Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |        Cedro, zimno ci? - rzekł szeptem.~- Zimno.~- Musimy lecieć,
 2  1,  3 |   podobnych wypadkach, wzmianki szeptem ze zgrozą zawsze mówione.
 3  1,  5 |         usta z cichym, bolesnym szeptem... Cała postać zgięła się,
 4  1,  6 |  Dźwigał wtedy bezsilną głowę z szeptem bezdźwięcznym warg. Usiłował
 5  1,  6 |          Schylił się do widma z szeptem:~- Zawieź mię, zawieź...~
 6  1,  7 |       głębokim, najuroczystszym szeptem. Załatwiał rozmaite czynności,
 7  1,  8 |      ręką ścisnął jego kolano z szeptem:~- Dzięki tobie mam... mam
 8  1,  10|     brata, z którym nieustannie szeptem rozmawiała - i oto dawał
 9  1,  10|         na rozbawioną siostrę z szeptem:~- Eli...~Nie wiadomo wszakże
10  1,  12|       możemy... - odpowiedzieli szeptem. - Nikogo na plac nie puszczamy.~-
11  2,  1 |          nie! - odpowiedział mu szeptem Socjusz - dopiero przyjechałem...
12  2,  1 |         to i mówił swym basowym szeptem:~- Widzą nas na wskroś.
13  2,  10|       pokazując leżącego spytał szeptem:~- Cóż to za człowiek?~-
14  2,  12|      Słuchaj no, człeku - rzekł szeptem, dobrotliwie - idź zgodą.
15  2,  13|    wszystko gdy pochylała się z szeptem gorączkowym ku bratu, gdy
16  2,  20|         to wyda owoc... - dodał szeptem, zbliżając się do Krzysztofa.~
17  2,  21| dosięgła, zawołał na nią cichym szeptem oszalałej rozpaczy, ślepej
18  2,  21|       słyszysz! -rozkazał Rafał szeptem. - Dasz jej pięć dukatów;
19  3,  3 |        bramę, kiedy Krzos rzekł szeptem:~- No, wiecie, chłopcy,
20  3,  6 |  chwytając swe czapki i lance z szeptem:~- Konnica, konnica!~Kapitan
21  3,  8 |    ożywił.~- A wiesz ty - rzekł szeptem, jakby się bał, że ich ktoś
22  3,  14|        chwili dodał tajemniczym szeptem:~- Paniczu, mnie się widzi,