Tom, Rozdzial

  1  1,  1 |        obłoków i wówczas nie słychać było nic a nic.~Naokół stały
  2  1,  1 |       zamazało, zawlekło...~Kiedy to było i gdzie? Czy były naprawdę,
  3  1,  1 |        siebie.~W istocie słychać już było dźwięk dwu głosów, Niemna
  4  1,  1 |          bliżej; bliżej... Już można było rozróżnić same głosy.~W
  5  1,  1 |            wszyscy.~- Dobrze. To tak było, żeby to z końca... Przyjechał
  6  1,  1 |              ta tyli las wytnie? Nie było nas, był las, nie będzie
  7  1,  1 |        ślepiami widzieli.~- Jakże to było?~Chłop spoglądał posępnie
  8  1,  1 |            którędy szła droga, widać było na prawo i lewo ogromne
  9  1,  1 |      starodawną głuszą. Widać w niej było siedliska na wydartych w
 10  1,  1 |             Szedłem sam z polowania. Było to jakoś na jesieni. Słońce
 11  1,  1 |              strąbić ich do domu nie było sposobu.~Rafałowi twarz
 12  1,  1 |   spojrzeniem, w którego wyrazie nie było cienia przyjaźni.~- Rad
 13  1,  1 |           Niemca, a spać jeszcze nie było sposobu, gdyż słano mu zawsze
 14  1,  1 |         wymagasz ode mnie`'~- To nie było wymagane.~- Nie wymagane
 15  1,  1 |       wymagane znowu! Więc jak?~- To było oczekiwane od obywatelów.~-
 16  1,  1 |         wieczór - ciągnął komisarz - było całe miasto iluminowane,
 17  1,  1 |              stężałą. Prawe jego oko było przymknięte i dolna szczęka
 18  1,  1 |              pracy. Lepiejże im może było tułać się po słotach, nie
 19  1,  1 |              dachu nad głową? Lepiej było poniewierać się w czeladzi
 20  1,  1 |           ubierać. Na dworze słychać było gwar ludzki, szczekanie
 21  1,  1 |          słomianym siedzeniu.~Tak mu było żal jechać, tak niewymownie...
 22  1,  2 |              z jednej strony słychać było tkliwe dyszkanty damskie:~
 23  1,  2 |            blasku księżyca. Oczu nie było widać, i Rafał pewien był,
 24  1,  2 |              srogie jakieś kary, ale było mu wszystko jedno.~- O,
 25  1,  2 |          Bliżej, rozgłośniej słychać było jedną i drugą kapelę. Pochodnie
 26  1,  2 |           tych miejscach nigdzie nie było. Jeżdżono od początku świata
 27  1,  2 |    wypowiadać to, czego na pozór nie było wcale w duszy, co tam leżało
 28  1,  2 |             taki, że obrócić się nie było sposobu, gdy cześnik przepraszał
 29  1,  2 |              tany. Dla stojących nie było już tam miejsca. Tłoczono
 30  1,  2 |        gdzieś na ogrody wychodzącej. Było wesoło, ale czuli to wszyscy,
 31  1,  2 |          wyrazu do upadłego. Słychać było tylko śmiech i krzesanie
 32  1,  2 |        hołubców.~Otwarto drzwi, gdyż było duszno nawet w tak wielkiej
 33  1,  2 |      wszelkim naczyniu, jakie w domu było. Przepłynęła już była kolejka
 34  1,  2 | przeznaczonego na gotowalnię damską. Było tam pusto. Woskowe świece
 35  1,  2 |         Długo szukał wszystkiego, co było konieczne, aby móc stanąć
 36  1,  3 |       wspominanie spraw, których nie było wcale i nigdy, cudna tęsknota
 37  1,  3 |            przyległości. Nigdzie nie było żywej duszy. Dał znak Krzysiowi.
 38  1,  3 |            od poprzedniego kierunku. Było tam pełno kry płynącej ospale,
 39  1,  3 |            na lodzie.~Naokół słychać było chrzęst strzyży; chlustanie
 40  1,  3 |               zarośla, krzaki, doły. Było im coraz cieplej i z każdym
 41  1,  3 |         teraz nie lękał się topieli. Było mu dobrze rwać tak co pary
 42  1,  3 |             drzwiami domostwa, które było ich czasową siedzibą. Teraz
 43  1,  3 |         stancji profesora. Trzeba ją było minąć chcąc dostać się do
 44  1,  3 |            przez tę stancję. Słychać było tylko bicie ich serc...
 45  1,  3 |         obecnie miał w sobie. Trudno było określić, w jakim jest wieku.
 46  1,  3 |         którą osaczają w ten sposób. Było mu wciąż zimno, ale szczególny
 47  1,  3 |          szukać Rafała.~Ale tego nie było już ani w przedsionku, ani
 48  1,  4 |              innych porach dnia i to było wzbronione. Nikt bez wyjątku,
 49  1,  4 |          każde drgnienie duszy pełne było krzyku. Zdarzały się dni,
 50  1,  4 |            wspomnienie bladej twarzy było w nim stałe, wieczne, niezmienne,
 51  1,  4 |              skóra, przez którą znać było wszystkie żyły, suche ścięgna
 52  1,  4 |          Wiła się jak wąż: można nią było zawrócić na stole. Umiała
 53  1,  5 |         mośćbrodzieju, tak żeby sens było widać.~Rafał wziął w rękę
 54  1,  5 |           wiedział, dryblasie! Warto było pieniądzem gotowym za ciebie
 55  1,  5 |             Z tym wszystkim potrzeba było przejść ten most lub kilka
 56  1,  5 |           kilka mil obchodzić, co by było nasze działanie zepsuło.
 57  1,  5 |            zgaszono łuczywo. Słychać było, jak drobny śnieg sennie
 58  1,  5 |          rzeczywiście widział to, co było tylko utworem imaginacji.
