywała wzrok od jego twarzy i zabawnie
13  2,  15|          Na próżno! Ustał w nim wzrok żyjący i słuch szczęśliwy,
14  2,  16|        widziany,~Już się na bok wzrok twój toczy~I martwe przebiega
15  2,  21|      jako nici pajęcze oplatały wzrok, słuch, dotykanie. Wargi
16  3,  1 |     okrągła wieża zamku porwała wzrok Krzysztofa. Była dziwnie
17  3,  3 |     zarost mimo woli pociągnęły wzrok Krzysztofa. Nieruchome oczy
18  3,  6 | Zamglony, zadymiony od gorączki wzrok jego skierował się na Rafała.
19  3,  6 |          Wytężył w tamtą stronę wzrok i w dalekich oparach ujrzał
20  3,  8 |      skrzepła w smutku. Ale oto wzrok mu się ożywił.~- A wiesz
21  3,  10|        widziany,~Już się na bok wzrok twój toczy~I martwe przebiega
22  3,  10|        to widać...~- Krótki mam wzrok, nie mogę dojrzeć od razu.~-