Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         Kielcom. Zginęły za jego żywota pod siekierą dąbrowy, oschły
 2  1,  5 |         duszy, kwiat cudnobarwny żywota. Jaśniała przed nim w mroku
 3  1,  8 |      jedyna, straszna strasznych żywota: - Oto umieram! - przebiła
 4  1,  12|       ludzi za swego niedługiego żywota. Uśmiech wystąpił na jego
 5  1,  14|        siłami wśród ciężkich dni żywota, a przecież owe nadchodzące
 6  1,  17|   nadaremnie w otwarte usta dech żywota czy może przyjmował w swe
 7  2,  1 |       powrocie miesięcy domowego żywota Rafał spędził w Tarninach
 8  2,  1 |       najpiękniejszych wspomnień żywota, noc słowicza z przecudownymi
 9  2,  2 |          ostatniego tworu całego żywota wszystkich na ziemi roślin.
10  2,  2 |       znak hieroglificzny wszego żywota, napisany w chwili poczęcia
11  2,  2 |  wietrzykiem rózgi i witki - sok żywota... Widział go, gdy się w
12  2,  2 |    niskością zabiegów i zdobyczy żywota zapragnął odpocząć i usnąć
13  2,  2 |         jak mówi Pismo, piersi i żywota, a ona krekorze i gędzioli
14  2,  2 |          stworzył dzieje tamtego żywota? Azali ta sama ręka tworzy
15  2,  2 |      łajdactwa, co się już formą żywota stały, rozuzdane chuci i
16  2,  8 |        błogosławieństwo piersi i żywota. Nie byli w stanie odejść
17  2,  17| wdrożonych do biedy i twardzizny żywota, zostało w kupie ośm tysięcy
18  2,  17|          w jakimsi ponurym zamku żywota tęgiego dokona. W sierpniu
19  3,  3 |        dzikie, przyzwyczajone do żywota w ziemi pustej i do wędrówek
20  3,  3 |        nim te oczy wieczne, oczy żywota...~Wszedł we drzwi i postąpił
21  3,  10|    ocknienie, przebudzenie, siła żywota. Jam winien, żem go nie