Tom, Rozdzial

 1  1,  4 |          stronę Rafała, choć nie patrzały... Oczy błękitne jak dalekie
 2  1,  8 |         widział już ze drżeniem. Patrzały jakoby wystygły popiół,
 3  1,  8 | Nieruchome przeźroczyste źrenice patrzały w staw czy w pola. Patrzały
 4  1,  8 |      patrzały w staw czy w pola. Patrzały łagodnie i ciekawie, z żałosnym
 5  1,  12|        umarły. Jakże straszliwie patrzały teraz w przybysza wielkie,
 6  2,  6 |       się między żebra, a ślepie patrzały w twe oczy! Jakżeś jest
 7  2,  7 |          szorstka woń z cząbrów. Patrzały z jej głębi w okna chaty
 8  2,  7 |     sprawą słonecznych promieni, patrzały wysokie kwiaty ostów o barwie
 9  2,  11|          garbów zielonych soplów patrzały w nich oczy poległych w
10  2,  11|     wyżarte przez czas i deszcz. Patrzały bezkształtnymi dołami. Ust
11  2,  17|      pyłem były zasypane do cna. Patrzały na nich oczy siwe, śmiałe
12  2,  18|    przybity czterema gwoździami. Patrzały z niego oczy miłościwe,
13  2,  18|  wypłakane i skostniałe od żalu. Patrzały w ciemna jaskinię nocy,
14  2,  19|      oczy jak dwie głębokie jamy patrzały w lud.~- Ten ci jest winowajca!... -
15  2,  20|        Długo, spokojnie i śmiało patrzały w jego twarz te oczy prześliczne,
16  2,  20|      ciżby uczuć. Teraz już nie! Patrzały badawczo i napastniczo.
17  2,  21|        zaszklone bielmem śmierci patrzały w nich spojrzeniem tamtego
18  3,  3 |       oczy z mroków owego otworu patrzały oczy jakby natchnionego
19  3,  6 |         Straszne jego, siwe oczy patrzały w próżnię, z gardła wydobywał
20  3,  6 |       obwieszone torbami powiek, patrzały z pogardą i rozumem. Zaciśnięte
21  3,  6 |          spod nasuniętych powiek patrzały kamienne oczy. Na wargi
22  3,  8 |      oczyma, co już nie na jedno patrzały... Idź w kraj nie jako oficer,