Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |  wszystko precz niemiecki król puścił w dzierżawę młodemu panu
 2  1,  1 |     pociągnął, ale natychmiast puścił go z rąk i zatoczył się
 3  1,  1 |          Dość, że mię... te... puścił. Rzuciłem się we drzwi,
 4  1,  2 |        tłum z okrzykiem wesela puścił się w tany. Nierychło spostrzeżono,
 5  1,  5 |  Poderwał ją uzdą, wstrzymał i puścił wolnym kłusem. Był w jakimś
 6  1,  10|     nie brat wyszlamował? Młyn puścił, upust wystawił, rowy porznął?~-
 7  1,  12|        żaglami - trabaccolo, i puścił się na morze.~Już kiedy
 8  1,  13|  rozkaz!~- Może byś mię waćpan puścił na oficerskie słowo. Jestem
 9  1,  17| groźnie cugle jego konia i nie puścił, choć nad nim szable zawisły.
10  2,  7 |  litościwy bracie, coś nas już puścił za wysoki próg ciemnego
11  2,  10|  śmiejąc się po swojemu.~Góral puścił się w tan. Przeginał się
12  2,  14|         żeś swoją lekkomyślnie puścił z dymem?~- E, cóż tam moje
13  2,  16|       dziko ze swoich szparek. Puścił wolno konia. Obadwaj jeźdźcy
14  2,  18|       miamlały usta.~Krzysztof puścił wodze wolnym, obłąkanym
15  2,  21|      krzyknął:~- Ruszaj!~Rafał puścił konie. Polecieli w skok.
16  3,  2 |    wierzchowców. Obok południa puścił się deszcz gęsty, dokuczliwy,
17  3,  2 |  widział w oddali. Bez wahania puścił się tą boczną drogą. Wyjął
18  3,  6 |      wywiódł konia z koleiny i puścił go lasem na skraju szeregu
19  3,  6 |      wypadają z niego rzędami. Puścił wodze i lewą ręką zaczął
20  3,  6 |      ku mnie z raportem.~Rafał puścił konia we wskazanym kierunku
21  3,  9 |     oficerów wyjechał ze wsi i puścił się na oględziny miejsca.~-
22  3,  10|  starego pantaleonu. Pan poseł puścił towarzysza do salonu, a