 59  1,  5 |             niemiłe uczucie. Do domu było już daleko, a i do celu
 60  1,  5 |              tysiącznych kierunkach.~Było tak ciemno i panował taki
 61  1,  5 |             płomieniem.~Nie czuć już było podrzutów, gdy sprężyste
 62  1,  5 |       zwracał do wiatru. Wspominanie było dla niego dziełem sto tysięcy
 63  1,  5 |            mógł osądzić, gdzie jest. Było tu zacisznie. Las go zasłaniał
 64  1,  5 |          szeroko rozwartej kniei nie było w całej okolicy...~Niewiadome
 65  1,  5 |           wysokości obłoków. Słychać było stękanie całych poręb, trzask
 66  1,  5 |              swych widzeń miłosnych. Było mu wszystko jedno. Byleby
 67  1,  5 |           łby i chude tułowia ledwie było widać między zaspami. Za
 68  1,  6 |         nawiewy i chachaice.~Słychać było, jak krokwie nad dymem trzeszczą
 69  1,  6 |      oddalały się wciąż i słychać je było jak przez grubą ścianę.
 70  1,  7 |              narożnej izdebce Rafała było otwarte i zapach wiosenny,
 71  1,  7 |              sposób wyrazić słowami. Było to drugie życie, bardziej
 72  1,  7 |           ojca spotkać mogło.~Żal mu było matki. Ale był to żal drugi,
 73  1,  7 |             i przyszłe, wszystko, co było i być mogło, wydało mu się
 74  1,  7 |          tęsknoty aż do ostatnie go. Było to ciężkie utrapienie ducha.
 75  1,  7 |           sensem wszystkich wysiłków było słowo: stało się. Nadaremnie
 76  1,  7 |              kolorami. Okno wyśnione było otwarte i dwie jego połowy
 77  1,  7 |             szczęścia samego już nie było. Ulegał złudzeniu, że widzi
 78  1,  7 |         widoku... Daremnie...~Trzeba było wracać na bryczkę.~Już kowal
 79  1,  7 |         Nigdzie, jak oko sięgło, nie było widać ani wsi, ani nawet
 80  1,  7 |              je raził i nękał, można było wysłuchać słowa, i Rafał
 81  1,  7 |          prawej i lewej strony widać było wsie i folwarki spalone
 82  1,  7 |              zeschłym popiołem widać było naokół. Tu i owdzie wznosiły
 83  1,  7 |             się przerzedzały i widać było samotne obręby, gdzie na
 84  1,  7 |              znajdowała się bryczka, było pod wzgórzem i całą rozległą
 85  1,  7 |             słowo o synu Piotrze nie było wymówione głośno w Tarninach.
 86  1,  7 |        przypiaskowych gruntach widać było mizerne pióra żyta i owsów.
 87  1,  7 |              wydłużone odbicia widać było w pobłyskliwej wodzie stawu -
 88  1,  7 |      zamkniętymi wrotami.~Naokół nie było żywej duszy. Wincenty zaczął
 89  1,  7 |            stał w obliczu czegoś, co było niby nim samym, a było razem
 90  1,  7 |            co było niby nim samym, a było razem obce, wyniosłe, dostojne.~
 91  1,  7 |               Nie, gdzież tam!~- Tak było ze mną... Oddał mię ojciec
 92  1,  7 |              w gruncie rzeczy... nie było już po co...~Strzepnął palcami
 93  1,  7 |              za płotem ogrodu, widać było skroś gałęzi uśpiony staw.
 94  1,  7 |            na nieruchomych odmętach. Było tak cicho, że wzajem słyszeli,
 95  1,  8 |            pustce zupełnej. Roli tam było niewiele, i dopiero kapitan,
 96  1,  8 |             orana, gdyż znać po niej było wyraźne bruzdy i zagony.
 97  1,  8 |               Jedyną rzeczywistością było dla niego to, co wrzało
 98  1,  8 |             lipy na dziedzińcu, skąd było widać całą okolicę, i ustawiał
 99  1,  8 |               W dali za stawem widać było łąki okryte jeszcze trawami,
100  1,  8 |       mieczem swego Boga.~- Bo też i było o co karku pod cios nadstawić.
101  1,  8 |          sympatii jego w tej sprawie było po stronie księcia. Piotr,
102  1,  8 |         nawet wojskowego munduru nie było. Szpadę tylko ze srebrnym
103  1,  8 |    natychmiast wysunął szufladę. Nie było tam nic ciekawego:~Trocha
104  1,  8 |             kilka pierwszych stronic było zapisanych ręką zmarłego.~
105  1,  8 |         odjechał z powrotem. Słychać było klekot jego kół, oddalający
106  1,  8 |       wzgórzami, które za dnia widać było w głębi horyzontu, wisiały
107  1,  8 |             żywiole ciemności. Widać było muchy wodne na szczudlastych
108  1,  8 |           wiesz, Ty jeden wiesz, jak było żywym piersiom oddychać
109  1,  8 |              że lepiej by głowie mej było na skrwawionych kościach
110  1,  9 |              Tam jednak wszystko już było zadysponowane przez księcia.
111  1,  9 |       towarzysza.~Ledwie to wszystko było załatwione, wpadło na podwórze
112  1,  9 |       szczera wściekłość, gdy trzeba było brnąć w poprzek bajorów
113  1,  9 |             przyszło na myśl. Trzeba było lepiej zaczekać.~- Zaczekać
114  1,  10|            ozdobionym sztukateriami, było dziełem czasów nowszych.
115  1,  10|            Wprost z tegoż okna widać było głęboką aleję, która dokądś,
116  1,  10|              wiadomości o tym, co tu było.~Głębokie marzenia wypływały
117  1,  10|              gwar jak w ulu. Słychać było śmiechy, okrzyki i wesołą
118  1,  10|           Eli...~Nie wiadomo wszakże było, czy potępia tę zbyt głośną
119  1,  10|          wszyscy mężczyźni, widać to było w ich twarzach, myślami
120  1,  10|            prześlicznej. Dla jednych było to skrytą rozkoszą, dla
121  1,  10|       marszczył ich czoła. Cóż warte było życie całe? - mówiły te
122  1,  10|       drzemiących w rozkoszy. Naokół było cicho jak w świątyni.~I
123  1,  11|           gniadego anglika. Łatwo mu było na nim trzymać się w pobliżu
124  1,  11|              wyraźną odrazą. Ale nie było takiego nic.~Była cudowna.
