Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |          nie miała granic, łaska miłości przechodziła tu szczyt swój
 2  1,  5 |           Szli nie mówiąc.~Łaska miłości napełniła i razem wyniosła
 3  1,  5 |   zmienił w noc i burzę.~Rozkosz miłości rzuciła na szalę czułości
 4  1,  7 |          się w najwyższą ekstazę miłości: upadał na twarz przed szczęściem
 5  1,  7 |      Usłyszał całe dzieje swojej miłości w owych poświstach przecudownych,
 6  1,  7 |     bliskie jego duszy, chorej z miłości. Pchało go, żeby wyskoczyć
 7  1,  8 |          raz jeszcze rozraduję w miłości jednej, pospólnej z Tobą,
 8  1,  12|       łez, z ustami pełnymi słów miłości, z piersią pełną westchnień
 9  1,  14|      jesteś oczarowany`? Wszak w miłości zaślepiamy się tak dalece,
10  2,  2 |      piękna matka z nienasyconej miłości dla czerstwego synka...
11  2,  2 |    zdarzeń, od dziejów pierwszej miłości aż do dziejów ostatniego
12  2,  6 |          ten kraj jakoby w obraz miłości swej, w tajemnicę swego
13  2,  7 |          szczęścia, do świetlicy miłości... Odemknij się, wrzeciądzu
14  2,  7 |         za próg wysoki świetlicy miłości...~Przed chatą ciągnął się
15  2,  7 | Przyciskając do piersi schudłe w miłości ciało, wyszczuplałe a zawiędłe
16  2,  8 |         rozkosz była na usługach miłości. Wywołując tak po drugie
17  2,  12|         With, opowiedzieć dzieje miłości i śmierci. Musiałby był
18  2,  20|   Ogarnięty bezrozumem i wichrem miłości, oślepły od jej błyskawic,
19  2,  21|          niedoli, niezwyciężonej miłości. Zatrzymała się u proga.
20  3,  3 |       jak psy oszalałe z dzikiej miłości swojej, gdy nie dają napadniętego
21  3,  4 |          oszalałe ze śmiertelnej miłości spojrzenie rannego. Nieruchomy,
22  3,  8 |     głębokim spojrzeniem, pełnym miłości i żalu, oglądał tych ludzi.~-