Tom, Rozdzial

501  3,  10|             Jakże się zmienił! Pełen był koni pod siodłem wojennym,
502  3,  10|        księcia i jego świty, już się był skończył. Wódz z kilku generałami
503  3,  10|              Wódz z kilku generałami był w ogrodowej altanie, gdzie
504  3,  10|            śpiewanie podlotka, które był słyszał przed laty, lecz
505  3,  11|              niezupełnie zrozumiały, był sam dla siebie na poły człowiekiem,
506  3,  11|             przez powietrze. Posępny był rumor śmierci tego miernika
507  3,  11|             już go nie słuchał. Cały był pochłonięty ekspedycją kapitana
508  3,  11|              Najbardziej napastowany był wysunięty narożnik szańczyka.
509  3,  11|          żołnierze...~Huk wystrzałów był mu odpowiedzią. Wtedy książę
510  3,  12|           patrol austriacki. Ale las był pusty, pełen tylko woni
511  3,  12|           wesele z muzyką i tańcami, był ślub, oczepiny, przenosiny.
512  3,  12|              koń Rafała jak Michcika był zgrzany, robił bokami i
513  3,  13|             twardych jak buki. Grunt był ku górze coraz twardszy,
514  3,  13|              i za gospodą klasztorną był wysoki parkan ogrodu. Olbromski
515  3,  13|           sobie widomy na jawie sen. Był tu w tym ogrodzie małym
516  3,  13|            wynieść na dwór. Trup już był ostygł. W ręce ściskał jeszcze
517  3,  13|        został przed oblicze oficera. Był to stary Nardzewskiego strzelec,
518  3,  14|           zwany Marquesito, przeciął był wszystkie drogi i przesmyki
519  3,  14|              rowów, dosięgli Huerby. Był na niej w jednym miejscu
520  3,  14|        opończę. Biały płaszcz, który był Krzysztof przypadkowo zarzucił,
521  3,  14|              zdąża ku miejscu, które był zdobywał półtora roku temu.
522  3,  14|            kamieniach. Raz Krzysztof był na wierzchu, drugi raz tamten.
523  3,  14|          nawzajem gardzieli. Hiszpan był chłop gruby i żelaznej mocy,
524  3,  15|        wątrobę jakby odbite drągami. Był dręczony od smutków i tęsknot.
525  3,  15|              i badaczem co się zowie był Gajkoś. Umiał tak zadawać
526  3,  15|           Jego bełkot, rzecz dziwna, był zrozumiały dla jeńców wszelkiego
527  3,  15|             rodzonego brata. Kapitan był jeszcze bardziej zawiędły
528  3,  15|              na widok młodego Cedry, był czymś nad wyraz dziwnym
529  3,  15|            jakby to innego człowieka był dźwięk mowy. Po załatwieniu
530  3,  15|           jak dziecko. Ale za chwilę był już sobą.~- Żartujesz, braciszku!
531  3,  15|        nowoczesne. Nie myśl, żeby to był płatny zdrajca. Mówię, że
532  3,  15|             dnia zjawił się Hiszpan. Był wysoki, zwinny i silny.
533  3,  16|          drugiego, dokąd powinien by był skierować swe kroki Wyganowski
534  3,  17|             wszystkie jego nadzieje. Był samowładnym dziedzicem.
535  3,  17|          budował dla siebie dom.~Dom był z modrzewia i wielkiej jodły.
536  3,  17|         obejrzał i wybrał na górach. Był przy ściąganiu go z wyżyny
537  3,  17|            pod wystawę na rozworach. Był przy rozpłataniu każdej
538  3,  17|            tą budową domu prowadzony był forsownie karczunek nieużytków,
539  3,  17|  płowiejącymi pasami owsy po polach. Był po starym lesie wielki szmat
540  3,  17|            chętnie i żywo. Każdy rad był brać udział w tym dziwowisku,
541  3,  17|            ja... do pioruna!~Już dom był blisko. Ledwie wysiedli,