125  1,  11|           czego jeszcze na ziemi nie było, z uśmiechem niebiańskim,
126  1,  11|          straszny krzyk wzgardy. Tak było za dnia. Nocami Rafał błąkał
127  1,  11|              kiedy przetarł powieki, było skoczyć na siodło. Księżniczka
128  1,  11|           towarzystwo na skraju. Nie było sposobu uciekać. Wówczas
129  1,  11|        Dopiero na końcu wioski widać było zbiegowisko ludzi. Z kolein
130  1,  11|          przez lud i konie. Pilno mu było do dworu, ale zmuszony był
131  1,  11|      straszniejszym. Nie słychać już było słów, które z krwawych jego
132  1,  11|            widzieć nie chciały. Ucho było z drewna. Wzgarda względem
133  1,  12|            ze wschodu. Z wyżyn widać było białe ich taśmy, łamiące
134  1,  12|           sczerniałych warg padające było słowiańskie... Książę nie
135  1,  12|          tuż-tuż obłoki kurzawy. Nie było sposobu ruszyć dalej, gdyż
136  1,  12|         dymach pyłu wapiennego widać było zgorzałe na węgiel ich twarze,
137  1,  12|            wszystko, co gdziekolwiek było cennego. Z Egiptu, Grecji,
138  1,  12|          Libérateur de 1'Italie", co było ostatnim, najbardziej bezpośrednim
139  1,  12|     tajemniczego grobowca. Widać tam było kupców weneckich nabywających
140  1,  12|            ciało święte; dalej widać było, jak je okrywali słoniną,
141  1,  12|     przestraszeni uciekli. Widać tam było dalej, jak szli na okręt,
142  1,  12|              straszliwa burza. Widać było, jak wylądowali w Wenecji,
143  1,  12|          podziemnego grobowca. Widać było, jak doża sam jeden skrycie
144  1,  12|              taki sposób, żeby można było posługiwać się nimi w miarę
145  1,  12|              w gondoli. Jeżeli morze było niespokojne, wałęsał się
146  1,  12|            kołysała się wcale. Morze było tak ciche, że tworzyły się
147  1,  12|      puszczamy.~- Toż czemu? Wczoraj było wolno, a dziś nie?~- Cały
148  1,  12|             ciągłym ruchu. Nie można było zrozumieć w pierwszej chwili,
149  1,  12|           posłusznie szedł na dół... Było coś nad wszelki wyraz tragicznego
150  1,  12|            Aleksandra Macedońskiego, było coś wstrząsającego w tej
151  1,  13|             ani żywego ducha. Miasto było jak umarłe. Nawet z jego
152  1,  13|           głośno.~Wrażenie tych słów było tak mocne, że kolumna bez
153  1,  13|                  A was tutaj dużo?~- Było 2600 ogółem wiary, w Mantui
154  1,  13|            między nami znajomych nie było. Przyszła potrzeba atakowania
155  1,  13|              mieli nadziei. Jeść nic było co, amunicja wyszła. Generał-komendant
156  1,  13|            zaczął się układać... Nie było żadnej nadziei... Żądali,
157  1,  13|        zupełnie. Świece ledwie w nim było widać. Rozmowy, wrzaski,
158  1,  14|          przecież nie kobiecy wyraz. Było w nich przenikające zimno.~-
159  1,  14|              między niebem a ziemią. Było to nowe starcie rodu łacińskiego
160  1,  14|         którego rozwinięć niepodobna było ogarnąć ani odeprzeć, a
161  1,  15|            szkolnym egzaminu, trzeba było przysiedzieć fałdów. Ale
162  1,  15|          Logiki i Metafizyki", widać było drabów z Proszowskiego i
163  1,  16|    Powiedział sobie, że wszystko, co było dotychczas, było złe. Postanowił
164  1,  16|        wszystko, co było dotychczas, było złe. Postanowił słuchać
165  1,  16|            daleko w pole, skąd widać było Dersławice. Stawał tam i
166  1,  16|              kształt, zawsze jednako było je widać, niby złudne marzenia,
167  1,  16|         stron okalał głęboki rozdół. Było to w końcu kwietnia, kiedy
168  1,  16|            olchy. Na wiosnę, w maju, było to miejsce przecudne. Żyzne
169  1,  16|            praktycznego względu! Nie było to ani dla dobra krów, ani
170  1,  16|           Rafał zamilkł i odął usta. Było mu nieswojo i głupio siedzieć
171  1,  17|          łańcuchów armii walczących.~Było to w kwietniu roku 1799,
172  1,  17|           Niczyje słowo i czucie nie było dla drugiego głupie, niczyja,
173  1,  17|         obraz kotary, a za nią widać było nicość, nędzę i śmieszną
174  1,  17|       kościołem San Rocco, przejście było zagrodzone. Zapchała je
175  1,  17|       austriackiej paraleli. Słychać było głuche stękanie odwiecznych
176  1,  17|          tataraku, że oczu nie można było oderwać. Z okopów austriackich,
177  1,  17|         słońca do Miglioretto, gdzie było czoło boju. Minął bramę
178  1,  17|           ostatnim blasku dnia widać było z bliska najszerszą gać
179  1,  17|           zgniła rzeczka, porośnięte było gajami nieprzejrzanymi trzcin
180  1,  17|         twarzy szorstkimi skrzydłami było nie do zniesienia. Z przezsennym
181  1,  17|            kątach narożników słychać było ciosy i jęki. Kompania idąca
182  1,  17|      tualetce, gdzie nic cennego nie było. Bawił się tym widokiem.
