Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |           o stempel, nie tknął już wina, którego kieliszek wuj mu
 2  1,  2 |          obchodząc stoły z dzbanem wina, słyszał mimo chęci szeptane
 3  1,  2 |           jeszcze kilka kieliszków wina w ręce jednego z sąsiadów,
 4  1,  11|           kilka kroków zbliżyli.~- Wina to siostry księcia pana... -
 5  1,  11|       Rafał.~- Jakimże to sposobem wina mej siostry?~- Kiedy dopędzałem
 6  1,  13|            liście morw z festonami wina, drzewa migdałowe, figi,
 7  1,  17|      szkorbut zagryzał, butelczyny wina pod płaszczem artyleryjskim
 8  2,  1 |    upudrowany czerep gospodarza. - Wina tu przynoś, zbogacony lokaju!
 9  2,  9 |         placki, owczy ser i trocha wina w grubej, brzydkiej butelce.
10  2,  11|               Odpuszcza ci się twa wina... Tak żywej jako i umarłej.
11  2,  21|       wyrzekać:~- To ja... To moja wina... Tej: ja cię zamordowałem!...
12  2,  22|      wyniósł gąsiorek przemycanego wina. Pykał żywo z glinianej
13  3,  1 |           jeździec cesarski, takie wina pijesz dzbanem, jakich królowie
14  3,  2 |      pękatych i omszałych gąsiorów wina. Po wielkim zmęczeniu, po
15  3,  2 |        karze go zapewne za ów kult wina oraz cieląt widokiem świętego
16  3,  4 |          kielichu... Smak w ustach wina i goryczy centurii. Piasku
17  3,  5 |        Witajże, witaj! - wołali.~- Wina!~- Oto gość!... Jakby spod
18  3,  5 |        jaką tu gorzałkę Majewski z wina pędzi. Gorzelnię, mówię
19  3,  5 | najkosztowniejszym. Roztruchany do wina, wszelkiego kształtu i rozmiarów,
20  3,  5 |     Limoges i czary półgarncowe do wina ze rzniętymi w czeskim szkle
21  3,  7 |          poplątane badyle dzikiego wina, a w głębi ogrodu front