Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |    Piękne widowisko, przez Bóg żywy!~- A w dniu hołdu! Od Pałacu
 2  1,  1 |     mówisz, miło mi, przez Bóg żywy! He-he... Więc tedy powiadasz
 3  1,  2 |       gdy on, Rafał Olbromski, żywy i trzeźwy, na nią patrzał
 4  1,  8 |         Żółkiewski nie odszedł żywy z placu honoru. Waćpan nie
 5  1,  9 |        i takie, co płakały jak żywy, czujący człowiek. Serce
 6  1,  12|        w trupa przeistacza się żywy człowiek. I oto rozszerzył
 7  1,  17|        dymu kanonier przyłożył żywy, mocny, kończysty węgiel
 8  1,  17|        tego spychał w bagno, w żywy grób. Kolba go dotłukła,
 9  2,  17|   Walił środkiem, zaprawdę jak żywy mur. Chłop w chłopa, ramię
10  2,  17|        znak! Słyszę, przez Bóg żywy, swoja komenda! Pierwszy
11  2,  17| Mazowsze... Do Warszawy! Przez żywy Bóg tak będzie! Armie przemierzają
12  2,  20|  zatrzymać na zimnej karcie ów żywy, zielony blask wpadający
13  2,  22|        jest jeszcze, przez Bóg żywy! - zawołał Krzysztof głosem
14  3,  1 |      obwarzankami, nie wie, na żywy Bóg, co zganić, a co pochwalić
15  3,  1 | olbrzymi wał. Powstał z odmętu żywy bałwan. Skrzelami trzepie
16  3,  3 |      bardziej niż na pierwszym żywy. Żołnierze stanęli.~Hiszpanie
17  3,  4 |    człowieka... Widział go, na żywy Bóg! Twarz blada i tajemnicza
18  3,  6 |        zabrać ze sobą wszystek żywy dobytek. Chłopów co do jednego
19  3,  7 |  wojaki? No, chwałaż Bogu, żeś żywy i żeś się pod ten dach dostał.
20  3,  11|      wraz z tyłami gorzała jak żywy stos. Perzyna stamtąd poszła
21  3,  13|        smugi chmur jakoby dech żywy, idący w niebo ze świętych