183  1,  17|          broni! - rozległ się krzyk.~Było już za późno. Kolumna była
184  2,  1 |            potrzebował, udzielane mu było w naturze, z rozmysłem i
185  2,  1 |          później, gdy odpowiedzi nie było, zaczął żałować tego, co
186  2,  1 |         uczuciem radości. Nie żal mu było nikogo i niczego. Wszystko
187  2,  1 |             rozglądać. Szerokie okno było zasłonione wyniosłymi drzewami,
188  2,  1 |              tak głęboka, że słychać było szelest liści upadających
189  2,  1 |             siatki albo szkła, widać było mnóstwo książek, ustawionych
190  2,  1 |              na puste place, słychać było zgiełk rozmów czy swarów.~
191  2,  1 |    uprzytomnienie szkolnej zażyłości było dla Rafała szczególnie przyjemne.
192  2,  1 |          brudem. W każdej z tych sal było jeśli nie pełno, to hałaśliwie
193  2,  1 |              najbardziej wrzaskliwie było za drzwiami, do których
194  2,  1 |             wywabi.~W całej sali nie było już ogólnej rozmowy ani
195  2,  1 |         panowały naokół. Nigdzie nie było widać ani fiakrów, ani przewodnika
196  2,  1 |              na głos weszli do sali. Było tam pełno, tylko publiczność
197  2,  1 |          poleciała w zaułek. Słychać było przez chwilę rozpaczliwe
198  2,  1 |            Strącenie z kozła furmana było dla tłumu, idącego dotychczas
199  2,  2 |         przyległych pokojach słychać było gwar rozmów osób grających
200  2,  2 |        błotnistej okolicy. Nie można było ani ich odegnać, ani spostrzec.
201  2,  2 |          Rafał pierwszą noc spędził, było ciepło. Służący zapalił
202  2,  2 |           piersiach ohydna głowa. To było właśnie samo, w osobie swojej -
203  2,  2 |              tak cicho, że ledwie go było słychać. - Skierujmy dusze
204  2,  2 |             fotele obite skórą. Okno było otwarte i na prost niego
205  2,  2 |         obnażone. Spod zasłony widać było tylko przepych bujnych pozłocistych
206  2,  4 |         obnażone. Spod zasłony widać było tylko przepych bujnych pozłocistych
207  2,  5 |              od zewnętrznego szmeru. Było dokoła niej cicho, cicho
208  2,  5 |         między obłokami liści, widać było czyste, granatowe niebo
209  2,  6 |            Gdyby jedną chwilę trzeba było oddać, cofnąć, odjąć sobie
210  2,  6 |         rozmiecionymi głazami, widać było z oddalenia. Nad brzegiem
211  2,  6 |            Wysoko wzbił się księżyc. Było po północy. Szczyty leśnych
212  2,  6 |              i wełnistą linią. Zimno było coraz bardziej, jak na nizinach
213  2,  6 |         bogactwem kwiatonów. Słychać było, gdy konie szły pod górę
214  2,  7 |             inna, wciąż piękniejąca. Było w niej coś z wiatru, z płynących
215  2,  7 |               gdzie żywej istoty nie było nigdzie, jak daleko i szeroko
216  2,  7 |             głębiach rozpadlin widać było odległe hale, jasnozielone
217  2,  7 |              w tych spowiedziach nie było tajnego, nie został ukryty
218  2,  7 |             na jaw w słowie tak, jak było. Tak samo mówiła ona. W
219  2,  7 |            małe. Nic między nimi nie było, co być "powinno", lecz
220  2,  7 |      wszystko, co jest w istocie, co było naprawdę, co przeczuwali,
221  2,  7 |            rozciekawiający w tym, co było szczere i istotne. Stali
222  2,  7 |            zewsząd idącym lasem. Nie było do niego ani drogi, ani
223  2,  7 |              drogi, ani perci. Pełne było ciemnej a przezroczystej
224  2,  7 |          inaczej, by lepiej śnić jej było, śnić-myśleć o niebie bezmiernym,
225  2,  8 |         grani. Stamtąd dopiero widać było dolinę, jak długa i szeroka.
226  2,  9 |          którym na słońcu tak dobrze było wysysać przedpołudniową
227  2,  9 |        ziemię stopami górskie zioła. Było południe, gdy wyszedł z
228  2,  9 |              przewidywał, śladów nie było. Dopiero gdy po stokroć
229  2,  9 |             wiedział, co z nim samym było, co jest i będzie. Jakże
230  2,  9 |           wszystko, co przecierpiane było na ziemi... Zmiłujcie się
231  2,  9 |           Porwał za sztylet, ale już było za późno. Kilkanaście rąk
232  2,  9 |              Z dala wśród nich widać było białe, grubomure kościołki
233  2,  9 |     zardzewiałą blachą. Naokół widać było pod górami folwarki z murowanymi
234  2,  9 |          zielona Orawa, w dali widać było polskie wielkogóry. Jeniec
235  2,  10|             na ustach, w sercu - tak było dobrze. Płynęły przyniesione
236  2,  10|           zdezenterowali my oba. Kaz było iść? He, bracie! Co ino
237  2,  10|              i pośli na zbój. He, to było zycie honorne! Śli my w
238  2,  10|           Śląsk, na Morawe, sedy nas było pełno, ale po kómorak ludzkich
239  2,  10|      pniakami, niźli tak zyć. Gorzej było, kieś zesłabł, a nie zdek
240  2,  11|             izdebce z krzywą podłogą było duszno nad wyraz. Książę
241  2,  11|             w tym dniu śladu jej nie było. Zamiecie przywaliły dolinę
242  2,  11|             górze obrosłej krzewami. Było południe, kiedy stanęli
243  2,  11|       miejscu mur był niższy i można było, wspinając się na palce,
244  2,  11|   bezkształtnymi dołami. Ust już nie było, a spięcie togi na obnażonym
245  2,  11|           togi na obnażonym ramieniu było tak samo porosłe mchem jak
246  2,  12|        Stwierdzenie tożsamości osoby było już tylko kwestią czasu.
