Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      lasy wyniesiony wierzchołek patrzy się z władczego cypliska
 2  1,  1 | wszystkie gałęzie precz, jak się patrzy. Ma se kloc tylośny, że
 3  1,  6 |           Wchodzi do tego lasu i patrzy: stoi dziad staruszek, a
 4  1,  8 |  niemówienie, jeśli człowiek tak patrzy na człowieka. Z przeproszeniem
 5  1,  8 |   wydzierał serce.~- Niech sobie patrzy... - zdołał wyszeptać.~Przyszła
 6  1,  12|      nawy, gdzie zwykle nikt nie patrzy. Czeka nocy, ażeby uciec.
 7  2,  2 |    rozstanie z synkiem maleńkim. Patrzy nieszczęsny ojciec na białe
 8  2,  17|     gębie ostatni, więc, jak się patrzy, oparłem się aże w regimencie
 9  2,  19|        jak se pomyśleć. O, stoi, patrzy... Stój, patrzaj! Odechce
10  2,  22|   szczotka, dera-no jest jak się patrzy. Ale to nie oficerskie;
11  3,  1 |    Wleciał obces między szeregi, patrzy po twarzach wielkimi oczyma,
12  3,  1 |          paniczu, świata jak się patrzy nie oporządzi, wara nama
13  3,  1 |          zielonej, podnosi oczy, patrzy: na górze mieczem rąbane
14  3,  3 |          nad nim oczy... Źrenica patrzy w źrenicę. Półotwarte usta
15  3,  6 |    polach. Naokół... Przystanął. Patrzy w dal. Nie ma i drugiego.
16  3,  10|      wydawało, jako jeździec nie patrzy bezczynnie, jako za swoją
17  3,  12|       wtuliła w kąt wedle pieca. Patrzy weń. patrzy, napatrzyć się
18  3,  12|         wedle pieca. Patrzy weń. patrzy, napatrzyć się nie może...
19  3,  13|          sam przez świętą Hostię patrzy w tłum. Jest głuchoniema
20  3,  17|     nietutejsza... Bryka jak się patrzy... kra-kra-kowska...~- Prawda!
21  3,  17|        co?~- Ino piachu. jak się patrzy, mało.~- Piachu mało?~-
22  3,  18|       się Cesarz. Podniósł oczy. Patrzy w pułk. Widzi każdą twarz,