Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        Zaśmiał się na cały głos i twardym krokiem wyszedł stamtąd.~
 2  1,  5 |         natręta wciąż się okrywał twardym szronem.~- To może na przyszły
 3  1,  10|      Dopiero nad ranem usnął snem twardym. Gdy się obudził, znalazł
 4  1,  10|      tworzenia ideału piękności w twardym kamieniu, w drogocennym
 5  1,  12|       zacięte usta. Szli wielkim, twardym, młodym, niestrudzonym krokiem.
 6  1,  12|     gniewu. Ocknął się w nim pan. Twardym krokiem, laską rozpychając
 7  1,  13|           w żołnierskiej kolumnie twardym, chodziwym krokiem. Ów poszept
 8  1,  13|          przybysza. Zlustrował go twardym i zaczepnym okiem.~- Panie
 9  2,  12|          drogę. Boczną ścieżynką, twardym szlaczkiem ludzi ubogich,
10  2,  12|           w więzieniu, jak idą po twardym gruncie. Spoglądał na gliniane
11  2,  17|           zranionych przemierzasz twardym krokiem i skrzywdzisz obcasem
12  2,  17|          z jednej sztuki, krokiem twardym a buńczucznie, a hardo.
13  2,  18|          jak gdyby maskę żelazną. Twardym ruchem odsunął rozwarte
14  2,  20|           rzekł zagadnięty głosem twardym i nieswoim zdaje się, że
15  2,  22|        wywalą nie papierkami, ino twardym pieniądzem, jeśli tryngield
16  2,  22|          zawołał Krzysztof głosem twardym i nie znoszącym przeczeń. -
17  3,  1 |       snycerstwa wzorów kultury w twardym klocu kamiennym, kiedy tuż
18  3,  2 |    księdza i zagadnął go ostro, w twardym tonie, czy rozumie po francusku.
19  3,  3 |           ogłuchły od huku, jak w twardym śnie pędził naprzód z innymi,
20  3,  6 |       Sokolnicki wyprostował się. Twardym krokiem szedł z wolna przed
21  3,  15|        tak ostrym, nieubłaganym i twardym, jakby to innego człowieka
22  3,  16| wykręciwszy się sekcjami w prawo, twardym krokiem poszły wraz w kierunku