247  2,  12|        bezczelnym sprytem, jakoby to było dziewczę lekkich obyczajów,
248  2,  12|          ubrania, w które nie sposób było się odziać. Dozorca więzienia
249  2,  12|              widoku prawie fizyczną. Było mu cieplej. Odczyniało się
250  2,  12|              to milczało zawzięcie i było złe, jakby jego goście byli
251  2,  12|             tysiące drobiazgów. Znać było, że wraca z dalekiej podróży
252  2,  12|         Nędzne, cienkie sosny ledwie było widać w smutnej oćmie, co
253  2,  12|              tęgo zawinął w płaszcz. Było cicho, chociaż górą, po
254  2,  12|           domowymi ścianami. Słychać było nieustające poświstywanie
255  2,  13|             się z trzaskiem. Słychać było zajadłe naszczekiwanie psów,
256  2,  13|             wielkiego wysiłku owocem było zastosowanie względem niego
257  2,  14|        Olszyny. Aczkolwiek nieźle mu było w domu rodzicielskim, pragnął
258  2,  14|        wpadającej do Wisłoki. Trudno było wyobrazić sobie coś piękniejszego
259  2,  14|             w wieku, który trudno by było określić, gdyż mógł wahać
260  2,  14|          linijkę.~Podobnie oczy znać było jakoby dwie szpary pod czarnymi
261  2,  14|            nigdy do nas nie zjedzie.~Było rzeczą oczywistą, że podkreślał
262  2,  14|             uzdrowieniu tego, co już było na dobre strupieszało w
263  2,  14|              sprawki!~- Naprzód trza było waści same sprawki obaczyć
264  2,  15|        widzieć i słyszeć. Teraz obce było dla niego wszystko. Każdy
265  2,  15|             świcie i wyszedł z domu. Było chłodno. Wiatr południowy
266  2,  15|            przed światem. Dołu widać było, jak zakręcała się i ginęła
267  2,  15|             śpiewem. Lot jego ledwie było można pochwycić okiem, tak
268  2,  16|             czuł się jak w raju. Nie było tygodnia, żeby w okolicy
269  2,  16|              długą metę. Można z nim było rozmawiać o wszystkim, o
270  2,  16|             bez przerwy nie można go było zgruntować.~Po długich słotach,
271  2,  16|             na zgrabnym koniu, można było przemknąć się wśród bagnisk.
272  2,  17|        pożaru słońca wypełzły, widać było spod czapczyny dziwnego
273  2,  17|                Mówże, bracie, jak to było. Powiadaj!~- Dużo by mówić...
274  2,  17|              zda się, jakoby wczoraj było. Z rozpaczą my broń cisnęli,
275  2,  17|              i wrzący honor w sercu. Było nas takich w szeregu dość,
276  2,  17|            osłaniać idzie. Z kim się było zrozumieć, komu zaufać,
277  2,  17|         pozżerał!" W dali przed nami było wielkie morze. Jak je sobie
278  2,  17|              Savoną, już ledwie znać było ziemię. Morze dalekie było
279  2,  17|           było ziemię. Morze dalekie było stamtąd widać, jak chodziło
280  2,  17|            się po Francji. Potem nie było już dnia, żeby po jednemu,
281  2,  17|              bronią w ręku...~- Trza było skonać, a nie iść poniemusem.~-
282  2,  17|     genueńskiego odbiły. Pierwsze to było i ostatnie złamanie wiary
283  2,  17|        pokładu starą ziemię... Cicho było i pięknie. Ledwie się marszczy,
284  2,  17|              Dygotał wtedy każdy, bo było tak, jakby z trójkąta nachylonego
285  2,  17|          nogach - i w morze. Inaczej było z przewlekłą chorobą. Żołnierz
286  2,  17|            kula przebiła, gdy naokół było cicho, a nieprzyjaciela
287  2,  17|             ciele i na duchu. Już to było po raku naszego wojowania
288  2,  17|              zastępowała stół, łóżko było z surowej skóry bawołu,
289  2,  17|        znojach, gdy dzień i noc trza było z wrogiem brać się za orzydle,
290  2,  17|             góry. Ale nie sądzono mi było wstąpić na swoją ziemię.
291  2,  18|        śliskich jak lód. Światło nie było w stanie wydrzeć się z powrozów
292  2,  18|     następując jedna na drugą. Widać było, że nie ustoi, że jak badyl
293  2,  19|           moja imość.~- Potrzebne to było chłystkom!~- Ba-ba! We łbach
294  2,  19|         zdawało się, że go zagłuszy. Było coś niewymownego, coś żelazną
295  2,  19|           wolna po schodach. Słychać było w śmiertelnej ciszy, jak
296  2,  20|             zadanie. Nieco trudności było z paszportem Olbromskiego,
297  2,  20|             nadrzeczu, którędy można było przemknąć się za granicę.
298  2,  20|           przede wszystkim próbować. Było to dla niego obojętną rzeczą,
299  2,  20|           niedawno wzniesioną, widać było wśród drzew na wzgórzu,
300  2,  20|            lnu któremu się zbliżyli, było na głucho zamknięte. Stopnie
301  2,  20|               którego sprzęty ledwie było widać przy gasnącej już
302  2,  20|          oczyma, wszystko, co w niej było za osłoną barw. Stał się
303  2,  20|             brzegami. Inne już teraz było uczesanie jej włosów, których
304  2,  20|            pani Ołowskiej.~I ono nie było już dawne. Długo, spokojnie
305  2,  20|           już sztywności a buty, ile było niezbędnie dla zachowania
306  2,  20|             w nie, ile się dało, ile było można. Ani się spostrzegł,
307  2,  20|   niepokojący powab. W piękności tej było coś duszącego; coś, co tamowało
308  2,  20|           jutro, pojutrze? Gdyby tak było!... Pchnęła go z łóżka nagła
309  2,  21|        szukał spotkania. Wciąż pełno było gości, przybyszów, sąsiadów,
310  2,  21|              ich rozkoszne złączenie było jak obraz pocałunku. Nigdy
311  2,  21|               znowu schody. Wszędzie było pusto i cicho. Daleki gwar
312  2,  21|      nierychło, kiedy już serce jego było spokojne i oschły łzy na
313  2,  21|          ognisko, i z dala już widać było przy nim szyldwacha na koniu.
