Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |      około stojących uszu. Zdusił żelazne, ogniem zionące gardło.
 2  1,  6 |           wszczepiał między belki żelazne swoje pazury. Zdało się,
 3  1,  9 |        dźwięk dzwonu za umarłych. Żelazne serce uderzało w bok śpiżowy.
 4  1,  11|          Nastało znowu milczenie.~Żelazne oczy żołnierzy zawisły nad
 5  1,  12|          gdzie ostre noże i kolce żelazne posiekłyby świętokradcę.
 6  1,  12|           most znalazł trzy kraty żelazne, które umiał otworzyć sekretem
 7  1,  14|       Ujrzał w jego twarzy zimne, żelazne upojenie, w oczach siłę
 8  2,  1 |           W chwili, gdy to mówił, żelazne drzwi szczęknęły i bez szelestu
 9  2,  1 |          kamienic, drzwi sklepów, żelazne kraty ogrodów. Co chwila
10  2,  5 |       zimna i ciężka, słowa twoje żelazne, mądre i obojętne. Nie pachnie
11  2,  5 |          Szarpała cudnymi palcami żelazne ozdoby balkonu jakoby powrozy
12  2,  12|         tego miejsca. Kiedy minął żelazne drzwi zamczyska, nie obejrzał
13  2,  16|   polśniewały. Zdawało się, że to żelazne legie rzymskich wojowników
14  3,  2 |        Obok napisów były okrągłe, żelazne antaby do podnoszenia tych
15  3,  3 |          te, ze dworu opatrzone w żelazne kosze ze sztab kutych ozdobnie,
16  3,  3 | niewidzialny. Przydźwigano z dołu żelazne sztaby, legary, wyciory
17  3,  7 |         ma?... Serce tłukło się o żelazne kraty, przy których biło
18  3,  7 |       biło niegdyś w oczekiwaniu. Żelazne szczeble okryła ruda rdza.
19  3,  12|  struchlała ze wstydu! Zmarszczki żelazne na jego czole zaczęły się
20  3,  13|         długimi splotami gałęzi w żelazne pręty kościelnego okienka.
21  3,  14|      targając je kęsami, ręce jak żelazne kły szukały nawzajem gardzieli.