Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          łoskotem piorunu wybucha strzał i huczy w drzewach. Serce
 2  1,  1 |          się od łkania.~Ocucił go strzał, po nim drugi. Jak gromy
 3  1,  1 |         tak twardy, że nawet nowy strzał wuja tylko go na chwilę
 4  1,  16|      martwice, jak kołczan obłych strzał żelazno-zielonych, gibkich,
 5  1,  17|       twardy...~Wtem runął gromem strzał armatni. Okna zadrżały w
 6  1,  17|          Runął potężny, dźwięczny strzał. Książę był przy drugim
 7  2,  1 |    cisnęła w ciemności swój nagły strzał światła ślepa latarnia.~-
 8  2,  20|    manowce nadrzeczne. Tam krótki strzał w ucho głupca, trupa w wodę
 9  2,  21|      pomknęła w dół, ukośnie tnąc strzał środka rzeki. Lecieli nad
10  2,  22|          w tłum żołnierzy ostatni strzał, jaki mieli. Rafał i przewodnik
11  3,  3 |     krzaka czyhała lufa strzelby, strzał padał i kula świstała zza
12  3,  3 | spokojnych kanonierów, ładujących strzał nowy. Tamci nie uszli przed
13  3,  3 |        sam można było przewidzieć strzał, gdy ukazywała się czapka,
14  3,  3 |        niego wlepione.~Runął jego strzał. Pocisk dymu osmalił mu
15  3,  3 | padającego z góry, buchnął w nich strzał. Przodownik stęknął i bez
16  3,  3 |         koleją. Rozległ się drugi strzał. Po nim trzeci prawie jednocześnie.
17  3,  3 |        padał zza nich nieubłagany strzał. Oblężeni Hiszpanie zdobyci
18  3,  4 |       piersi grzmi niby dźwięczny strzał stu armat:~- Vive l'Empereur!~
19  3,  6 |          z ust kapitana padła jak strzał komenda:~- Lance do ataku!~
20  3,  6 |            Jak grom runął w ciszę strzał armatni. Za pierwszym huknęło
21  3,  11|              Rozległ się pierwszy strzał.~- Wstrzymaj rozkaz, generale!
22  3,  11|         precz, człowieku! ~Huknął strzał drugi i trzeci.~- Święte