314  2,  21|           ognisko. Do wału rzecznego było kilka kroków. Minęli go
315  2,  21|              od strony rzeki pokryte było skorupą lodu, który wezbrana
316  2,  21|             barwicą. Coraz wyraźniej było widać rzekę i przestworza.
317  2,  21|       istnieje ten wyniosły dom? Czy było w czasie szczęście, którego
318  2,  21|       ponownie - ku wsi, którą widać było w przestworze. Słońce wznosiło
319  2,  22|          sprawnie, jakby żadnego nie było.~- O bitwie jakiej nie słychać?~-
320  2,  22|             patrzeć, ale już mało co było widać. Wyparły się wojska
321  2,  22|            stronę. Przed karczmą nie było nikogo, na drodze również.
322  2,  22|            półkoszkiem wozu, co jeno było pod ręką. Na dworze słyszeć
323  2,  22|             oczyma zielonych jegrów. Było ich siedmiu ze straży nadgranicznej.
324  2,  22|             nie wydał, nic by ta nie było frymuśnego.~- A jakże wrócisz,
325  2,  22|       przypadli do Mysłowic.~Tam już było bezpiecznie, gdyż w miasteczku
326  2,  22|           Jarzymskiego. Nazwisko nie było Rafałowi obce. Tajona nadzieja
327  2,  22|              kilku, miasto mundurów, było odzianych w zgrzebne lejbiki
328  2,  22|              żeleźcami na końcu. Nie było to wojsko efektowne, niezgrabnie
329  2,  22|              tu brak zupełny. Trzeba było pychę z serca złożyć, porzucić
330  2,  22|            uczuciów waszych! Bardzo!~Było mu jednak trochę nieswojo,
331  2,  22|              Niemiaszków.~- Jakże to było?~- A no stoimy tu już ze
332  2,  22|          który tu pito, Wosińskiego. Było to zdrowie, widać, godne,
333  2,  22|        wiedzieć, że w murach warowni było pięćset lutrów dobrze zaopatrzonych
334  2,  23|          głównym jego ramieniu widać było otwarty namiot z ołtarzem
335  2,  24|           batalionach pieszych można było widzieć nie tylko, jak chciały
336  2,  24|        roboczą. Ubranie tej piechoty było wielobarwne, aż miło. Ponieważ
337  2,  24|           też prawie w tej armii nie było podkomendnych i wodzów.
338  2,  24|     koniecznej na strawne - tęgie to było wojsko.~Cały Łowicz zmienił
339  2,  24|           Jakąż to tam uroczystością było przestrzeganie parolu i
340  2,  24|              warty i gdzie nie wolno było przystępować. Chodziło o
341  2,  24|       pytanie szyldwacha, czy trzeba było o to pytać, czy nie: - Kto
342  2,  24|             brzegu Wisły, skąd widać było po tamtej stronie rysujące
343  2,  24|              prawe skrzydło, musiało było skoncentrować się o trzy
344  2,  24|       olstrach pistolety, a dragonów było Ledwie kilkunastu. Wzięli
345  2,  24|            rozpierzchli się, słychać było szczęk walki i chlustający
346  2,  24|              jeszcze trwała. Słychać było w lasach i mgle od Starogardu
347  2,  24|             Tu i owdzie, skoro tylko było to możliwe, zabierano ze
348  2,  24|        polskie. Żywego człowieka nie było w całej okolicy. Błąkał
349  3,  1 |              miejscowości zwanej Kot było 50 koni i druga armata heska;
350  3,  1 |           jeszcze dalej, i tego. nie było mu dosyć. Trzeci raz splunął
351  3,  1 |          kłus, pod Szczytno. Słychać było stamtąd strzały i łoskot
352  3,  1 |         dostęp do Jedwabny. Natarcie było silne i śmianie, z trzech
353  3,  1 |         nieprzyjaciołach nie słychać było w tej stronie. Ale w siedm
354  3,  1 |        pacierzy by nie zmówił, jużci było po całej batalii. Broń piechurów
355  3,  1 |           żadnej sprawiedliwości nie było? Po obcych piachach one
356  3,  1 |           prostymi żołnierzami wielu było posesjonatów i szlachty
357  3,  1 |            ról - świadczył o tym, co było. Ostry i mokry wiatr polny,
358  3,  1 |               Błękitne widziadło gór było piękne jak sama pieśń o
359  3,  1 |              Ferdynanda VII. Masa tu było wojska, a kraj pusty. Zuchwałe
360  3,  1 |         Osobłiwie paszy dla koni nie było w okolicy ani nad rzeką
361  3,  2 |            prowadząc u pysków.~Zimno było takie, że ułani powciągali
362  3,  2 |             pomacał wystające ramię. Było już chłodne.~Jęknął na widok
363  3,  2 |             Gdyby przynajmniej można było widzieć! Gdyby tytko można
364  3,  2 |           widzieć! Gdyby tytko można było dojrzeć miejsce i tych ludzi!
365  3,  2 |               Wróg czy swój? Słychać było naszczekiwanie psa... Francuzi
366  3,  2 |            się ruszyć z miejsca. Nie było to wcale okno płonące od
367  3,  2 |              puchu i pierza. Słychać było gwar przeważnie francuski,
368  3,  2 |              znojów i niemal uczuć - było mu teraz na kamieniach odwiecznej
369  3,  2 |            człowieka. Wykute na niej było niezgrabne wyobrażenie rycerza
370  3,  2 |                wszystko to dawno już było start podeszwami i obcasami
371  3,  2 |           Wszedł między tłum. Trudno było przejść koło ognisk, gdyż
372  3,  2 |              zakrystii. Tam wszystko było powywalane razem z szufladami.
