Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          widać jej otwarty dziób i straszne, przeraźliwe oczy! Słychać
 2  1,  3 |          obce, nieznane. Jakież to straszne miejsce! Rosa i pajęczyny
 3  1,  4 |           nigdy nie zadawał. Tylko straszne spojrzenie starca spod nasępionych
 4  1,  5 |          głogu. Wołało na niego to straszne miejsce przeraźliwymi słowy,
 5  1,  5 |       grzmocą wzajem pierś w pierś straszne pięście, że zduszone gardła
 6  1,  5 |       sztaba. Gdy zgasły przed nim straszne kagańce, zaczął bić w czerep,
 7  1,  8 |            pozbawiał snu. Pamiętam straszne twoje rozmowy...~- Nie wiedziałem,
 8  1,  8 |            wiedziałem, że były tak straszne... - rzekł Piotr i zaśmiał
 9  1,  14|        wlokły się w pamięci widoki straszne, nieznośne, odpychające.
10  2,  8 |        został z twardego snu przez straszne uczucie. Targnął się z ziemi...
11  2,  17|          bić w pierś jakoby belką! Straszne, siwe morze! Och, wściekłe!~
12  2,  17|         spać. Zimnica trzęsie, sny straszne... Pić... Nie wiedziałeś,
13  2,  17|              Ale wprędce przyjdzie straszne ocknienie. Owe nadmorskie
14  2,  17|          poskrzypuje.~Przelatywały straszne burze, których słowo ludzkie
15  3,  1 |        morza, wielkich bohatyrów i straszne dzieła wojenne. Cóż mnie
16  3,  3 |         jakby natchnionego anioła, straszne i cudowne, szeroko od uniesienia
17  3,  3 |         ciosu, Cedru zobaczył jego straszne czarne oczy, rozdarte od
18  3,  3 |       przemówiło teras wyrazem! Te straszne nieme sienie, te straszne
19  3,  3 |          straszne nieme sienie, te straszne okna i drzwi wychodziły
20  3,  6 |       trzymająe rozwaloną szczękę. Straszne jego, siwe oczy patrzały
21  3,  6 |            wokoło wołania i krzyki straszne. Nic jednak, nic nie mogło
22  3,  14| powleczenia z cegły, domy spalone, straszne pustki mieszkań, od których