Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |   versus Euripidaeus...~Kuzynek Krzyś skandował, śpiewając jak
 2  1,  3 |       Lydia, Lydia... - szeptał Krzyś przymykając oczy. - Idź
 3  1,  3 |              z rozpaczą szeptał Krzyś wbijając na próżno krótkowzroczne
 4  1,  3 |        Ach, Boże... Ten płynie! Krzyś, bądź gotów...~W sąsiednim
 5  1,  3 |      znowu powtarzać swe pensa.~Krzyś posmutniał. Dolna warga
 6  1,  3 |      wiosła i skoczył pierwszy. Krzyś poszedł za nim i siadł w
 7  1,  3 |   burtach i zaczął łódź huśtać. Krzyś rozumiał, że pragnie ją
 8  1,  3 | Bylibyśmy w takim razie u celu.~Krzyś z posłuszeństwem wykonał
 9  1,  3 |        nie mogę robić wiosłami.~Krzyś stanął na lodzie.~Naokół
10  1,  3 |      pod nimi i idzie na dno.~- Krzyś, uciekajmy! - wrzasnął na
11  1,  3 |        Możesz iść sam?~- Nie.~- Krzyś!~- Idź sobie. Ja tu zostanę.~-
12  1,  3 |         sobie. Ja tu zostanę.~- Krzyś!~- Zimno mi, zimno, zimno... -
13  1,  3 |      zzuwał z niego buty. Kiedy Krzyś był już zupełnie nagi, Rafał
14  1,  3 |    tylko bicie ich serc... Wtem Krzyś runął razem z krzesłem,
15  1,  3 |       końca. Rafał słyszał, jak Krzyś usnął, jak się rzucał we
16  1,  3 | pękający śmiech siły z tego, że Krzyś chory, łódź wędruje do Gdańska,
17  2,  12|        lekka otwierając usta.~- Krzyś!... Sandomierz, Wisła, nocna
18  2,  13|         i olszyńskie. Patrz no, Krzyś, co to tu podają...~Najstarszy
19  2,  13|   piersi serce hrabiowskie...~- Krzyś, już drugi raz... lekkomyślnie... -
20  2,  13|        już opowiadaj o Wiedniu, Krzyś... - błagała siostra wieszając
21  2,  21|   skrzywione usta wykaszlały:~- Krzyś... boisz się?~Tamten drgnął
22  2,  21|    wyznaczające dolinę Wisły.~- Krzyś - rzekł szybko Rafał głosem