373  3,  2 |           przedmiotów oczywiście nie było śladu. Naokół tarzały się
374  3,  3 |              Molviedro. Stąd już nie było trzech wiorst do aragońskiej
375  3,  3 |       klasztoru, tu nieraz można się było ukryć przed natarczywością
376  3,  3 |              ze sobą dobytek. Trzeba było szukać stad owczych, krów
377  3,  3 |     czarowało to miasto posępne. Nie było fortecą, bo je otaczał jeno
378  3,  3 |         mianowany z góry. "Góry" nie było.~Wodzem stawał się najtęższy,
379  3,  3 |          Aragońskim. W tej dobie nie było spoczynku ani dniem, ani
380  3,  3 |         Nieprzyjaciela jak gdyby nie było!~Druga straszliwa salwa
381  3,  3 |            Za pierwszą baterią widać było niżej drugą, dalej trzecią.
382  3,  3 |              ognistego błękitu ledwo było widać między gzymsem a gzymsem
383  3,  3 |        połowy, toteż tam i sam można było przewidzieć strzał, gdy
384  3,  3 |            barykad i zajmą jej tyły. Było tam mroczno i zupełnie pusto.
385  3,  3 |            okienka jedno nad drugim. Było także oknu na dole, zamurowane
386  3,  3 |              się towarzysze. Słychać było tylko ich gorące, spracowane,
387  3,  3 |              stołkami, wszystkim, co było pod ręką. Na chwilę przerwały
388  3,  3 |             błogosławione dziedziny. Było szczęście dotykalne, żywe,
389  3,  3 |           żadnej sprawiedliwości nie było, żeby tobie to na sucho
390  3,  3 |         czterema przecznicami, widać było prześliczne ogrody klasztoru,
391  3,  3 |             pędziła na górę. Słychać było łoskot drewnianych postołów
392  3,  3 |           drgnął ani razu.~Hiszpanów było trzech. Zginęli prędzej,
393  3,  3 |             krwawego mięsa. Wiarusów było teraz tylko pięciu. Ładunków
394  3,  3 |             lawą zastygła.~Ciało już było zimnym truchłem, nogi i
395  3,  3 |       nieufnie, półszyderczo, jak to było w lego zwyczaju. Nagle zaszlochał
396  3,  3 |              Cosso. Z dala już widać było, że to miejsce pełne jest
397  3,  3 |        stożka. Na środku placu widać było baterię z dział wałowych,
398  3,  3 |          Inkwizycji świętej, słychać było łomot pracy, szczęk młotów,
399  3,  3 |              kilkudziesięciu kroków, było nie do zniesienia. Zdawało
400  3,  3 |              Łoskot siekiery słychać było jako głuchy, natrętny stuk
401  3,  3 |             półotwarte okno założone było na hak środkowy. Zajrzał
402  3,  3 |            leżały na kolanach. Można było mniemać, że i ta kobieta
403  3,  3 |         przymknął okno tak samo, jak było. Sam został na swym miejscu.~
404  3,  3 |      przerzedzał już ciemność. Widać było występujące z mroków posępne
405  3,  5 |           Bogu dziękować.~- Jakże to było? Gadajże, nie stój!~- Boisz
406  3,  5 |         brzega półmisek.~- Gdzież to było?~Mikułowski ruchem pełnym
407  3,  5 |        północy, ze wszystkich stron. Było tego bydła z tysiąc ludzi,
408  3,  5 |           konie, w stajniach słychać było rżenie i wrzawę. Za chwilę
409  3,  5 |         brygantom pardonu! - słychać było w ciemności głos Niezabitowskiego.~
410  3,  6 |              wyszedł na plac i widać było całą jego siłę, daleko od
411  3,  6 |       dokładnie tego, co się dzieje. Było mu nieprzyjemnie, mdło i
412  3,  6 |          drogę do Wygnanki. Tak żywe było widzenie tamtejszej chwili,
413  3,  6 |       Tyszkiewicza. Po deszczach nie było w powietrzu jednej drobinki
414  3,  6 |             toteż cały ów pułk widać było jak na dłoni. Zrazu szedł
415  3,  6 |           Rafał nie czuł się dobrze. Było mu wciąż głupio i mdło.
416  3,  6 |             w rękach i nogach ogień.~Było już nieco po południu, kiedy
417  3,  6 |              chłopów sypało szaniec, było tak pełno, że ledwie się
418  3,  6 |  warkoczykami koło uszu. Wszystko tu było w ruchu. Nie wiedziano,
419  3,  6 |             runął. Zarazem łączkę... Było mu lepiej i weselej na widok
420  3,  6 |         wychylał się gołębnik. Widać było w głębi gumno, obdarte zabudowania
421  3,  6 |       dopiero co wywieziono sprzęty, było powietrze mocno stęchłe.
422  3,  6 |      wypoczywał w zacisznej alkowie.~Było mu dobrze nad wszelki wyraz.
423  3,  6 |              się mógł wyciągnąć.~Nie było gdzie, chyba na ziemi. Zsunął
424  3,  6 |           tętent kilku koni. Słychać było kroki osób niecierpliwie
425  3,  6 |              zaciapany, że ledwie go było widać. Wziąłem go na dobre
426  3,  6 |             już iść za późno. Trzeba było nie puścić ich za Pilicę;
427  3,  6 |        wybiegły jasne pędy tataraku. Było tak cicho, że wojsko usłyszało
428  3,  6 |         Słucha twój podkomendny. Nie było cię, wodzu, przy dalekich
429  3,  6 |           wsi - Laski. We mgle widać było drzewa następnej - Janczewic.~
430  3,  6 |          wyrzucone pode drzwi. Chore było na jakieś krosty. Wyrwane
431  3,  6 |             około umocnienia wioski.~Było już popołudnie, kiedy przygotowania
432  3,  6 |        Rożnieckiego. Część jej można było jeszcze dostrzec pod lasem
433  3,  6 |        spomiędzy kolumn. Zrazu można było rozpoznać jedynie maść koni,
434  3,  6 |              Falentach również filie było nikogo. Całe miejsce spało
435  3,  6 |               Zwartym szeregiem, ile było można wśród drzew, walili
436  3,  6 |           wdeptywały je w bagno. Nie było miejsca na bitwę. Kto był
437  3,  6 |            stodołami. Odetchnął. Nie było tu takiej ulewy pocisków.
