Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     łańcucha gór, że tylko młode ucho mogło rozróżnić to granie.
 2  1,  1 |     obraz! Jeden się wszczepił w ucho, przelazł na bałyku przez
 3  1,  1 |       krew! Drugi trzyma za lewe ucho; przednimi łapami worał
 4  1,  5 |          mośćbrodzieju, huknął w ucho za to "nie wiem", żebyś
 5  1,  11|   oślepły i widzieć nie chciały. Ucho było z drewna. Wzgarda względem
 6  1,  12|      czynić. Obrócił cztery razy ucho lwa i klucz sam wyszedł
 7  2,  9 |   powierzchni plusnęło cicho, że ucho ledwo mogło rozeznać ten
 8  2,  11|       białe jak on ciałko nimfy? Ucho słuchało, czy nie odezwie
 9  2,  13|      jakiej oko nie widziało ani ucho nie słyszało. Za Michała
10  2,  20|  nadrzeczne. Tam krótki strzał w ucho głupca, trupa w wodę i pod
11  2,  21|   Głupcze... - szepnął mu w samo ucho Rafał. - Trzeba zaczekać -
12  2,  22|      głos muszli, na który darmo ucho nastawiać...~O zmierzchu
13  3,  2 |          gwar ludzki.~Natężywszy ucho, ku najwyższej radości swojej,
14  3,  3 |           wkrzyczał mu kapitan w ucho.~- Odkomenderowany do armat
15  3,  3 | baletnicę. Jest tu, powiem ci na ucho, mniszeczek wybór arcygodny.
16  3,  3 |         ale boję się obrazić twe ucho.~- Nie zostanę tutaj - rzekł
17  3,  4 |        prawda?... - śmieje się w ucho Trepka czy diabeł z obrazu
18  3,  9 |  przedostawało się przez igielne ucho rozsądku.~Szedł zadumany
19  3,  12|      Usta szepcą wyrazy, które w ucho Zofki padają wyraźnie, jasno,
20  3,  14|   groźnym zastępem z czapkami na ucho, ze zmarszczoną brwią. Kiedy
21  3,  17|         wstążkach heblowin, żeby ucho chwytało szelest odciosanego