Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          w nich się z największą radością bawiło. Przy stole były
 2  1,  1 |        serce napoi się po brzegi radością tych dni! Ja tu w lasach,
 3  1,  2 |   bardziej, jakoś promiennie i z radością. Wówczas na jedną sekundę
 4  1,  8 |         bolesnych, a jednak samą radością będące, skąd miejsca te
 5  1,  12|       wędrowiec patrząc z niecną radością w mroczne głębie kościoła. -
 6  1,  12|        rzekł tamten z niekłamaną radością i wszystek się przemienił
 7  1,  13|          dyszące samą rozkoszą i radością, o którym przecie wiedział,
 8  1,  16|        mchów i wielkie liście. Z radością i szczególnym entuzjazmem
 9  2,  1 |  potrzebny.~Rafał kłaniał się, z radością słysząc, że książę mówi
10  2,  1 |        krzyknął Rafał ze szczerą radością. Jarzymski wyskoczył na
11  2,  7 |           niewyrażona, osobna. Z radością patrzali, jak potężne świerki
12  2,  8 |         wracał do nich i owiewał radością niewypowiedzianą. Wydawało
13  2,  12|       powitał je z niewysłowioną radością. Jego nienawiść do gór równała
14  2,  13|       uśmiechnięty z tak szczerą radością, jakby to jego rodzony syn
15  2,  13| uśmiechem rozkoszy, z niewymowną radością w załzawionych źrenicach
16  2,  17|        okiem rzucił, widziałeś z radością figi, pola trzciny cukrowej,
17  2,  20|       szaleństwa. Toteż prawie z radością wstał od stołu i w jaką
18  2,  24|      jedni, do Torunia drudzy. Z radością przyjęły ten rozkaz regimenty.~-
19  2,  24|     Rafał stwierdził nareszcie z radością, że gwar cichnie i znika
20  2,  24|    przybył na miejsce, z niemałą radością dowiedział się, że jego
21  3,  9 |      Kępy Glinieckiej. Z niemałą radością otrzymali pozwolenie składania
22  3,  15|     sztabu Sucheta!... - wołał z radością Wyganowski.~- O cóż idzie?~-