438  3,  6 |       Szerokie żagle płomienia widać było na przodzie i w tyle, ponad
439  3,  6 |          grobli ich korzenie. Trzeba było co chwila wywlekać te koła
440  3,  6 |            legowisko. W Raszynie nie było gdzie postawić nóg, nie
441  3,  7 |             strony Piaseczna słychać było coraz bliżej strzały karabinowe.
442  3,  7 |        amarantowych spodni nie widać było pod błotem. Twarz miał czarną
443  3,  7 |            zamknięte, teraz rozwarte było na ścieżaj. Rozmaici ubodzy
444  3,  8 |            oficerów i żołnierzy. Nie było tam już miejsca dla niego,
445  3,  8 |              brzegu. W okopach pełno było wojska. Rewidowano i sprawdzano
446  3,  8 |     prostopadłą do Wisły, ale trzeba było stamtąd cofnąć się, gdyż
447  3,  8 |         Nowego Dworu. Na prawo widać było przed rogatką Ząbkowską
448  3,  8 |              w fortecy. Zniechęcenie było ogólne. Po południu czoło
449  3,  8 |           zwrócił na to uwagę. Widać było od rzutu oka, że na tym
450  3,  8 |       Generałowie milczeli, ale znać było, że większość podziela zdanie
451  3,  9 |            leciał wartko, lecz widać było piasek na dnie. Żołnierze
452  3,  9 |           przewodem pastucha. Ciężko było z przeprawą armat, ale je
453  3,  9 |             i sadów. Każde siedlisko było jak świat odrębny. Bielone
454  3,  9 |             w dół, ku Wiśle. Znać tu było jeszcze ślady wiosennego
455  3,  9 |        przyźbach i przyciesiach znać było ślady iłowatych fal. Opar
456  3,  9 |            patrzał w górę rzeki. Nie było na niej widać mostu aż do
457  3,  9 |         drewniane zajęło wojsko. Nie było tu obszerniejszego budynku,
458  3,  9 |        żegnali. Posiliwszy się, czym było można, Dąbrowski kazał wystąpić
459  3,  9 |             ludzi obsługi.~- Ile ich było?~- Cztery. Miały długości
460  3,  9 |        figury. Niewiele z tego można było zrozumieć. Sokolnicki siadł
461  3,  9 |              w drogę. Ciemno jeszcze było na dworze, mgła gęsta nad
462  3,  9 |              lasami. Z obozu słychać było komendy i pieśni. Wnet piechota
463  3,  9 |         błonie za wsią. Z dala widać było wieżyczkę drewnianego kościołka
464  3,  9 |           świetle jak na dłoni widać było setki ludzi pracujących
465  3,  9 |        wszystkich wsiach okolicznych było ciemno. Ani jednego światełka!
466  3,  9 |             generała Pelletiera, nie było widać. Minęła godzina dziesiąta,
467  3,  9 |         zajęły z górą godzinę czasu. Było po północy, kiedy nareszcie
468  3,  9 |          zbliżanie się ich dwugłosu. Było tak ciemno, że wracający
469  3,  9 |      zaprowadził w przykopy.~- Jakie było wejście? czy po stoku kurtyny?~-
470  3,  9 |              Stój przy mnie.~Słychać było, jak wiatr szeleszcze w
471  3,  10|          smugę jej piachu i kamieni.~Było południe chmurnego dnia,
472  3,  10|              ma na myśli Krzysztofa. Było mu przykro i obmierźle tym
473  3,  10|          szeroko rozwarte... Słychać było muzykę, śpiew, oklaski.
474  3,  10|             chantoit Amélie...~ ~Nie było to śpiewanie podlotka, które
475  3,  10|         zgromadzeniu mężczyzn. Widać było radość życia, siłę serca
476  3,  10|            we wzroku tym, słychać ją było w śpiewie. Ta pieśń skarżyła
477  3,  10|            Prusiech Południowych nie było: chłopów by zniemczyli szkołami,
478  3,  10|                   Przestań!~- Trzeba było ratować. Honor plemienny
479  3,  11|          Szwedów czy Niemców?... Nie było czasu na szanowanie podziemnych
480  3,  11|           podwórza. Całe to domostwo było spróchniałe i bardzo stare,
481  3,  11|             Przez otwarte okno widać było mnóstwo kul ognistych, puszczonych
482  3,  11|            wrzaski na trwogę. Trzeba było wstać. Dźwigał się właśnie
483  3,  11|               dymniki i dziury widać było teraz jak lica nieboszczyka
484  3,  11|              okolicznych budowli nie było sposobu rozpoznać. Przyszli
485  3,  12|            Krakowską bramę. Dość już było światła, żeby Rafał mógł
486  3,  12|              w dali na wzgórzu widać było Tarniny. Konie jeźdźców
487  3,  12|              domu. W Sandomierzu nie było gdzie trzymać rannego. Szpitale
488  3,  12|        przezornej rejterady. Ale już było za późno. Zstępował tedy
489  3,  13|              jest jeszcze nic, co by było wymysłem ku udogodnieniu
490  3,  13|         puste, ale wzdłuż płotu znać było ślady popasu konnicy. Na
491  3,  13|           wpadły do wnętrza. Słychać było stamtąd ich krzyk. Rafał
492  3,  14|           połowie grudnia 1809 roku, było zniszczenie band gerylasów
493  3,  14|           gwarzył, jak to tam z nimi było, tylko żem nie mógł wszystkiego
494  3,  14|             niegdyś domach widać już było mieszkańców. Za klasztorem
495  3,  14|               Gdzie oko padło, widać było drogi kryte, szlaki koszokopów,
496  3,  14|     narożniki wyrwano minami. Trudno było odgadnąć, do czego służyły
497  3,  14|               Nigdzie tu światła nie było, nigdzie śladu ludzkiego
498  3,  14|              urwiskiem ścian słychać było ciężkie łomotanie żelaznych
499  3,  15|          szczeliny tak puste, że nie było w nich drzewa; krzaka, kępy
500  3,  15|             osypisk zwątlałej skały, było cicho i duszno. Wiatr tam