Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        dreszcz, który się wskroś śmiechu przebijał. W tej samej chwili
 2  1,  2 |      belkach, pełne były gwaru i śmiechu. Każda z tych skrytek miała
 3  1,  2 |          gasły nagle w wybuchach śmiechu niespodzianego, a ostrego
 4  1,  3 |       pełna była wrzawy, gwaru i śmiechu. Rafał siedział zatopiony
 5  1,  4 |         radości, szczebiotliwego śmiechu, nieśmiałych a wesołych
 6  1,  5 |          a kończące się wybuchem śmiechu. Ciemnoszafirowe, niezrównane
 7  1,  7 |         jakimś ledwie początkiem śmiechu, i niby na skrzydłach lecieli
 8  1,  7 |         Niekiedy w środku żywego śmiechu twarze obudwu krzepły jakby
 9  1,  10|         dawał się słyszeć wybuch śmiechu tak niepowstrzymanego, że
10  1,  10|        znowu upajający szczebiot śmiechu księżniczki. Szlachcic Chłuka
11  1,  10|  kapryśnym głosem, roztopionym w śmiechu.~- No, więc dobrze... Decydujmy!~-
12  1,  13| słuchające koło pokładało się od śmiechu. Wciąż dawał się słyszeć
13  2,  1 |       Trzymajcie mię!... umrę ze śmiechu...~- Ty go musisz znać,
14  2,  1 |          gwarzył zanosząc się od śmiechu.~- Cóż oni tam będą odstawiali?
15  2,  1 |         furmana i zanosił się od śmiechu słysząc jego wrzaski. Gdy
16  2,  21|         wstydu, trochę szeptań i śmiechu, trochę gawęd i wytykania
17  3,  1 |        kraja do kraja trzęsły ze śmiechu. Chciał go Moreau, generał
18  3,  2 |   szczególny rodzaj wewnętrznego śmiechu. Nie myśląc o tym czuł,
19  3,  2 |   wpośród wzdrygnień niezdrowego śmiechu: Do diabła! nie zawsze cierpienie
20  3,  3 |         ociężale, trzęsąc się ze śmiechu. - Ależ, matrony... Nie
21  3,  3 |          wszystkich i z rzegotem śmiechu takiej chytrości, takiego
22  3,  6 |     wargi wyszedł jad wrodzonego śmiechu. Przymknął wtedy oczy i