Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |         pannę Helenę, i śmiała się wesoło. Stanęli za progiem izby
 2  1,  2 |           ogrody wychodzącej. Było wesoło, ale czuli to wszyscy, że
 3  2,  2 |            ona krekorze i gędzioli wesoło jak ptaszek w wiosenne rano,
 4  2,  6 |        Drwisz sobie i śmiejesz się wesoło z ludzi, z przysiąg i ślubów.
 5  2,  7 |          nawzajem,~Uśmiechnęła się wesoło i łagodnie jak matka, kiedy
 6  2,  11|            konie. Woźnica trzaskał wesoło z bata, pędząc w doliny,
 7  2,  13|           i szedł prędko pod górę, wesoło gwiżdżąc i pośpiewując.
 8  2,  14|         nich właśnie śmiał się tak wesoło. Ku zdumieniu Rafała Krzysztof
 9  2,  14|          sięga...~Trepka śmiał się wesoło.~
10  2,  20|      niskiej szafki napoleońskiej, wesoło szedł stojący zegar, obdarzony
11  2,  20|        Tylko mały, marmurowy zegar wesoło mierzył szczęśliwe czasy...~
12  2,  21|          zbliżał i słyszał mówiącą wesoło, zalotnie, rozkosznie, odchodził
13  2,  21|         coś do niego tancerka i on wesoło jej odpowiadał. Uśmiech
14  2,  22|           ze swej fajeczki i rzekł wesoło:~- Kto ich wie? Panuje kto
15  2,  22|        gnał. W pewnej chwili rzekł wesoło:~- Rychtyg my taką bitwę
16  2,  22|            pożegnany po bratersku, wesoło ruszył przed siebie i znikł
17  3,  6 |        okrzyk. Rafał roześmiał się wesoło. Zawołał prawie z rozkoszą:~-
18  3,  6 | straszliwego huku Rafał słyszał te wesoło drwiące słowa. Nogi pod
19  3,  6 |     wjechał w szeregi fizylierów i wesoło, głośno zaczął sam komenderować
20  3,  9 |           pastuch doglądający krów wesoło wygrywał na fujarce. Przywołano
21  3,  9 |            dnie. Żołnierze zzuwali wesoło ciżmy, kamasze i zawinąwszy
22  3,  14|            i okrutnej słoty, szedł wesoło jak niegdyś. Najbliższym