Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |              Tarniny i ojciec. Na to wspomnienie przejmował go dreszcz, zimniejszy
 2  1,  4 |        właśnie wola. Jedno czarujące wspomnienie bladej twarzy było w nim
 3  1,  7 |            bolesne, bez słów wiadome wspomnienie, jakaś klęska znana i wiecznie,
 4  1,  8 |              z jego wyobraźni, nawet wspomnienie o niej wypełzło. Została
 5  1,  11|             fetor nie do zniesienia. Wspomnienie ciosu szpicrutą werznęło
 6  1,  12|         wstał jednak. Wystarczyło mu wspomnienie słów mędrca, najgłębszego
 7  2,  9 |       kamiennego cielska dwa organy: wspomnienie i marzenie. Tymi dwiema
 8  2,  9 |      Przycichło zarówno marzenie jak wspomnienie. Wstał tedy, związał głowę
 9  2,  12|           ponurym na czole marsem na wspomnienie księcia Gintułta, masonów
10  2,  12|              pani de With. A na samo wspomnienie więzienia krew ścinała się
11  2,  15| czarnozielonej, zostawiając po sobie wspomnienie w kształcie srebrzystego
12  2,  15|        leżąca na ziemi i liściach...~Wspomnienie czegoś bardzo dawnego -
13  2,  15|             czy Tarnin, a raczej nie wspomnienie, tylko na nowo przeżyte
14  2,  20|              uczucie rzeczywistości, wspomnienie jasne tego, co nigdy już
15  2,  21|            mroku i dziko uśmiechnął. Wspomnienie Baśki i tamta noc...~- Wasz
16  3,  3 |           czymś tak niedokładnym jak wspomnienie starca i tak wątpliwego
17  3,  6 |             piękność, nie tylko jako wspomnienie żywe piękności, ale popiół
18  3,  9 |              piersi, rzuciła się nań wspomnienie. Ścisnęło mu serce boleścią
19  3,  13|             patrzał na owo ziszczone wspomnienie dzieciństwa. Te same szare
20  3,  13|        przeciwko Jadźwingom...~Nagłe wspomnienie oblało duszę... Toż przez
21  3,  14|         głowy nijaka myśl. Ani jedno wspomnienie nie wałęsało się w pamięci.
22  3,  18|               bezkształtnej chmurze. Wspomnienie stało się jasnym widzeniem