Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |         Gdy ujrzał dwie postacie nagie, jak je Bóg stworzył, unurzane
 2  1,  5 |    spostrzegł, że piersi jego są nagie i że są jedną otwartą raną.
 3  1,  5 |         Wysoko, w górze świszczą nagie pręty. Wysoko, w niebie...
 4  1,  10|      których spoglądały na niego nagie kobiety, otwierały się krajobrazy
 5  1,  14|         szepty nowe, wciąż nowe, nagie i potworne w swej nagości,
 6  2,  2 |         podle, ociekłe cynizmem, nagie cielsko dnia wczorajszego.
 7  2,  12|     kamienia polnego. Bose nogi, nagie kolana podwinęła pod się,
 8  2,  14|       widać, nie był bielony, bo nagie, jędrne, brunatne belki
 9  2,  17|          gromady wróbli obsiadły nagie konary lip i zanosiły się
10  2,  17|          tam nad nią stały złomy nagie, w których spalone szczeliny
11  2,  17| strzelają w niebo góry skaliste, nagie, gdzieniegdzie porosłe pinią
12  2,  18|     Teraz krzywe pręty zadrgały, nagie gałęzie poczęły łkać, i
13  2,  19|      masie z oczyma utkwionymi w nagie, żółtawe drewno z poprzecznym
14  2,  20|    głucho i jednostajnie huczały nagie konary drzew. Krzysztof
15  3,  2 |          rozpękłego munduru, jak nagie kolana wyłażą z podartych
16  3,  3 |      trzask czerepów rozbitych o nagie ściany zagłuszył jęki rozszarpanych.
17  3,  3 |  paszczękami jak rozjuszone psy. Nagie ich ręce, kolana, lędźwie,
18  3,  3 |      gęba była otwarta, wstrętne nagie piersi szybko dychały. Wał,
19  3,  6 |          Nad strzechami górowały nagie lipy i rosochate wierzby.
20  3,  6 |          korzeni, zadygotały ich nagie gałęzie i delikatne bazie
21  3,  16|      krzewy krępli. W dali stały nagie, spękane góry. Już się upał
22  3,  16|          wyprostowane w górę. Te nagie ręce, bezbronne i bezsilne,