Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        gości, nacieszywszy się rozkoszą młodych, natupawszy w miejscu
 2  1,  3 |  ruszył w stronę łoża.~Z jakąż rozkoszą uczuli obadwaj kołdry na
 3  1,  4 |         Przypatrywał jej się z rozkoszą. Była długa, na niskich,
 4  1,  5 |        oddalić usta napełnione rozkoszą pocałunków, wdzięczne, uchylone
 5  1,  10|     Dla jednych było to skrytą rozkoszą, dla innych skrytą boleścią,
 6  1,  11| lazurową wodę jeziora. Z jakąż rozkoszą byłby ją za to rozszarpał,
 7  1,  11|      myślał Rafał z niewymowną rozkoszą. Zadrgała w nim jak gdyby
 8  1,  13|        omamienie, dyszące samą rozkoszą i radością, o którym przecie
 9  2,  2 |       te słowa, które z dziwną rozkoszą to tu, to tam, w różnych
10  2,  4 |       te słowa, które z dziwną rozkoszą to tu, to tam, w różnych
11  2,  8 |       i, zachwyceni, z nabożną rozkoszą słuchali, jak wysmukłe,
12  2,  11|        obszarów wodnych z taką rozkoszą jak w powietrzu. Chwiały
13  2,  11|       zbliżyli się ku niemu. Z rozkoszą i czcią patrzali na jego
14  2,  12|        to będzie na rękę, to z rozkoszą, z prawdziwą rozkoszą pojechałbym
15  2,  12|        z rozkoszą, z prawdziwą rozkoszą pojechałbym do ciebie.~-
16  2,  15|      oczy zaszły łzami ulgi. Z rozkoszą, jakiej zawsze doświadczał
17  2,  15|   nowych miejsc w kraju, z ową rozkoszą nienasyconą, zbliżającą
18  3,  2 |      zajął je prawem kaduka; z rozkoszą wyciągając zdrętwiałe nogi.
19  3,  6 |    począł w nie siec z furią i rozkoszą. Oczy wkoło niego przywarte,
20  3,  6 |       wesoło. Zawołał prawie z rozkoszą:~- Aha! Nareszcie!~Drugi
21  3,  10|       oczu panny Mery. Uczuł z rozkoszą, że to jego właśnie wita
22  3,  15|      jak andaluzyjski rumak. Z rozkoszą myślał o przygodach, które